Kamień (gmina Ruciane-Nida): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Położenie) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|flaga wsi = | |flaga wsi = | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
| − | |dopełniacz wsi = | + | |dopełniacz wsi = |
| − | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = Kamień zimą.jpg |
| − | |opis zdjęcia = | + | |opis zdjęcia = Kamień zimą |
|rodzaj miejscowości = | |rodzaj miejscowości = | ||
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie | ||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| − | Wieś położona jest we wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze [[Kraina Wielkich Jezior Mazurskich|Krainy Wielkich Jezior Mazurskich]], w [[Puszcza Piska|Puszczy Piskiej]], na zachodnim brzegu [[Jezioro Bełdany|jeziora Bełdany]], 7 km na północ od [[Ruciane-Nida|Rucianego-Nidy]], 14 km na południe od [[Mikołajki|Mikołajek]]. Około 1,5 km na północny wschód od osady znajduje się niewielkie (ok. 4 ha) jeziorko [[Jezioro Gryżewko|Gryżewko]]. Binduga położona około 1 km na południe od Kamienia nosi nazwę Siekierniak, czyli tak samo jak znajdująca się w pobliżu wysepka na Bełdanach. | + | [[Kamień. Nad jeziorem Bełdany.jpg|thumb|300px|left|Kamień. Nad jeziorem Bełdany]]Wieś położona jest we wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze [[Kraina Wielkich Jezior Mazurskich|Krainy Wielkich Jezior Mazurskich]], w [[Puszcza Piska|Puszczy Piskiej]], na zachodnim brzegu [[Jezioro Bełdany|jeziora Bełdany]], 7 km na północ od [[Ruciane-Nida|Rucianego-Nidy]], 14 km na południe od [[Mikołajki|Mikołajek]]. Około 1,5 km na północny wschód od osady znajduje się niewielkie (ok. 4 ha) jeziorko [[Jezioro Gryżewko|Gryżewko]]. Binduga położona około 1 km na południe od Kamienia nosi nazwę Siekierniak, czyli tak samo jak znajdująca się w pobliżu wysepka na Bełdanach. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] Kamień włączono do sołectwa [[Iznota]]; do 1972 roku należał on najpierw do [[gmina Ukta|gminy]], a później - [[gromada Ukta|gromady Ukta]] w powiecie mrągowskim. Warto jednak zaznaczyć, że wieś została ponownie zasiedlona dopiero w maju 1953 roku. W powojennych spisach powszechnych Kamień był ujmowany łącznie z Iznotą i pozostałymi miejscowościami sołectwa: [[Bartlewo|Bartlewem]] i [[Gąsior|Gąsiorem]]. W tym czasie w dalszym ciągu była to niewielka osada, która z czasem przekształciła się miejscowość letniskową. W Kamieniu i okolicach zakładano liczne zakładowe ośrodki sportowo-wypoczynkowe. Miejscowy Ośrodek Turystyki Wodnej w 1984 roku dysponował 40 stałymi oraz 300 sezonowymi miejscami noclegowymi. W sezonie czynna tu była wypożyczalnia sprzętu turystycznego oraz przystań [[Żegluga Mazurska|Żeglugi Mazurskiej]]. | Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] Kamień włączono do sołectwa [[Iznota]]; do 1972 roku należał on najpierw do [[gmina Ukta|gminy]], a później - [[gromada Ukta|gromady Ukta]] w powiecie mrągowskim. Warto jednak zaznaczyć, że wieś została ponownie zasiedlona dopiero w maju 1953 roku. W powojennych spisach powszechnych Kamień był ujmowany łącznie z Iznotą i pozostałymi miejscowościami sołectwa: [[Bartlewo|Bartlewem]] i [[Gąsior|Gąsiorem]]. W tym czasie w dalszym ciągu była to niewielka osada, która z czasem przekształciła się miejscowość letniskową. W Kamieniu i okolicach zakładano liczne zakładowe ośrodki sportowo-wypoczynkowe. Miejscowy Ośrodek Turystyki Wodnej w 1984 roku dysponował 40 stałymi oraz 300 sezonowymi miejscami noclegowymi. W sezonie czynna tu była wypożyczalnia sprzętu turystycznego oraz przystań [[Żegluga Mazurska|Żeglugi Mazurskiej]]. | ||
| − | + | [[Kamień. Ośrodek Turystyki Wypoczynkowej PTTK.jpg|thumb|300px|left|Kamień. Ośrodek Turystyki Wypoczynkowej PTTK]] | |
Obecnie Kamień jest istotnym punktem na szlaku żeglarskim Wielkich Jezior Mazurskich (odcinek Ruciane-Nida - Mikołajki). Znajduje się tu ośrodek wypoczynkowy: miejsca noclegowe, jadalnia, bufet, wypożyczalnia sprzętu wodnego i turystycznego. | Obecnie Kamień jest istotnym punktem na szlaku żeglarskim Wielkich Jezior Mazurskich (odcinek Ruciane-Nida - Mikołajki). Znajduje się tu ośrodek wypoczynkowy: miejsca noclegowe, jadalnia, bufet, wypożyczalnia sprzętu wodnego i turystycznego. | ||
Wersja z 22:03, 8 kwi 2014
| Kamień | |
| | |
 Kamień zimą
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | piski |
| Gmina | Ruciane-Nida |
| Sołectwo | Iznota |
| Liczba ludności (2010) | 54[1] |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Kamień | |
| Położenie na mapie Polski  Kamień | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Kamień (niem. Kamien, od 1938 r. Keilern) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1946-1972 wieś wchodziła w skład powiatu mrągowskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 54 mieszkańców (łącznie z Iznotą, Bartlewem i Gąsiorem. Wieś wchodzi w skład sołectwa Iznota, w którym funkcję sołtysa sprawuje obecnie Józef Sater[2].
