Kopina

Kopina
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	elbląski
Gmina	Pasłęk
Liczba ludności (2010)	52
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Kopina
Położenie na mapie Polski Kopina
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Kopina (niem. Koppeln) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 52 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Grzegorz Krajewski.

Położenie

Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, 8 km na wschód od Pasłęka.

Dzieje miejscowości

Pierwsza wzmianka dotycząca wsi pochodzi z lat 1402–1408. Miejscowość pojawia się wówczas pod nazwą Copplen. W 1448 roku Kopina miała składać się z dwóch posiadłości służebnych oraz z pruskiej wsi chłopskiej podlegającej pod urząd komorniczy w Burdajnach. W okresie wojny polsko-krzyżackiej w XVI wieku Kopina została zniszczona. Miejscowość wyludniła się, a taki sam los spotkał wiele wsi w okolicach Pasłęka. Jeszcze w 1578 roku Kopina była opuszczona. Pod koniec XVI wieku wieś, podobnie jak Warnikajmy otrzymał Michel von Anglitten. Następnie miejscowość trafiła w ręce niejakiego Gerharta z Anglit. W 1600 roku należała na prawie magdeburskim do Andreasa Radaua z Anglit i obejmowała obszar 16 łanów. W 1652 roku pojawia się informacja o Małej i Dużej Kopinie o łącznej powierzchni 23 łanów.

25 stycznia 1807 roku jeden z mieszkańców Bielicy wespół z karczmarzem z Kopiny i parobkiem z Cieszyńca napadł na powóz adiutanta marszałka Jeana Baptiste Bernadotte'a. Na skutek presji ze strony Francuzów burmistrz Pasłęka wysłał chirurga miejskiego w towarzystwie francuskich dragonów na poszukiwania sprawców. Przed schwytaniem i sądem udało się uciec jedynie karczmarzowi z Kopiny. Pozostałych skazano na śmierć. Wyrok wykonano 8 lutego 1807 roku. Mężczyźni zostali rozstrzelani. Niestety władzom i dowódcom zabrakło samozaparcia i chęci, aby stanąć do walki z codzienną samowolą, rabunkami a nierzadko brutalnością francuskich żołnierzy. Miejscowa ludność dramatycznie szybko zubożała. Pojawił się głód, choroby, a wraz z nimi epidemie.

W XIX stuleciu wieś weszła w skład majoratu rodu zu Dohna ze Słobit. W 1875 roku była zamieszkana przez 88 osób. Po 1918 roku dzierżawcą dóbr został Max Brandes, który ostatecznie wykupił majątek. Około 1933 roku w Kopinie hodowano 100 sztuk bydła, 32 konie, 180 świń i 10 owiec. W 1928 roku wieś została przyporządkowana do gminy ziemskiej Anglity. W jej skład weszły także Kajmy i Gulbity. Obszar gminy był zamieszkany przez 277 osób. Jedynie 7 spośród nich było katolikami. Przed 1945 rokiem po prawej stronie drogi wylotowej z Kopiny znajdowała się leśniczówka. Ostatnim leśniczym był Ernst Becker. 22 stycznia 1945 roku do Kopiny wkroczyli Sowieci. Pierwsi polscy osadnicy pochodzący spod Płocka przybyli do Kopiny w kwietniu 1947 roku.

Ludzie związani z miejscowością

• Max Brandes (16.07.1875 – 28.02.1945) – przedwojenny właściciel majątku w Kopinie. Aktywnie uczestniczył w pasłęckim życiu społecznym, politycznym i gospodarczym. W latach 1934–1937 był stałym deputowanym powiatowym i zastępcą landrata z ramienia prezydenta rejencji królewieckiej, a także sędzią rozjemczym oraz członkiem koła ochrony przyrody. W latach 1937–1945 był naczelnikiem urzędu obwodowego, obejmującego Anglity, Kopinę i Robity. Zmarł w nieznanych okolicznościach w Warnikajmach.

Zabytki

• dom dawnego właściciela dóbr w Kopinie, obecnie własność prywatna
• przedwojenne czworaki zamieszkane przez robotników pracujących w majątku
• dawna leśniczówka, obecnie własność prywatna

Bibliografia

Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297-1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Słodownik Lech, Kopina, "Głos Pasłęka" [15.05.2014]