Bielica: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|sołectwo = | |sołectwo = | ||
|wysokość = | |wysokość = | ||
| − | |liczba ludności = 187 (łącznie z | + | |liczba ludności = 187 (łącznie z Cieszyńcem) |
|rok = 2010 | |rok = 2010 | ||
|strefa numeracyjna = | |strefa numeracyjna = | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Bielica ''' (niem. ''Behlenhof'') – | + | ''' Bielica ''' (niem. ''Behlenhof'') – wieś sołecka położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat elbląski|powiecie elbląskim]], w [[Godkowo (gmina wiejska)|gminie Godkowo]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.Miejscowość w 2010 roku liczyła 187 mieszkańców (łącznie z [[Cieszyniec|Cieszyńcem]]). Funkcję sołtysa sprawuje Renata Biernacka. |
| − | |||
| − | Miejscowość w 2010 roku liczyła 187 mieszkańców (łącznie z [[Cieszyniec|Cieszyńcem]]). | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| Linia 37: | Linia 35: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | Wieś została założona w XVI wieku, a pierwsza wzmianka na jej temat pochodzi z 1578 roku. Występowała wówczas pod nazwą ''Neu Hoff''. Początkowo Bielica była folwarkiem | + | Wieś została założona w XVI wieku, a pierwsza wzmianka na jej temat pochodzi z 1578 roku. Występowała wówczas pod nazwą ''Neu Hoff''. Początkowo Bielica była folwarkiem należącym na parafii w [[Osiek|Osieku]]. Po jakimś czasie została włączona do dóbr książęcych. W połowie XVII stulecia folwark w Bielicy obejmował 18 łanów i nadal wchodził w skład książęcych domen. W 1785 roku miała się tu znajdować siedziba urzędu domen królewskich. W tym okresie Bielica składała się z 22 budynków mieszkalnych i młyna. |
| − | + | W pierwszej połowie XIX wieku w dobrach bielickich stacjonowały wojska francuskie. 25 stycznia 1807 roku jeden z mieszkańców Bielicy wraz z karczmarzem z [[Kopina|Kopiny]] i parobkiem z [[Cieszyniec|Cieszyńca]] napadli na powóz adiutanta marszałka Jeana Baptiste Bernadotte'a. Na skutek presji ze strony Francuzów burmistrz [[Pasłęk|Pasłęka]] wysłał chirurga miejskiego w towarzystwie francuskich dragonów na poszukiwania sprawców. Przed schwytaniem i sądem udało się uciec jedynie karczmarzowi z Kopiny. Pozostałych skazano na śmierć. Wyrok wykonano 8 lutego 1807 roku. Mężczyźni zostali rozstrzelani. Niestety władzom i dowódcom zabrakło samozaparcia i chęci, aby stanąć do walki z codzienną samowolą, rabunkami, a nierzadko brutalnością francuskich żołnierzy. Miejscowa ludność dramatycznie szybko zubożała. Pojawił się głód, choroby, a wraz z nimi epidemie. Sytuacja powtórzyła się również w 1812 roku w czasie przemarszu wojsk francuskich i odwrotu niedobitków spod Moskwy. | |
| − | W 1845 roku dobra nabył | + | W 1845 roku dobra nabył Karol zu Dohna-Schlodien z [[Gładysze|Gładysz]]. Około 1850 roku zu Dohna wybudował w Bielicy obszerny dwór z czerwonej cegły. W 1905 roku majątek został sprzedany przez jego syna Achacego. Nowym właścicielem stał się pan na [[Słobity|Słobitach]], Ryszard Wilhelm zu Dohna-Schlobitten. W 1907 roku dobudował on piętro dworu oraz przybudówkę na podjeździe. W latach 1907–1916 mieszkał tu jego syn Ryszard Emil. Zabudowania gospodarcze tworzyły stajnie, stodoły, trzy przestronne podwórza oraz obora i stelmachownia. Hodowano 56 koni, 234 sztuki bydła, owce oraz świnie. |
| + | |||
| + | Przed wybuchem I wojny światowej we wsi działała jednoklasowa szkoła, agentura pocztowa oraz mała karczma. W 1925 roku Bielica była zamieszkana przez 213 osób – 210 ewangelików i 3 katolików. Wieś składała się wówczas z 18 budynków mieszkalnych. Po 1918 roku dobra były oddawane w dzierżawę przez Dohnów. Ostatecznie Bielica została sprzedana w roku 1935 Wschodniopruskiemu Towarzystwu Ziemskiemu. Towarzystwo natomiast odsprzedało ziemię miejscowym chłopom. | ||