Spis treści
Położenie
thumb|300px|left|Kamień. Nad jeziorem BełdanyWieś położona jest we wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, w Puszczy Piskiej, na zachodnim brzegu jeziora Bełdany, 7 km na północ od Rucianego-Nidy, 14 km na południe od Mikołajek. Około 1,5 km na północny wschód od osady znajduje się niewielkie (ok. 4 ha) jeziorko Gryżewko. Binduga położona około 1 km na południe od Kamienia nosi nazwę Siekierniak, czyli tak samo jak znajdująca się w pobliżu wysepka na Bełdanach.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w ramach kolonizacji południowo-wschodnich obszarów Prus Królewskich jako osada szkatułowa. Jej nazwa wywodzi się od dużego głazu, który wedle miejscowego podania miał niegdyś służyć do składnia ofiar. W 1707 roku pastor Rafał Skierło z Rozóg (powiat szczycieński) założył wieś na prawie chełmińskim, która objęła cztery łany. Pastor otrzymał siedem lat wolnizny, a po tym czasie miał płacić czynsz roczny w wysokości 12 marek od łanu. Przyznano mu ponadto prawo do pozyskiwania budulca z lasów królewskich oraz wolne rybołówstwo w jeziorze Bełdany na własne potrzeby. Około 1740 roku założono we wsi szkołę, jednak działała ona krótko. W 1785 roku w Kamieniu było dziewięć gospodarstw, w roku 1839 - osiem budynków mieszkalnych i 87 mieszkańców, zaś w 1857 roku - 80 mieszkańców. W początkach następnego stulecia (1925) mieszkało tu 30 osób. Do 1945 roku wieś należała do parafii ewangelickiej w Ukcie.
Po II wojnie światowej Kamień włączono do sołectwa Iznota; do 1972 roku należał on najpierw do gminy, a później - gromady Ukta w powiecie mrągowskim. Warto jednak zaznaczyć, że wieś została ponownie zasiedlona dopiero w maju 1953 roku. W powojennych spisach powszechnych Kamień był ujmowany łącznie z Iznotą i pozostałymi miejscowościami sołectwa: Bartlewem i Gąsiorem. W tym czasie w dalszym ciągu była to niewielka osada, która z czasem przekształciła się miejscowość letniskową. W Kamieniu i okolicach zakładano liczne zakładowe ośrodki sportowo-wypoczynkowe. Miejscowy Ośrodek Turystyki Wodnej w 1984 roku dysponował 40 stałymi oraz 300 sezonowymi miejscami noclegowymi. W sezonie czynna tu była wypożyczalnia sprzętu turystycznego oraz przystań Żeglugi Mazurskiej. thumb|300px|left|Kamień. Ośrodek Turystyki Wypoczynkowej PTTK Obecnie Kamień jest istotnym punktem na szlaku żeglarskim Wielkich Jezior Mazurskich (odcinek Ruciane-Nida - Mikołajki). Znajduje się tu ośrodek wypoczynkowy: miejsca noclegowe, jadalnia, bufet, wypożyczalnia sprzętu wodnego i turystycznego.
Ludzie związani z miejscowością
Zabytki
- Dawny cmentarz ewangelicki
Bibliografia
- Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1975.
- Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Śliwiński Józef, Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic, Olsztyn 1993.
- Warmia i Mazury. Przewodnikilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Wojewódzka ewidencja zabytków [data dostępu: 5.03.2014]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
- Deutsche Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 5.03.2014]
Przypisy
Zobacz też
