Jan Leo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 27: Linia 27:
 
}}  
 
}}  
 
==Życiorys==  
 
==Życiorys==  
Był synem szewca Antoniego Leo oraz Elżbiety. Przez wiele lat był związany z [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarkiem Warmińskim]] i [[Parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kiwitach |parafią w Kiwitach]]. Burzliwy okres wojen szwedzkich spędził, chroniąc się w różnych częściach Polski, m.in. w klasztorze cystersów w Wągrowcu, następnie u przyjaciela, starosty czerskiego Adama Parysa na Mazowszu. Tam też napisał dzieło swojego życia, pierwszą kronikę warmińską: ''Historia Prussiae''.  
+
Był synem szewca Antoniego Leo oraz Elżbiety. Przez wiele lat był związany z [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarkiem Warmińskim]] i [[Parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kiwitach |parafią w Kiwitach]].  
 +
 
 +
Naukę rozpoczął w [[Jeziorany|Jezioranach]] w szkole parafialnej. Mając 15 lat, 1 maja 1587 r. przyjechał do [[Braniewo|Braniewa]], gdzie podjął studia w seminarium diecezjalnym. Z polecenia ówczesnego biskupa warmińskiego [[lkwim:Marcin Kromer|Marcina Kromer]] rozpoczął też naukę w braniewskim [[Kolegium Hosianum w Braniewie|kolegium jezuickim]] (Collegium Hosianum). 19 września 1587 r. z rąk tegoż biskupa otrzymał niższe święcenia kapłańskie, a 1 września września 1594 roku w [[lkwim:Kaplica na zamku w Lidzbarku Warmińskim|kaplicy zamkowej w Lidzbarku Warmińskim]] został wyświęcony na subdiakona przez nuncjusza papieskiego Germanika de Malaspina. 20 maja 1595 r. w Broku odebrał diakonat z rąk biskupa płockiego Alberta (Wojciecha) Baranowskiego, natomiast 6 sierpnia tego roku w Lidzbarku Warmińskim otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa chełmińskiego [[Piotr Tylicki |Piotra Tylickiego]].
 +
 
 +
Burzliwy okres wojen szwedzkich spędził, chroniąc się w różnych częściach Polski, m.in. w klasztorze cystersów w Wągrowcu, następnie u przyjaciela, starosty czerskiego Adama Parysa na Mazowszu. Tam też napisał dzieło swojego życia, pierwszą kronikę warmińską: ''Historia Prussiae''.  
  
 
Do Dobrego Miasta powrócił w listopadzie 1629 r. po zawarciu rozejmu w Altmarku (Starym Mieście), by spędzić tu ostatnie lata życia. Zmarł 18 stycznia 1635 r. Tam też został pochowany, początkowo przy schodach naprzeciwko ołtarza św. Anny, gdzie umieszczono epitafium, które w 1749 r. przeniesiono na środek kościoła. Dziś znajduje się ono w posadzce [[lkwim:Bazylika Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych w Dobrym Mieście|kościoła kolegiackiego w Dobrym Mieście]].
 
Do Dobrego Miasta powrócił w listopadzie 1629 r. po zawarciu rozejmu w Altmarku (Starym Mieście), by spędzić tu ostatnie lata życia. Zmarł 18 stycznia 1635 r. Tam też został pochowany, początkowo przy schodach naprzeciwko ołtarza św. Anny, gdzie umieszczono epitafium, które w 1749 r. przeniesiono na środek kościoła. Dziś znajduje się ono w posadzce [[lkwim:Bazylika Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych w Dobrym Mieście|kościoła kolegiackiego w Dobrym Mieście]].
 
===Szkoła i wykształcenie===
 
Naukę rozpoczął w [[Jeziorany|Jezioranach]] w szkole parafialnej. Mając 15 lat, 1 maja 1587 r. przyjechał do [[Braniewo|Braniewa]], gdzie podjął studia w seminarium diecezjalnym. Z polecenia ówczesnego biskupa warmińskiego [[lkwim:Marcin Kromer|Marcina Kromer]] rozpoczął też naukę w [[Kolegium Hosianum w Braniewie|kolegium jezuickim]] (Collegium Hosianum). 19 września 1587 r. z rąk tegoż biskupa otrzymał niższe święcenia kapłańskie, a 1 września września 1594 roku w [[lkwim:Kaplica na zamku w Lidzbarku Warmińskim|kaplicy zamkowej w Lidzbarku Warmińskim]] został wyświęcony na subdiakona przez nuncjusza papieskiego - Germanika de Malaspina. 20 maja 1595 r. w Broku odebrał diakonat z rąk biskupa płockiego Alberta (Wojciecha?) Baranowskiego, natomiast 6 sierpnia tego roku w Lidzbarku Warmińskim otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa chełmińskiego [[Piotr Tylicki |Piotra Tylickiego]].
 
