Śwignajno: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Utworzono nową stronę " {{Wieś infobox |nazwa = Śwignajno |herb wsi = |flaga wsi = |herb artykuł = |dopełniacz wsi = Śwign...")
 
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
  
 
{{Wieś infobox
 
{{Wieś infobox
Linia 7: Linia 6:
 
  |herb artykuł          =
 
  |herb artykuł          =
 
  |dopełniacz wsi        = Śwignajna   
 
  |dopełniacz wsi        = Śwignajna   
  |zdjęcie              = Pole-obowiązkowe    
+
  |zdjęcie              = swignajno.jpg    
  |opis zdjęcia          = Pole-obowiązkowe   
+
  |opis zdjęcia          = Zabudowa wsi.<br>Fot. Mieczysław Kalski   
 
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
 
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
Linia 30: Linia 29:
 
  |wikisłownik          =
 
  |wikisłownik          =
 
  |www                  =
 
  |www                  =
}}
+
}}<br/>
<big>'''Śwignajno''' (niem. ''Schwignainen'') – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, gminie Ruciane-Nida.
+
'''Śwignajno''' (niem. ''Schwignainen'') – wieś sołecka położona w [[Województwo warmińsko-mazurskie| województwie warmińsko–mazurskim]], w [[Powiat piski | powiecie piskim]], w [[Ruciane-Nida (gmina miejsko-wiejska)|gminie Ruciane–Nida]]. Do 1972 roku wieś wchodziła w skład gminy (później gromady) [[Gmina Ukta|Ukta]] w [[Powiat mrągowski|powiecie mrągowskim]]. W latach 1975–1998 miejscowość [[Podział administracyjny |administracyjnie]] należała do [[Województwo suwalskie|województwa suwalskiego]]. W 2010 r liczyła 383 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Piotr Bastek]]<ref> [http://www.ruciane-nida.pl/strona-92-Solectwa.html/ Strona Gminy Ruciane-Nida] [30.08.2013]</ref>.
Do 1972 roku wieś wchodziła w skład gminy (później gromady) Ukta w powiecie mrągowskim. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
+
<br/><br/>
  
 +
==Położenie==
 +
Wieś położona jest we wschodniej części [[Równina Mazurska|Równiny Mazurskiej]], a zarazem w zachodniej części [[Puszcza Piska|Puszczy Piskiej]], 4,5 km na północny zachód od [[Ruciane-Nida|Rucianego–Nidy]], przy drodze wojewódzkiej nr 610 w kierunku [[Piecki|Piecek]].
 
<br/>
 
<br/>
  
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
+
== Dzieje miejscowości ==
Wieś położona jest we wschodniej części Równiny Mazurskiej, a zarazem w zachodniej części Puszczy Piskiej, 4,5 km na północny zachód od Rucianego-Nidy, przy drodze wojewódzkiej nr 610 w kierunku Piecek.
+
Wieś Śwignajno powstała w 1704 roku jako [[Osada szkatułowa |osada szkatułowa]] z [[Prawo chełmińskie |prawem chełmińskim]] na 4 łanach. W 1821 roku w pobliżu wsi powstała leśna osada [[Śwignajno Małe]] (niem. ''Klein Schwignainen''), wówczas tę pierwszą wieś zaczęto nazywać Śwignajnem Wielkim (niem. ''Gut Gross Schwignainen''). W 1839 roku Śwignajno Wielkie liczyło 44 mieszkańców i 4 gospodarstwa rolne, Śwignajno Małe – 102 mieszkańców i 13 gospodarstw, natomiast w 1857 roku w Śwignajnie Wielkim mieszkało 61 osób, a w Małym – 170 osób.
 
