Piotrowiec: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Położenie) |
|||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
|www = | |www = | ||
}}<br/> | }}<br/> | ||
| − | ''' Piotrowiec ''' (niem. ''Peterswalde'') – [[wieś sołecka]] położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat braniewski|powiecie braniewskim]], w [[gmina | + | ''' Piotrowiec ''' (niem. ''Peterswalde'') – [[wieś sołecka]] położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat braniewski|powiecie braniewskim]], w [[Pieniężno (gmina miejsko-wiejska)|gminie Pieniężno]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała [[podział administracyjny|administracyjnie]] do [[województwo elbląskie|województwa elbląskiego]]. |
Miejscowość w 2010 roku liczyła 189 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Henryk Kaczan]]<ref>http://bip.pieniezno.pl/?cid=91</ref>. | Miejscowość w 2010 roku liczyła 189 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Henryk Kaczan]]<ref>http://bip.pieniezno.pl/?cid=91</ref>. | ||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| − | Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, w południowo-zachodniej części [[Wzniesienia Górowskie|Wzniesień Górowskich]], nad strumieniem [[Banówka]], 8 km na północ od [[Pieniężno|Pieniężna]] i 20 km na południowy wschód od [[Braniewo|Braniewa]]; przebiega przez nią droga wojewódzka nr 507 na odcinku Pieniężno - Braniewo. | + | Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, w południowo-zachodniej części [[Wzniesienia Górowskie|Wzniesień Górowskich]], nad strumieniem [[Strumień Banówka |Banówka]], 8 km na północ od [[Pieniężno|Pieniężna]] i 20 km na południowy wschód od [[Braniewo|Braniewa]]; przebiega przez nią droga wojewódzka nr 507 na odcinku Pieniężno - Braniewo. |
<br/> | <br/> | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | Wieś po raz pierwszy wymieniana jest w źródłach historycznych z roku 1326, zaś przywilej lokacyjny otrzymała 11 listopada 1330 roku. Sołtysem był niejaki Piotr, od którego wywodzi się nazwa wsi; miał on prawo założenia karczmy i młyna. Wieś liczyła 54,5 łanu, a osadników na siedem lat zwolniono z płacenia czynszu. Wieś znacznie ucierpiała podczas ostatniej [[ | + | Wieś po raz pierwszy wymieniana jest w źródłach historycznych z roku 1326, zaś przywilej lokacyjny otrzymała 11 listopada 1330 roku. Sołtysem był niejaki Piotr, od którego wywodzi się nazwa wsi; miał on prawo założenia karczmy i młyna. Wieś liczyła 54,5 łanu, a osadników na siedem lat zwolniono z płacenia czynszu. Wieś znacznie ucierpiała podczas ostatniej [[Wojna polsko-krzyżacka 1519-1521|wojny polsko-krzyżackiej]] - spośród 45 łanów aż 32 leżały odłogiem; ponowne zagospodarowywanie trwało aż do lat 80. XVI wieku. W 1649 roku kapituła odnowiła przywilej dla Piotrowca; sołtysem został wówczas niejaki Michał Belgart. W tym okresie gospodarowało tu 12 chłopów, sołtys, karczmarz i młynarz. W 1783 roku była to wieś królewska. Kościół w Piotrowcu wybudowano w XIV wieku. Po pożarze z roku 1581 odbudowano go w 1589 roku; obecna świątynia pochodzi z drugiej połowy XVII wieku. |
| − | Przed wybuchem [[II wojna światowa|II wojny światowej]] większość mieszkańców utrzymywała się z rolnictwa i leśnictwa, 28 osób pracowało w przemyśle i rzemiośle, a 14 w handlu i komunikacji. | + | Przed wybuchem [[II wojna światowa na Warmii i Mazurach|II wojny światowej]] większość mieszkańców utrzymywała się z rolnictwa i leśnictwa, 28 osób pracowało w przemyśle i rzemiośle, a 14 w handlu i komunikacji. |
| Linia 68: | Linia 68: | ||
*[[Kościół w Piotrowcu|Kościół]] barokowy z XVI wieku, remontowany na przełomie XIX i XX wieku | *[[Kościół w Piotrowcu|Kościół]] barokowy z XVI wieku, remontowany na przełomie XIX i XX wieku | ||
*Cmentarz przykościelny | *Cmentarz przykościelny | ||
| − | *Pomnik poległych w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] | + | *Pomnik poległych w [[I wojna światowa na Warmii i Mazurach|I wojnie światowej]] |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 84: | Linia 84: | ||
<references/> | <references/> | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | ||
| − | + | [[Kategoria: Powiat braniewski]] | |
| − | + | [[Kategoria: Pieniężno (gmina miejsko-wiejska)]] | |
| − | + | [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | |
| − | + | [[Kategoria: 1301-1400]] | |
| − | [[Kategoria: | ||
Wersja z 10:21, 13 sie 2014
| Piotrowiec | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | braniewski |
| Gmina | Pieniężno |
| Liczba ludności (2010) | 189 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Piotrowiec | |
| Położenie na mapie Polski  Piotrowiec | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Piotrowiec (niem. Peterswalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Pieniężno. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 189 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Henryk Kaczan[1].
Położenie
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, w południowo-zachodniej części Wzniesień Górowskich, nad strumieniem Banówka, 8 km na północ od Pieniężna i 20 km na południowy wschód od Braniewa; przebiega przez nią droga wojewódzka nr 507 na odcinku Pieniężno - Braniewo.
Dzieje miejscowości
Wieś po raz pierwszy wymieniana jest w źródłach historycznych z roku 1326, zaś przywilej lokacyjny otrzymała 11 listopada 1330 roku. Sołtysem był niejaki Piotr, od którego wywodzi się nazwa wsi; miał on prawo założenia karczmy i młyna. Wieś liczyła 54,5 łanu, a osadników na siedem lat zwolniono z płacenia czynszu. Wieś znacznie ucierpiała podczas ostatniej wojny polsko-krzyżackiej - spośród 45 łanów aż 32 leżały odłogiem; ponowne zagospodarowywanie trwało aż do lat 80. XVI wieku. W 1649 roku kapituła odnowiła przywilej dla Piotrowca; sołtysem został wówczas niejaki Michał Belgart. W tym okresie gospodarowało tu 12 chłopów, sołtys, karczmarz i młynarz. W 1783 roku była to wieś królewska. Kościół w Piotrowcu wybudowano w XIV wieku. Po pożarze z roku 1581 odbudowano go w 1589 roku; obecna świątynia pochodzi z drugiej połowy XVII wieku.
Przed wybuchem II wojny światowej większość mieszkańców utrzymywała się z rolnictwa i leśnictwa, 28 osób pracowało w przemyśle i rzemiośle, a 14 w handlu i komunikacji.
Liczba mieszkańców i gospodarstw
1783 - 36 gospodarstw rolnych
1820 - 237 osób, 31 gospodarstw rolnych
1857 - 333 osoby
1905 - 369 osób
1933 - 372 osoby
1939 - 399 osób, 90 gospodarstw domowych
Edukacja
Zabytki
- Częściowo zachowany średniowieczny układ ruralistyczny
- Kościół barokowy z XVI wieku, remontowany na przełomie XIX i XX wieku
- Cmentarz przykościelny
- Pomnik poległych w I wojnie światowej
Bibliografia
- Braniewo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1973.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Wojewódzka ewidencja zabytków [data dostępu: 12.11.2013]
- Gminna ewidencja zabytków w: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Pieniężno, załącznik nr 1 [data dostępu: 12.11.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 12.11.2013]
- Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 12.11.2013]
Przypisy