| + | |||
| + | W 1939 roku Bielica była zamieszkana przez 332 osoby. W roku 1941 w miejscowości uruchomiono schronisko młodzieżowe dla członków Hitlerjugend. W czasie wojny w miejscowych gospodarstwach pracowali robotnicy przymusowi z Polski, Francji i Białorusi. Niemcy utrzymali Bielicę do 3 lutego 1945 roku. | ||
| − | Na przełomie stycznia i lutego 1945 roku w okolicach Bielicy toczyły się ciężkie walki. Wówczas zniszczeniu uległ dwór zu Dohnów. Po zakończeniu | + | Na przełomie stycznia i lutego 1945 roku w okolicach Bielicy toczyły się ciężkie walki. Wówczas zniszczeniu uległ dwór zu Dohnów. Po zakończeniu II wojny światowej we wsi uruchomiono szkołę, która działała w starym poniemieckim budynku do 1965 roku. Od 1966 roku uczniowie zaczęli uczęszczać do nowo wybudowanej placówki. W dawnym budynku schroniska młodzieżowego uruchomiono świetlicę wiejską. W miejscowości działa również sklep spożywczo-przemysłowy. |
<br/> | <br/> | ||
== Edukacja == | == Edukacja == | ||
| − | *[[Szkoła Podstawowa w Bielicy]] | + | *[[Szkoła Podstawowa w Bielicy|Publiczna Szkoła Podstawowa Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich w Bielicy]] |
| − | + | ||
| + | ==Religia== | ||
| + | Wieś znajduje się na terenie [[Parafia pw. św. Stanisława w Osieku|parafii rzymskokatolickiej pw. św. Stanisława w Osieku]]. | ||
| + | |||
== Zabytki == | == Zabytki == | ||
| − | * | + | *młyn (obecnie własność prywatna) |
| − | * | + | *budynek dawnej poniemieckiej szkoły adaptowany na mieszkania prywatne |
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | ''Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic | + | ''Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297–1997'', red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.<br/> |
| − | [http://www.uggodkowo.bip.doc.pl/index.php?wiad=78718 | + | [http://www.uggodkowo.bip.doc.pl/index.php?wiad=78718 Strategia zrównoważonego rozwoju gminy Godkowo na lata 2013-2020] [05.05.2014]<br/> |
| − | [http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims | + | [http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims Bank Danych Lokalnych GUS] [05.05.2014]<br/> |
| − | [http://www.glospasleka.pl/index.php?id=news&idd=16448 | + | Słodownik Lech, ''Bielica'' [http://www.glospasleka.pl/index.php?id=news&idd=16448 "Głos Pasłęka"] [05.05.2014]<br/> |
| − | |||
| − | |||
| − | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat elbląski]] [[Kategoria: Godkowo (gmina wiejska)]] [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | + | [[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat elbląski]] [[Kategoria: Godkowo (gmina wiejska)]] [[Kategoria: Wsie sołeckie]] [[Kategoria: 1501-1600]] |
Aktualna wersja na dzień 07:30, 27 kwi 2020
| Bielica | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Godkowo |
| Liczba ludności (2010) | 187 (łącznie z Cieszyńcem) |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Bielica | |
| Położenie na mapie Polski  Bielica | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Bielica (niem. Behlenhof) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Godkowo. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.Miejscowość w 2010 roku liczyła 187 mieszkańców (łącznie z Cieszyńcem). Funkcję sołtysa sprawuje Renata Biernacka.
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, 6 km na zachód od Godkowa, przy drodze wojewódzkiej nr 513.
