Perkun: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
m (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria:Społeczeństwo i kultura Prusów" na "[[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Kategoria:Społeczeństwo i kultura Prusów")
Linia 14: Linia 14:
 
Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002).
 
Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002).
  
[[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria:Społeczeństwo i kultura Prusów]][[Kategoria:Prusowie]]
+
[[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Kategoria:Społeczeństwo i kultura Prusów]][[Kategoria:Prusowie]]

Wersja z 12:35, 26 mar 2015

Perkun (Perkunis) – jeden z pruskich i bałtyjskich bogów. Miał mieć charakter boga uranicznego (najwyższego), strzegącego ładu i porządku kosmicznego. Bóg wojny i burzy, pan błyskawic, czczony przez wszystkie ludy bałtyjskie i słowiańskie. Według niektórych badaczy wykształcił się z Deiwsa, naczelnego bóstwa nieba, lub też Deiws przekształcił się w Perkuna.

Elementy kultu

Oddawano mu cześć w Romowe, przy świętym dębie. W sposób symboliczny korona drzewa miała oznaczać sferę przypisaną do Perkuna, tj. niebo. Pod dębem na jego cześć palono nigdy niegasnący ogień – jego symbol.

Perkuna proszono o deszcz w czasach suszy i zaklinano go rytuałem. Z naczyniem wypełnionym piwem obchodzono ogień, po czym wylewano nań piwo, wzywając Perkuna. Przebłagiwano go również, składając w ofierze czarną jałówkę, czarnego kozła lub czarnego koguta.

Galeria zdjęć

Bibliografia

Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, "Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen", z. 1 (2002).