Długobór

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Długobór

Kościół w Długoborze.Źródło: Wikimedia Commons
Kościół w Długoborze.
Źródło: Wikimedia Commons
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat braniewski
Gmina Płoskinia
Liczba ludności (2010) 215
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Długobór
Długobór
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Długobór
Długobór
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Długobór (niem. Langwalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Płoskinia. W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 215 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą wsie: Długobór i Długobór–Osada. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Łukasz Korneluk[1].

Położenie

Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko–mazurskiego, na Równinie Warmińskiej, 11 km na wschód od Pieniężna i 7 km na południowy zachód od Płoskini, w pobliżu granicy z powiatem lidzbarskim.

Dzieje miejscowości

Pierwsza wzmianka na temat wsi w źródłach historycznych pochodzi z 1318 roku. Była to wieś założona na prawie chełmińskim; pod koniec XVIII wieku stała się wsią królewską. Działał tu wówczas młyn, a ziemię uprawiało 56. gospodarzy (łącznie z sołtysem). W 1820 roku było tu 48 gospodarstw rolnych, a przed wybuchem II wojny światowej 42 gospodarstwa rolne; większość mieszkańców utrzymywała się wówczas z rolnictwa i leśnictwa.

Kościół gotycki wzniesiono we wsi już w XIV wieku. Przez następne stulecia kilkakrotnie go odnawiano (w: 1689 r., 1725 r., 1746 r., 1880 r.), w tym gruntownie w 1927 r. i 1931 r. roku. Uszkodzony podczas działań wojennych na początku 1945 roku został raz jeszcze odnowiony w latach 1946–1947, a w latach 1950–1951 dobudowano mu wieżę. Wieś znajduje się także na terenie parafii greckokatolickiej pw. św. Michała Archanioła w Pieniężnie.

Po II wojnie światowej we wsi utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne.

Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach:

  • 1857 r. – 537 osób
  • 1933 r. – 598 osób
  • 1939 r. – 590 osób

Zabytki

  • kościół pw. św. Jana Chrzciciela
  • cmentarz przykościelny
  • wiejska zabudowa mieszkaniowa, zachowana w dobrym stanie w około 80%; najliczniejsza grupa to domy warmińskie, murowane, z XIX wieku; w większości zagród zabudowania gospodarcze, drewniane i murowane
  • plebania z XVIII wieku
  • dawna karczma z XIX wieku
  • dawna szkoła z XIX wieku
  • kapliczki z przełomu XIX i XX wieku

Bibliografia

Braniewo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1973.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Wojewódzka Ewidencja Zabytków [12.11.2013]
Plan rozwoju lokalnego dla gminy Płoskinia [12.11.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
Verwaltungsgeschichte [12.11.2013]
Ciekawe Mazury [02.07.2014]

Przypisy