  
 
===Działalność===
 
===Działalność===
 
Tuż po wyświęceniu był kapelanem na dworze kardynała [[Andrzej Batory|Andrzeja Batorego]] i wikariuszem w kaplicy zamkowej w Lidzbarku Warmińskim. 9 lipca 1597 r. został proboszczem w [[Kwity|Kwitach]], gdzie działał przez następne lata, jednocześnie opiekując się filią w [[Sułowo|Sułowie]]. Od 2 grudnia 1610 do połowy 1619 r. pełnił obowiązki proboszcza [[Parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lidzbarku Warmińskim | parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lidzbarku Warmińskim]]. Piastował także funkcję dziekana. 14 stycznia 1615 r. biskup [[Szymon Rudnicki]] mianował go honorowym kanonikiem w Dobrym Mieście. 2 maja 1619 r. został kanonikiem rezydującym tamtejszej kapituły kolegiackiej (do 19 czerwca 1619 r.). 25 lutego 1622 r. otrzymał z rąk administratora biskupstwa warmińskiego, [[Michał Działyński|Michała Działyńskiego]], inwesturę na dziekana kapituły w Dobrym Mieście. Jednocześnie został proboszczem w Dobrym Mieście, kaznodzieją przy kolegiacie i archiprezbitrem.
 
Tuż po wyświęceniu był kapelanem na dworze kardynała [[Andrzej Batory|Andrzeja Batorego]] i wikariuszem w kaplicy zamkowej w Lidzbarku Warmińskim. 9 lipca 1597 r. został proboszczem w [[Kwity|Kwitach]], gdzie działał przez następne lata, jednocześnie opiekując się filią w [[Sułowo|Sułowie]]. Od 2 grudnia 1610 do połowy 1619 r. pełnił obowiązki proboszcza [[Parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lidzbarku Warmińskim | parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lidzbarku Warmińskim]]. Piastował także funkcję dziekana. 14 stycznia 1615 r. biskup [[Szymon Rudnicki]] mianował go honorowym kanonikiem w Dobrym Mieście. 2 maja 1619 r. został kanonikiem rezydującym tamtejszej kapituły kolegiackiej (do 19 czerwca 1619 r.). 25 lutego 1622 r. otrzymał z rąk administratora biskupstwa warmińskiego, [[Michał Działyński|Michała Działyńskiego]], inwesturę na dziekana kapituły w Dobrym Mieście. Jednocześnie został proboszczem w Dobrym Mieście, kaznodzieją przy kolegiacie i archiprezbitrem.
  
===Działalność społeczna i kulturalna===
 
 
Był jednym z delegatów z archiprezbiteratu jeziorańskiego na synod diecezjalny zwołany na 16 listopada 1610 roku przez biskupa Szymona Prudnickiego do ówczesnej stolicy [[Warmia|Warmii]] – Lidzbarka Warmińskiego. W 1624 roku zrezygnował z funkcji archiprezbitera, aby poświęcić się badaniom historycznym.  
 
Był jednym z delegatów z archiprezbiteratu jeziorańskiego na synod diecezjalny zwołany na 16 listopada 1610 roku przez biskupa Szymona Prudnickiego do ówczesnej stolicy [[Warmia|Warmii]] – Lidzbarka Warmińskiego. W 1624 roku zrezygnował z funkcji archiprezbitera, aby poświęcić się badaniom historycznym.  
  

Wersja z 15:27, 29 sty 2015

Jan Leo

Data i miejsce urodzenia 1572 r.
Jeziorany
Data i miejsce śmierci 18 stycznia 1635 r.
Dobre Miasto

Jan Leo (ur. w 1572 r. w Jezioranach, zm. 18 stycznia 1635 r. w Dobrym Mieście) – ksiądz katolicki, proboszcz parafii w Kiwitach, kanonik i archiprezbiter dobromiejski, kronikarz Warmii.

Publikacje
Arcybiskup Metropolita Warmiński, Olsztyn 2008.
Arcybiskup Metropolita Warmiński, Olsztyn 2008.
 

Życiorys

Był synem szewca Antoniego Leo oraz Elżbiety. Przez wiele lat był związany z Lidzbarkiem Warmińskim i parafią w Kiwitach.

