Dzień św. Mikołaja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Etnografia" na "Kategoria:Kultura niematerialna") |
|||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{EWiM Obyczaje infobox | {{EWiM Obyczaje infobox | ||
|Nazwa = Dzień św. Mikołaja | |Nazwa = Dzień św. Mikołaja | ||
| − | |zdjecie = | + | |zdjecie = |
| − | |opis zdjecia = | + | |opis zdjecia = |
|dzien = 6 grudnia | |dzien = 6 grudnia | ||
|typ swieta = katolickie, prawosławne | |typ swieta = katolickie, prawosławne | ||
|zwyczaje = | |zwyczaje = | ||
|znaczenie = | |znaczenie = | ||
| − | |symbole = | + | |symbole = mitra, pastorał |
|inne nazwy = | |inne nazwy = | ||
|commons = | |commons = | ||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
''' Dzień św. Mikołaja''' – obchodzone 6 grudnia święto biskupa Miry, który zasłynął jako cudotwórca, ratując żeglarzy i miasto od głodu. Odwagą i sprawiedliwością wykazał się, ratując od śmierci niesłusznie skazanych urzędników cesarskich. Św. Mikołaj to patron rybaków, żeglarzy i kupców. | ''' Dzień św. Mikołaja''' – obchodzone 6 grudnia święto biskupa Miry, który zasłynął jako cudotwórca, ratując żeglarzy i miasto od głodu. Odwagą i sprawiedliwością wykazał się, ratując od śmierci niesłusznie skazanych urzędników cesarskich. Św. Mikołaj to patron rybaków, żeglarzy i kupców. | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| + | |||
== Zwyczaje na Warmii i Mazurach == | == Zwyczaje na Warmii i Mazurach == | ||
| − | W [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]] św. Mikołaja obierano na patrona kościołów głównie w rejonie Zalewu Wiślanego i Mierzei Kurońskiej. Jak podaje Jan Chłosta, na terenie dawnej diecezji warmińskiej święty był czczony w siedemnastu kościołach i kaplicach ([[Bażyny]], [[Biesowo]], [[Błudowo]], [[Dąbrówka Malborska]], [[Dobre Miasto]], [[Frombork]], [[Grzęda]], [[Klebark Wielki]], [[Kłębowo]], [[Królewo Malborskie]], [[Lamkowo]], [[Łajs]], [[Mingajny]], [[Podgrodzie]], [[Sętal]], [[Sząbruk]])<ref>Zob. J. Chłosta, ''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009, s. | + | W [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]] św. Mikołaja obierano na patrona kościołów głównie w rejonie [[Zalew Wiślany|Zalewu Wiślanego]] i [[Mierzeja Kurońska|Mierzei Kurońskiej]]. Jak podaje Jan Chłosta, na terenie dawnej diecezji warmińskiej święty był czczony w siedemnastu kościołach i kaplicach ([[Bażyny]], [[Biesowo]], [[Błudowo]], [[Dąbrówka Malborska]], [[Dobre Miasto]], [[Frombork]], [[Grzęda]], [[Klebark Wielki]], [[Kłębowo]], [[Królewo Malborskie]], [[Lamkowo]], [[Łajs]], [[Mingajny]], [[Podgrodzie]], [[Sętal]], [[Sząbruk]])<ref>Zob. J. Chłosta, ''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009, s. 29–30</ref>. |
| − | W [[Braniewo|Braniewie]] istniało | + | W [[Braniewo|Braniewie]] istniało Bractwo Świętego Mikołaja zrzeszające rybaków i kupców udających się w zamorskie podróże. We Fromborku i okolicach rybacy uznawali Świętego za wybawcę w chwilach zagrożenia na morzu. Natomiast na terenie [[Warmia|Warmii]] południowej wśród ludności funkcjonowały pieśni poświęcone biskupowi Miry (''Niech będzie Bóg nasz pochwalony w świętym Mikołaju''; ''Bądź pozdrowiony święty Mikołaju''). |
