Feliks Reich

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Feliks Reich

Data i miejsce urodzenia ok. 1470 r.
prawdopodobnie Toruń
Data i miejsce śmierci 1 marca 1539 r.
Frombork

Feliks Reich (ur. ok. 1470 r., prawdopodobnie w Toruniu, zm. 1 marca 1539 r. we Fromborku) – kanonik warmiński, sekretarz biskupów warmińskich.

Życiorys

Urodził się w 1470 r. lub między 1470 a 1475 r., najprawdopodobniej w Toruniu. Mógł być potomkiem Mikołaja z Torunia, studenta wiedeńskiego z 1449 r. Pochodził z diecezji pomezańskiej. Został pochowany w katedrze fromborskiej.

Szkoła i wykształcenie

Nie zachowały się informacje na temat wykształcenia Feliksa Reicha. Przypuszcza się jednak, że ukończył studia uniwersyteckie, o czym mogą świadczyć szerokie zainteresowania naukowe i umiejętności.

Był klerykiem. Posługiwał się tytułem magistra sztuk wyzwolonych oraz tytułem notariusza publicznego (apostolskiego i cesarskiego).

Działalność

Wiosną 1501 r. podjął funkcję sekretarza biskupa warmińskiego Łukasza Watzenrode. Od początku 1510 r. działał jako kapelan zamku lidzbarskiego. Niektóre źródła wskazują na równoczesne podjęcie tych dwóch funkcji dopiero w 1510 r.

Od 1512 r. był notariuszem publicznym i pisarzem kapituły fromborskiej, później natomiast sekretarzem kolejnych biskupów: Fabiana Luzjańskiego z Łężan i Maurycego Ferbera. Od 30 września 1518 r. do 2 października 1525 r. był prepozytem kapituły kolegiackiej w Dobrym Mieście. Od 1518 r. był także proboszczem parafii w Głotowie.

31 października 1526 r. otrzymał kanonię katedralną fromborską. W latach 1526-1532 był kanclerzem kapituły, a od 1528 r. do 1532 r. administratorem kapitulnym w Olsztynie i Tolkmicku. Kapituła warmińska przyjęła Reicha do swojego grona na miejsce zmarłego wówczas archidiakona Jana Scultetiego.

W marcu 1538 r. został wikariuszem generalnym biskupa Jana Dantyszka i kustoszem kapituły fromborskiej. Pracował do sędziwego wieku.

Reich aktywnie uczestniczył w poselstwach kapituły warmińskiej na zjazdach przedstawicieli stanów Warmii i Prus Królewskich. Szczególnie udzielał się w dyskusjach monetarnych. W 1525 r. wraz z Tiedemannem Giese uczestniczył w wyjeździe do Krakowa, gdzie prosił króla Polskiego o zwrot Braniewa i Tolkmicka. Udzielał się na rzecz powstrzymania reformacji w Prusach, o której pisał jako o herezji, którą należy wytępić.

Ciekawostki

  • Posiadał bogatą bibliotekę.
  • Współpracował z Mikołajem Kopernikiem w zakresie reformy monetarnej w Prusach. Wspólnie spisywali też majątek po biskupie Maurycym Ferberze.
  • Zasłynął z udziału w intrygach. W późnym wieku, na polecenie biskupa Dantyszka, śledził swojego przyjaciela Mikołaja Kopernika, podobnie jak i dwóch innych kanoników: L. Niderhoffa i Aleksandra Scultetiego. Będąc wiernym przestrzegania ślubów czystości rzekomo donosił przełożonemu o łamaniu przez Kopernika celibatu. Za swoje działania otrzymywał zapłatę w postaci piwa. Zdaniem odkrywcy tego faktu, Pawła Błażewicza, był wielkim miłośnikiem piwa lawendowego, którego zapasy po śmierci zapisał Kopernikowi. Jemu też w testamencie zapisał część swojego księgozbioru.
  • Reich jak wielu kanoników fromborskich korzystał z pomocy medycznej Mikołaja Kopernika. Sam cierpiał na częste krwotoki.

Zobacz też

  • Astronomia, intrygi i… piwo, materiał na stronie internetowej: polskieradio.pl [19.01.2015]
  • Janusz Małłek, Edukacja i praktyka medyczna Kopernika, materiał na stronie internetowej: copernicus.torun.pl [19.01.2015]
  • N. Coppernic, To Felix Reich. Reverend Sir, dearest friend…, Copernicus to Canon Felix Reich, Frombork, 8 April [1526], materiał na stronie internetowej copernicus.torun.pl [19.01.2015]

Bibliografia

Birch-Hirschfeld Triller Anneliese, Kanonicy dobromiejscy do 1520 r. i 1772-1811, w: Słownik Biograficzny Kapituły Kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999, "Hosianum", s. 87-88.
Kopiczko Andrzej, Kanonicy dobromiejscy 1521-1771, w: Słownik Biograficzny Kapituły Kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999,"Hosianum", s. 92.
Przeracki Jerzy, Sławni obywatele Dobrego Miasta, "Rocznik Dobromiejski", T. 4 (2010) [wyd. 2011], s. 209.