Naukę rozpoczął w Jezioranach w szkole parafialnej. Mając 15 lat, 1 maja 1587 r. przyjechał do Braniewa, gdzie podjął studia w seminarium diecezjalnym. Z polecenia ówczesnego biskupa warmińskiego Marcina Kromer rozpoczął też naukę w braniewskim kolegium jezuickim (Collegium Hosianum). 19 września 1587 r. z rąk tegoż biskupa otrzymał niższe święcenia kapłańskie, a 1 września września 1594 roku w kaplicy zamkowej w Lidzbarku Warmińskim został wyświęcony na subdiakona przez nuncjusza papieskiego Germanika de Malaspina. 20 maja 1595 r. w Broku odebrał diakonat z rąk biskupa płockiego Alberta (Wojciecha) Baranowskiego, natomiast 6 sierpnia tego roku w Lidzbarku Warmińskim otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa chełmińskiego Piotra Tylickiego.

Burzliwy okres wojen szwedzkich spędził, chroniąc się w różnych częściach Polski, m.in. w klasztorze cystersów w Wągrowcu, następnie u przyjaciela, starosty czerskiego Adama Parysa na Mazowszu. Tam też napisał dzieło swojego życia, pierwszą kronikę warmińską: Historia Prussiae.

Do Dobrego Miasta powrócił w listopadzie 1629 r. po zawarciu rozejmu w Altmarku (Starym Mieście), by spędzić tu ostatnie lata życia. Zmarł 18 stycznia 1635 r. Tam też został pochowany, początkowo przy schodach naprzeciwko ołtarza św. Anny, gdzie umieszczono epitafium, które w 1749 r. przeniesiono na środek kościoła. Dziś znajduje się ono w posadzce kościoła kolegiackiego w Dobrym Mieście.

Działalność

Tuż po wyświęceniu był kapelanem na dworze kardynała Andrzeja Batorego i wikariuszem w kaplicy zamkowej w Lidzbarku Warmińskim. 9 lipca 1597 r. został proboszczem w Kwitach, gdzie działał przez następne lata, jednocześnie opiekując się filią w Sułowie. Od 2 grudnia 1610 do połowy 1619 r. pełnił obowiązki proboszcza parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lidzbarku Warmińskim. Piastował także funkcję dziekana. 14 stycznia 1615 r. biskup Szymon Rudnicki mianował go honorowym kanonikiem w Dobrym Mieście. 2 maja 1619 r. został kanonikiem rezydującym tamtejszej kapituły kolegiackiej (do 19 czerwca 1619 r.). 25 lutego 1622 r. otrzymał z rąk administratora biskupstwa warmińskiego, Michała Działyńskiego, inwesturę na dziekana kapituły w Dobrym Mieście. Jednocześnie został proboszczem w Dobrym Mieście, kaznodzieją przy kolegiacie i archiprezbitrem.

Był jednym z delegatów z archiprezbiteratu jeziorańskiego na synod diecezjalny zwołany na 16 listopada 1610 roku przez biskupa Szymona Prudnickiego do ówczesnej stolicy Warmii – Lidzbarka Warmińskiego. W 1624 roku zrezygnował z funkcji archiprezbitera, aby poświęcić się badaniom historycznym.

Największa praca Jana Leo: Dzieje Prus (Historia Prussiae) została wydana pośmiertnie w Braniewie w 1725 r. dzięki staraniom kanoników dobromiejskich. W 2008 roku ukazało się tłumaczenie na język polski Dziejów Prus przygotowane przez biskupa Juliana Wojtkowskiego.

Ufundował bractwo kapłańskie w Lidzbarku Warmińskim. 23 września 1623 r. przekazał wikarii dobromiejskiej swój ogród. W grudniu tego roku uposażył szpital dla ubogich.

Ciekawostki

Wśród kilku opublikowanych prac historyka znajduje się dedykowana biskupowi Szymonowi Rudnickiemu relacja o cudzie w Jezioranach w roku 1577, napisana wierszem (wydana w Braniewie w 1612 r.).

Zobacz też

Jan Leo, oprac. Zbigniew Nowak, materiał na stronie internetowej ipsb.nina.gov.pl [ 19.01.2015 r.]

Bibliografia

Kopiczko Andrzej, Kanonicy dobromiejscy 1521-1771, W: Słownik Biograficzny Kapituły Kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999, s. 75-76.
Kopiczko Andrzej, Duchowieństwo katolickie diecezji warmińskiej w latach 1525-1821, Część I. Słownik, Olsztyn 2000.
Przeracki Jerzy, Sławni obywatele Dobrego Miasta, "Rocznik Dobromiejski", T. 4 (2010) [wyd. 2011], s. 207-208.
Janusz Filipkowski, Jan Leo - kanonik dobromiejski i autor "Dziejów Prus", "Rocznik Dobromiejski", T. 2 (2008), s. 192-201.
Leo Jan, Dzieje Prus, z braniewskiego, wyd. r. 1725 przeł. Julian Wojtkowski, Olsztyn, [Julian Wojtkowski], 2008.