| − | Pod koniec lat 20. XX wieku we [[Franknowo|Franknowie]] kultywowano zwyczaj składania odwiedzin | + | Pod koniec lat 20. XX wieku we [[Franknowo|Franknowie]] kultywowano zwyczaj składania odwiedzin w domach. Z mitrą na głowie i pastorałem w ręku mężczyzna reprezentujący św. Mikołaja rozdawał najmłodszym orzechy i jabłka, recytując przy tym wiersze. W zamian otrzymywał symboliczne dary od gospodarzy. |
W latach 20. XX wieku pojawił się wśród najmłodszych zwyczaj stawiania na oknie wyczyszczonego buta lub chodaka wypełnionego marchwią i owsem. Dary te były przeznaczone dla konia świętego Mikołaja. W zamian dzieci oczekiwały drobnych podarków. | W latach 20. XX wieku pojawił się wśród najmłodszych zwyczaj stawiania na oknie wyczyszczonego buta lub chodaka wypełnionego marchwią i owsem. Dary te były przeznaczone dla konia świętego Mikołaja. W zamian dzieci oczekiwały drobnych podarków. | ||
<br/> | <br/> | ||
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} | ||
| − | <references> | + | <references/> |
| − | == Bibliografia == | + | == Bibliografia== |
| − | Chłosta Jan, ''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009. | + | Chłosta Jan, ''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009.<br/> |
| − | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: | + | [[Kategoria: Kultura]][[Kategoria:Kultura niematerialna]][[Kategoria: Wierzenia i obyczaje]] |
Aktualna wersja na dzień 18:07, 17 mar 2015
| Dzień św. Mikołaja | |
| | |
| Dzień | 6 grudnia |
| Typ święta | katolickie, prawosławne |
| Symbole | mitra, pastorał |
Dzień św. Mikołaja – obchodzone 6 grudnia święto biskupa Miry, który zasłynął jako cudotwórca, ratując żeglarzy i miasto od głodu. Odwagą i sprawiedliwością wykazał się, ratując od śmierci niesłusznie skazanych urzędników cesarskich. Św. Mikołaj to patron rybaków, żeglarzy i kupców.
Zwyczaje na Warmii i Mazurach
W Prusach Wschodnich św. Mikołaja obierano na patrona kościołów głównie w rejonie Zalewu Wiślanego i Mierzei Kurońskiej. Jak podaje Jan Chłosta, na terenie dawnej diecezji warmińskiej święty był czczony w siedemnastu kościołach i kaplicach (Bażyny, Biesowo, Błudowo, Dąbrówka Malborska, Dobre Miasto, Frombork, Grzęda, Klebark Wielki, Kłębowo, Królewo Malborskie, Lamkowo, Łajs, Mingajny, Podgrodzie, Sętal, Sząbruk)[1].
W Braniewie istniało Bractwo Świętego Mikołaja zrzeszające rybaków i kupców udających się w zamorskie podróże. We Fromborku i okolicach rybacy uznawali Świętego za wybawcę w chwilach zagrożenia na morzu. Natomiast na terenie Warmii południowej wśród ludności funkcjonowały pieśni poświęcone biskupowi Miry (Niech będzie Bóg nasz pochwalony w świętym Mikołaju; Bądź pozdrowiony święty Mikołaju).
Pod koniec lat 20. XX wieku we Franknowie kultywowano zwyczaj składania odwiedzin w domach. Z mitrą na głowie i pastorałem w ręku mężczyzna reprezentujący św. Mikołaja rozdawał najmłodszym orzechy i jabłka, recytując przy tym wiersze. W zamian otrzymywał symboliczne dary od gospodarzy.
W latach 20. XX wieku pojawił się wśród najmłodszych zwyczaj stawiania na oknie wyczyszczonego buta lub chodaka wypełnionego marchwią i owsem. Dary te były przeznaczone dla konia świętego Mikołaja. W zamian dzieci oczekiwały drobnych podarków.
Przypisy
- ↑ Zob. J. Chłosta, Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009, s. 29–30
Bibliografia
Chłosta Jan, Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009.