Dzieje miejscowości
Wieś została założona w XVI wieku, a pierwsza wzmianka na jej temat pochodzi z 1578 roku. Występowała wówczas pod nazwą Neu Hoff. Początkowo Bielica była folwarkiem należącym na parafii w Osieku. Po jakimś czasie została włączona do dóbr książęcych. W połowie XVII stulecia folwark w Bielicy obejmował 18 łanów i nadal wchodził w skład książęcych domen. W 1785 roku miała się tu znajdować siedziba urzędu domen królewskich. W tym okresie Bielica składała się z 22 budynków mieszkalnych i młyna.
W pierwszej połowie XIX wieku w dobrach bielickich stacjonowały wojska francuskie. 25 stycznia 1807 roku jeden z mieszkańców Bielicy wraz z karczmarzem z Kopiny i parobkiem z Cieszyńca napadli na powóz adiutanta marszałka Jeana Baptiste Bernadotte'a. Na skutek presji ze strony Francuzów burmistrz Pasłęka wysłał chirurga miejskiego w towarzystwie francuskich dragonów na poszukiwania sprawców. Przed schwytaniem i sądem udało się uciec jedynie karczmarzowi z Kopiny. Pozostałych skazano na śmierć. Wyrok wykonano 8 lutego 1807 roku. Mężczyźni zostali rozstrzelani. Niestety władzom i dowódcom zabrakło samozaparcia i chęci, aby stanąć do walki z codzienną samowolą, rabunkami, a nierzadko brutalnością francuskich żołnierzy. Miejscowa ludność dramatycznie szybko zubożała. Pojawił się głód, choroby, a wraz z nimi epidemie. Sytuacja powtórzyła się również w 1812 roku w czasie przemarszu wojsk francuskich i odwrotu niedobitków spod Moskwy.
W 1845 roku dobra nabył Karol zu Dohna-Schlodien z Gładysz. Około 1850 roku zu Dohna wybudował w Bielicy obszerny dwór z czerwonej cegły. W 1905 roku majątek został sprzedany przez jego syna Achacego. Nowym właścicielem stał się pan na Słobitach, Ryszard Wilhelm zu Dohna-Schlobitten. W 1907 roku dobudował on piętro dworu oraz przybudówkę na podjeździe. W latach 1907–1916 mieszkał tu jego syn Ryszard Emil. Zabudowania gospodarcze tworzyły stajnie, stodoły, trzy przestronne podwórza oraz obora i stelmachownia. Hodowano 56 koni, 234 sztuki bydła, owce oraz świnie.
Przed wybuchem I wojny światowej we wsi działała jednoklasowa szkoła, agentura pocztowa oraz mała karczma. W 1925 roku Bielica była zamieszkana przez 213 osób – 210 ewangelików i 3 katolików. Wieś składała się wówczas z 18 budynków mieszkalnych. Po 1918 roku dobra były oddawane w dzierżawę przez Dohnów. Ostatecznie Bielica została sprzedana w roku 1935 Wschodniopruskiemu Towarzystwu Ziemskiemu. Towarzystwo natomiast odsprzedało ziemię miejscowym chłopom.
W 1939 roku Bielica była zamieszkana przez 332 osoby. W roku 1941 w miejscowości uruchomiono schronisko młodzieżowe dla członków Hitlerjugend. W czasie wojny w miejscowych gospodarstwach pracowali robotnicy przymusowi z Polski, Francji i Białorusi. Niemcy utrzymali Bielicę do 3 lutego 1945 roku.
Na przełomie stycznia i lutego 1945 roku w okolicach Bielicy toczyły się ciężkie walki. Wówczas zniszczeniu uległ dwór zu Dohnów. Po zakończeniu II wojny światowej we wsi uruchomiono szkołę, która działała w starym poniemieckim budynku do 1965 roku. Od 1966 roku uczniowie zaczęli uczęszczać do nowo wybudowanej placówki. W dawnym budynku schroniska młodzieżowego uruchomiono świetlicę wiejską. W miejscowości działa również sklep spożywczo-przemysłowy.
Edukacja
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. św. Stanisława w Osieku.
Zabytki
- młyn (obecnie własność prywatna)
- budynek dawnej poniemieckiej szkoły adaptowany na mieszkania prywatne
Bibliografia
Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297–1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
Strategia zrównoważonego rozwoju gminy Godkowo na lata 2013-2020 [05.05.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.05.2014]
Słodownik Lech, Bielica "Głos Pasłęka" [05.05.2014]
