Rezerwat Jezioro Martwe

Rezerwat Jezioro Martwe
Rodzaj rezerwatu	florystyczny
Charakter	torfowiskowy
Państwo	Polska
Data utworzenia	1970
Powierzchnia	17,3 ha
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Rezerwat Jezioro Martwe
Położenie na mapie Polski Rezerwat Jezioro Martwe
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Rezerwat Jezioro Martwe – rezerwat przyrody położony w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Górowo Iławeckie, na terenie obszarów leśnych wchodzących w skład Nadleśnictwa Górowo Iławeckie. Utworzony w 1970 r. (MP nr 5, poz. 34) w celu ochrony bardzo rzadkiego reliktu glacjalnego maliny moroszki, dla którego odpowiednim siedliskiem są torfowiska przejściowe i wysokie.

O rezerwacie

Rezerwat zajmuje powierzchnię 17,3 ha, w tym 14,08 ha powierzchni leśnej oraz 2,61 ha jezioro Martwe (pozostały odsetek zajmują drogi i linie oddziałowe).

Fizjogeografia terenu i szata roślinna

Rezerwat obejmuje swoimi granicami śródleśną, zalądowioną nieckę dawnego jeziora typu dystroficznego. W środku niecki utrzymał się dotąd niewielki zbiornik wodny o powierzchni 2,61 ha i głębokości około 4 m, pozbawiony niemal całkowicie roślinności. Jego powierzchnię zdobią nieliczne okazy grążela żółtego. Wody tego zbiornika odznaczają się znacznym zakwaszeniem i brunatną barwą związaną z dużą zawartością kwasów humusowych.
Zalądowioną nieckę dawnego jeziora zalegają pokłady torfu na osadach gytii. Miąższość złóż torfu nie jest duża i waha się od 4 m w centralnej części torfowiska do 0 cm na jego skraju. Złoże odwadniane jest za pomocą 4 czynnych rowów o przekroju ok. 70 cm, odprowadzających wody bezpośrednio do jeziora. Złoża torfu porastają różne typy borów. Dominuje bór wilgotny i mieszany wilgotny, niewielką część zajmuje bór bagienny. Wymienione postacie lasu występują na glebach hydrogenicznych wytworzonych z torfów torfowisk niskich i przejściowych. Odznaczają się one wysokim poziomem wody oraz znacznym zakwaszeniem gleby, wynoszącym w warstwie powierzchniowej od 4,0 do 4,5 pH.

Rośliny

Jezioro otoczone jest dobrze zachowanym i wykształconym na stosunkowo niewielkiej powierzchni torfowiskiem przejściowym. Jest to typowe trzęsawisko z turzycami i torfowcami, z małym udziałem innych roślin. Wśród turzyc dominuje turzyca nitkowata, turzyca bagienna, dzióbkowata, rzadsza jest turzyca prosowa (Carex paniculata). Wśród roślin towarzyszących obecne są: żurawina błotna, rosiczka okrągłolistna, wełnianka wąskolistna i pochwowata, bażyna czarna, w oddaleniu od linii brzegowej modrzewnica zwyczajna, bagno zwyczajne i malina moroszka. Ten ostatni gatunek rośnie w rozproszeniu również na innych obszarach torfowiska, z wyjątkiem jego obwodowych partii.
Gatunkiem dominującym w lasach jest świerk pospolity, miejscami ustępujący sośnie zwyczajnej lub brzozie omszonej. W warstwie mszystej panują torfowce, głównie Sphagnum girgensohnii i Sph. Cuspidatum, z grupy mchów brunatnych Polytrychum commune i P. strictum. Szeroko występuje również borówka czarna, widłak jałowcowaty, szczawik zajęczy, borówka bagienna, siódmaczek leśny, w rozproszeniu wcześniej wymieniona malina moroszka.

Ciekawostki

Noszący taką samą nazwę rezerwat przyrody Jezioro Martwe znajduje się też w województwie kujawsko-pomorskim. Torfowiskowy, częściowy rezerwat przyrody o powierzchni 4,07 ha został powołany w celu zachowania ze względów naukowych roślinności charakterystycznej dla jezior dystroficznych, torfowisk przejściowych i wysokich oraz brzozy bagiennej w okolicach Jeziora Martwego.

Zobacz też

Rejestr rezerwatów przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska [12.10.2014]
Rezerwat przyrody Jezioro Martwe (województwo warmińsko-mazurskie), pl.wikipedia.org [12.10.2014]

Bibliografia

Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L., Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie 1999.

Galeria zdjęć

• Rezerwat Jezioro Martwe
• 

  Rezerwat Jezioro Martwe

• 

  Rezerwat Jezioro Martwe

• 

  Turzyca dzióbkowata (Carex rostrata) Fot. Franz Xaver. Źródło: Commons Wikimedia

• 

  Malina moroszka (Rubus chamaemorus) Fot. Philipum. Źródło: Commons Wikimedia