 
<br/>
 
 
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
Wieś Śwignajno powstała w 1704 roku jako osada szkatułowa z prawem chełmińskim na 4 łanach. W 1821 roku w pobliżu wsi powstała leśna osada Śwignajno Małe (niem. ''Klein Schwignainen''), wówczas tę pierwszą wieś zaczęto nazywać Śwignajnem Wielkim (niem. ''Gut Gross Schwignainen''). W 1839 roku Śwignajno Wielkie liczyło 44 mieszkańców i 4 gospodarstwa rolne, Śwignajno Małe – 102 mieszkańców i 13 gospodarstw, natomiast w 1857 roku w Śwignajnie Wielkim mieszkało 61 osób, a w Małym – 170 osób.
 
 
 
Już w XVIII wieku wieś występowała jako osada typu dworskiego. W 1900 roku do dworu należało 13 łanów gruntu, działała w nim parowa mleczarnia i cegielnia; w 1937 roku w dworze mieszkało ogółem 57 osób.
 
 
 
Dzieje obu wsi ściśle związane są z położoną na południe od nich wsią Ładne Pole (niem. ''Schönfeld''), założoną przez starowierców w 1832 roku. Okolica, w której powstała wieś, zwana była Koniołowiska, właściwie Końskie Łowiska, miejsce gdzie dawniej wypasały się dzikie konie. W 1839 roku liczyła ona 125 mieszkańców, a w 1857  roku – 158 mieszkańców; działała tu filia cerkwi w Wojnowie. Od 1875 roku Ładne Pole tworzyło osobną gminę, do której włączono Śwignajno Małe, a w 1928 roku również Śwignajno Wielkie.  
 
  
W 1929 roku urzędową nazwę Śwignajna Wielkiego zmieniono na Gross Schwignainen.  
+
Już w XVIII wieku wieś występowała jako osada typu dworskiego. W 1900 roku do dworu należało 13 łanów gruntu, działała w nim parowa mleczarnia i cegielnia; w 1937 roku we dworze mieszkało ogółem 57 osób.
  
Po II wojnie światowej trzy wsie utworzyły sołectwo, które początkowo nosiło nazwę Ładne Pole, a od 1979 roku Śwignajno. Wcześniej obu nazw używano wymiennie.  
+
Dzieje obu wsi ściśle związane są z położoną na południe od nich wsią [[Ładne Pole]] (niem. ''Schönfeld''), założoną przez [[Staroobrzędowcy|starowierców]] w 1832 roku. Okolica, w której powstała wieś, zwana była Koniołowiska, właściwie Końskie Łowiska (miejsce, gdzie dawniej wypasały się dzikie konie). W 1839 roku liczyła ona 125 mieszkańców, a w 1857  roku 158 mieszkańców; działała tu filia cerkwi w [[Wojnowo|Wojnowie]]. Od 1875 roku Ładne Pole tworzyło osobną gminę, do której włączono Śwignajno Małe, a w 1928 roku również Śwignajno Wielkie.  
  
W 1949 roku otwarto szkołę, w której zatrudniony był jeden nauczyciel. Pierwszy sklep spożywczo-przemysłowy powstał w 1952 roku. Od 1975 roku działała w Śwignajnie Spółdzielnia Kółek Rolniczych, która powstała z dwóch zespołowych gospodarstw rolnych (ze Śwignajna i Wejsun). Świadczyła ona usługi rolnikom z gminy Ruciane-Nida, a także prowadziła własne gospodarstwo (727 ha). Już w 1976 roku wybudowała ona dom mieszkalny dla swych pracowników. W 1978 roku we wsi działała dwuklasowa szkoła, ognisko przedszkolne, punkt biblioteczny, sklep i 4 zakłady usługowe (krawiecki, motoryzacyjny, remontowo-budowlany i naprawy maszyn i urządzeń).  
+
W 1929 roku urzędową nazwę Śwignajna Wielkiego zmieniono na ''Gross Schwignainen''.  
  
 +
Po [[II wojna światowa na Warmii i Mazurach|II wojnie światowej]] trzy wsie utworzyły sołectwo, które początkowo nosiło nazwę Ładne Pole, a od 1979 roku – Śwignajno. Wcześniej obu nazw używano wymiennie.
  
Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych  
+
W 1949 roku otwarto szkołę, w której zatrudniony był jeden nauczyciel. Pierwszy sklep spożywczo–przemysłowy powstał w 1952 roku. Od 1975 roku działała w Śwignajnie Spółdzielnia Kółek Rolniczych, która powstała z dwóch zespołowych gospodarstw rolnych (ze Śwignajna i [[Wejsuny|Wejsun]]). Świadczyła ona usługi rolnikom z gminy Ruciane–Nida, a także prowadziła własne gospodarstwo (727 ha). Już w 1976 roku wybudowała dom mieszkalny dla swych pracowników. W 1978 roku we wsi działała dwuklasowa szkoła, ognisko przedszkolne, punkt biblioteczny, sklep i cztery zakłady usługowe (krawiecki, motoryzacyjny, remontowo-budowlany i naprawy maszyn i urządzeń).
  
1939 – 493 osoby, 52 gospodarstwa (Ładne Pole i Śwignajno Małe)
+
Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.
  
1970 – 405 osób, 72 gospodarstwa (Ładne Pole, Śwignajno Małe i Wielkie)
 
  
1978 – 383 osoby (Ładne Pole – 216, Śwignajno Małe – 140, Śwignajno Wielkie – 27 osób)
+
Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych w poszczególnych latach:
  
1987 390 osób (Ładne Pole – 230, Śwignajno Małe – 130, Śwignajno Wielkie – 30 osób)
+
*1939 r. 493 osoby, 52 gospodarstwa (Ładne Pole i Śwignajno Małe)
  
 +
*1970 r. – 405 osób, 72 gospodarstwa (Ładne Pole, Śwignajno Małe i Wielkie)
  
<br/>
+
*1978 r. – 383 osoby (Ładne Pole – 216, Śwignajno Małe – 140, Śwignajno Wielkie – 27 osób)
 
 
=== Zabytki: ===
 
*Kilka przykładów budownictwa z początku XX wieku, Śwignajno Wielkie, domy nr 11, 22, 24, 35, 37, 42
 
*Budynek szkoły z początku XX wieku, Śwignajno Wielkie (nr 28)
 
*Dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, Śwignajno Wielkie, na północ od wsi, na skraju lasu
 
*Dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, Śwignajno Wielkie, na zachód od wsi, wśród pól
 
*Dawny cmentarz ewangelicki z początku XX wieku, Ładne Pole, na północ od drogi prowadzącej przez wieś
 
*Cmentarz starowierców z początku XX wieku, Ładne Pole, na północ od drogi prowadzącej przez wieś
 
  
 +
*1987 r. – 390 osób (Ładne Pole – 230, Śwignajno Małe – 130, Śwignajno Wielkie – 30 osób)
  
 +
==Kultura==
 +
We wsi działa [[lkwim:Biblioteka w Śwignajnie|Punkt Biblioteczny]] należący do [[Lkwim:Biblioteka w Rucianem-Nidzie|Biblioteki w Rucianem-Nidzie]].
 
<br/>
 
<br/>
  
=== Bibliografia: ===
+
== Zabytki==
#Bielawny Krzysztof, Nekropolie w granicach parafii ewangelickich Nawiady, Piecki i Stara Ukta, Znad Pisy, nr 15, 2006, s. 162-211.
+
*kilka przykładów budownictwa z początku XX wieku, Śwignajno Wielkie, domy nr 11, 22, 24, 35, 37, 42
#Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.  
+
*budynek szkoły z początku XX wieku, Śwignajno Wielkie (nr 28)
#Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1975.
+
*dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, Śwignajno Wielkie, na północ od wsi, na skraju lasu
#Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
+
*dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, Śwignajno Wielkie, na zachód od wsi, wśród pól
#Śliwiński Józef, Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic, Olsztyn 1993.
+
*dawny cmentarz ewangelicki z początku XX wieku, Ładne Pole, na północ od drogi prowadzącej przez wieś
#Żurkowska Tekla,  Mazurskie cmentarze. Symbole w krajobrazie, Olsztyn 2008.
+
*cmentarz starowierców z początku XX wieku, Ładne Pole, na północ od drogi prowadzącej przez wieś (zob. [[Cmentarze starowierskie na Mazurach]])
#Bank Danych Lokalnych GUS
+
==Bibliografia==
#Gminna Ewidencja Zabytków www.bip.ruciane-nida.pl/zalaczniki/prawo/130215093910.pdf
+
Bielawny Krzysztof, ''Nekropolie w granicach parafii ewangelickich Nawiady, Piecki i Stara Ukta'', Znad Pisy, nr 15, 2006, ss. 162–211.<br/>
#Wojewódzka Ewidencja Zabytków http://www.wuoz.olsztyn.pl/
+
Kossert Andreas, ''Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich'', przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004. <br/>
 
+
''Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu'', red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1975.<br/>
<br/>
+
''Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch'', Königsberg 1857.<br/>
 +
Śliwiński Józef, ''Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic'', Olsztyn 1993.<br/>
 +
Żurkowska Tekla,  ''Mazurskie cmentarze. Symbole w krajobrazie'', Olsztyn 2008.<br/>
 +
[http://www.verwaltungsgeschichte.de/sensburg.html/ Deutsche Verwaltungsgeschichte] [22.07.2013]<br/>
 +
[http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims/ Bank Danych Lokalnych GUS] [22.07.2013]<br/>
 +
[http://www.bip.ruciane-nida.pl/zalaczniki/prawo/130215093910.pdf/ Strona Urzędu Gminy Ruciane-Nida] [22.07.2013]<br/>
 +
[http://www.wuoz.olsztyn.pl/ Wojewódzka Ewidencja Zabytków] [22.07.2013]
  
== Zobacz też ==
+
{{Przypisy}}
 +
<references/>
  
  
[[Kategoria: Miejscowość]]
+
[[Kategoria: Powiat piski]]
[[Użytkownik:Emes|Emes]] ([[Dyskusja użytkownika:Emes|dyskusja]]) 03:27, 23 wrz 2013 (CEST)
+
[[Kategoria: Ruciane-Nida (gmina miejsko-wiejska)]]  
 +
[[Kategoria: Wsie sołeckie]]  
 +
[[Kategoria: 1701-1800]]

Aktualna wersja na dzień 13:11, 13 maj 2015

Śwignajno

Zabudowa wsi.Fot. Mieczysław Kalski
Zabudowa wsi.
Fot. Mieczysław Kalski
Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat piski
Gmina Ruciane-Nida
Liczba ludności (2010) 383
Strefa numeracyjna (+48) 87
Kod pocztowy 12-220
Tablice rejestracyjne NPI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Śwignajno
Śwignajno
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Śwignajno
Śwignajno
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Śwignajno (niem. Schwignainen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane–Nida. Do 1972 roku wieś wchodziła w skład gminy (później gromady) Ukta w powiecie mrągowskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 r liczyła 383 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Piotr Bastek[1].

Położenie

Wieś położona jest we wschodniej części Równiny Mazurskiej, a zarazem w zachodniej części Puszczy Piskiej, 4,5 km na północny zachód od Rucianego–Nidy, przy drodze wojewódzkiej nr 610 w kierunku Piecek.

Dzieje miejscowości

Wieś Śwignajno powstała w 1704 roku jako osada szkatułowa z prawem chełmińskim na 4 łanach. W 1821 roku w pobliżu wsi powstała leśna osada Śwignajno Małe (niem. Klein Schwignainen), wówczas tę pierwszą wieś zaczęto nazywać Śwignajnem Wielkim (niem. Gut Gross Schwignainen). W 1839 roku Śwignajno Wielkie liczyło 44 mieszkańców i 4 gospodarstwa rolne, Śwignajno Małe – 102 mieszkańców i 13 gospodarstw, natomiast w 1857 roku w Śwignajnie Wielkim mieszkało 61 osób, a w Małym – 170 osób.

Już w XVIII wieku wieś występowała jako osada typu dworskiego. W 1900 roku do dworu należało 13 łanów gruntu, działała w nim parowa mleczarnia i cegielnia; w 1937 roku we dworze mieszkało ogółem 57 osób.

Dzieje obu wsi ściśle związane są z położoną na południe od nich wsią Ładne Pole (niem. Schönfeld), założoną przez starowierców w 1832 roku. Okolica, w której powstała wieś, zwana była Koniołowiska, właściwie Końskie Łowiska (miejsce, gdzie dawniej wypasały się dzikie konie). W 1839 roku liczyła ona 125 mieszkańców, a w 1857 roku 158 mieszkańców; działała tu filia cerkwi w Wojnowie. Od 1875 roku Ładne Pole tworzyło osobną gminę, do której włączono Śwignajno Małe, a w 1928 roku również Śwignajno Wielkie.

W 1929 roku urzędową nazwę Śwignajna Wielkiego zmieniono na Gross Schwignainen.

Po II wojnie światowej trzy wsie utworzyły sołectwo, które początkowo nosiło nazwę Ładne Pole, a od 1979 roku – Śwignajno. Wcześniej obu nazw używano wymiennie.

W 1949 roku otwarto szkołę, w której zatrudniony był jeden nauczyciel. Pierwszy sklep spożywczo–przemysłowy powstał w 1952 roku. Od 1975 roku działała w Śwignajnie Spółdzielnia Kółek Rolniczych, która powstała z dwóch zespołowych gospodarstw rolnych (ze Śwignajna i Wejsun). Świadczyła ona usługi rolnikom z gminy Ruciane–Nida, a także prowadziła własne gospodarstwo (727 ha). Już w 1976 roku wybudowała dom mieszkalny dla swych pracowników. W 1978 roku we wsi działała dwuklasowa szkoła, ognisko przedszkolne, punkt biblioteczny, sklep i cztery zakłady usługowe (krawiecki, motoryzacyjny, remontowo-budowlany i naprawy maszyn i urządzeń).

Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.


Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych w poszczególnych latach:

  • 1939 r. – 493 osoby, 52 gospodarstwa (Ładne Pole i Śwignajno Małe)
  • 1970 r. – 405 osób, 72 gospodarstwa (Ładne Pole, Śwignajno Małe i Wielkie)
  • 1978 r. – 383 osoby (Ładne Pole – 216, Śwignajno Małe – 140, Śwignajno Wielkie – 27 osób)
  • 1987 r. – 390 osób (Ładne Pole – 230, Śwignajno Małe – 130, Śwignajno Wielkie – 30 osób)

Kultura

We wsi działa Punkt Biblioteczny należący do Biblioteki w Rucianem-Nidzie.

Zabytki

  • kilka przykładów budownictwa z początku XX wieku, Śwignajno Wielkie, domy nr 11, 22, 24, 35, 37, 42
  • budynek szkoły z początku XX wieku, Śwignajno Wielkie (nr 28)
  • dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, Śwignajno Wielkie, na północ od wsi, na skraju lasu
  • dawny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku, Śwignajno Wielkie, na zachód od wsi, wśród pól
  • dawny cmentarz ewangelicki z początku XX wieku, Ładne Pole, na północ od drogi prowadzącej przez wieś
  • cmentarz starowierców z początku XX wieku, Ładne Pole, na północ od drogi prowadzącej przez wieś (zob. Cmentarze starowierskie na Mazurach)

Bibliografia

Bielawny Krzysztof, Nekropolie w granicach parafii ewangelickich Nawiady, Piecki i Stara Ukta, Znad Pisy, nr 15, 2006, ss. 162–211.
Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1975.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Śliwiński Józef, Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic, Olsztyn 1993.
Żurkowska Tekla, Mazurskie cmentarze. Symbole w krajobrazie, Olsztyn 2008.
Deutsche Verwaltungsgeschichte [22.07.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [22.07.2013]
Strona Urzędu Gminy Ruciane-Nida [22.07.2013]
Wojewódzka Ewidencja Zabytków [22.07.2013]

Przypisy