Kwietnik: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = | |dopełniacz wsi = | ||
| − | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = |
| − | |opis zdjęcia = | + | |opis zdjęcia = |
|rodzaj miejscowości = | |rodzaj miejscowości = | ||
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie | ||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
}} | }} | ||
''' Kwietnik ''' (niem. ''Adlig Blumenau'') – wieś sołecka położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat elbląski|powiecie elbląskim]], w [[Młynary (gmina miejsko-wiejska)|gminie Młynary]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do [[województwo elbląskie|województwa elbląskiego]]. | ''' Kwietnik ''' (niem. ''Adlig Blumenau'') – wieś sołecka położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat elbląski|powiecie elbląskim]], w [[Młynary (gmina miejsko-wiejska)|gminie Młynary]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do [[województwo elbląskie|województwa elbląskiego]]. | ||
| − | + | Miejscowość w 2010 roku liczyła 169 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Danuta Pych. | |
| − | Miejscowość w 2010 roku liczyła 169 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje | ||
| − | |||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| Linia 46: | Linia 44: | ||
W okresie I wojny światowej zginęło 20 mieszkańców Kwietnika, których nazwiska zostały wyryte na pomniku ku czci poległych znajdującym się przed [[Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zastawnie|kościołem w Zastawnie]]. W okresie międzywojennym we wsi działała gospoda należąca do Roberta Bluma. Wójtem Kwietnika w latach 1937–1945 był August Will. We wsi działała także szkoła. Największe przedwojenne gospodarstwo (81 ha) stanowiło wówczas własność Hansa va Riesena. | W okresie I wojny światowej zginęło 20 mieszkańców Kwietnika, których nazwiska zostały wyryte na pomniku ku czci poległych znajdującym się przed [[Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zastawnie|kościołem w Zastawnie]]. W okresie międzywojennym we wsi działała gospoda należąca do Roberta Bluma. Wójtem Kwietnika w latach 1937–1945 był August Will. We wsi działała także szkoła. Największe przedwojenne gospodarstwo (81 ha) stanowiło wówczas własność Hansa va Riesena. | ||
| − | + | ||
W czasie II wojny światowej w miejscowości pracowali robotnicy przymusowi z Polski i Francji. Jesienią 1944 roku w Kwietniku zaczęli pojawiać się uciekinierzy z okolic [[Węgorzewo|Węgorzewa]] i [[Gołdap|Gołdapi]]. 22 stycznia do wsi dotarła Armia Czerwona, która zgotowała mieszkańcom piekło. Brutalne gwałty popełniane na kobietach, okrutne morderstwa, pobicia, podpalenia i rabunki zamieniły Kwietnik w siedlisko nieszczęścia. | W czasie II wojny światowej w miejscowości pracowali robotnicy przymusowi z Polski i Francji. Jesienią 1944 roku w Kwietniku zaczęli pojawiać się uciekinierzy z okolic [[Węgorzewo|Węgorzewa]] i [[Gołdap|Gołdapi]]. 22 stycznia do wsi dotarła Armia Czerwona, która zgotowała mieszkańcom piekło. Brutalne gwałty popełniane na kobietach, okrutne morderstwa, pobicia, podpalenia i rabunki zamieniły Kwietnik w siedlisko nieszczęścia. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:00, 27 kwi 2020
| Kwietnik | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Młynary |
| Liczba ludności (2010) | 169 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Kwietnik | |
| Położenie na mapie Polski  Kwietnik | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Kwietnik (niem. Adlig Blumenau) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Młynary. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 169 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Danuta Pych.
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, nad rzeczką Baudą, 9 km na zachód od Młynar, przy drodze krajowej nr 22. W miejscowości znajduje się głaz narzutowy położony w leśnictwie Klasztorne.
Dzieje miejscowości
Pierwsza wzmianka dotycząca ówczesnej osady Blumenov pochodzi z lat 1402–1408. Obejmowała ona wówczas obszar 60 łanów. W Kwietniku działała już w tym czasie karczma. Lokacja wsi miała prawdopodobnie miejsce w pierwszej połowie XIII wieku.
W 1543 roku właścicielem Kwietnika był Friedrich Lewadt, po nim dobra przejął Michel Werner. W XVI wieku dobra miały charakter wsi szlacheckiej obejmującej obszar 77 łanów. W 1600 roku nowym gospodarzem majątku miał zostać Jochem von Belau posiadający dobra w Sokolinku i Nowym Monasterzysku. Ostatnim właścicielem Kwietnika z rodu von Belau był Fryderyk August zmarły 1 lipca 1725 roku.
W 1875 roku dobra były zamieszkane przez 208 osób. Dwadzieścia lat później liczba mieszkańców wzrosła do 300. W 1925 roku w Kwietniku mieszkało 303 ewangelików i 3 katolików. W 1909 roku właścicielem majątku był Kurt Geibler, hodowca koni, bydła i trzody chlewnej. W tym okresie we wsi działała mleczarnia parowa oraz cegielnia. Wierni podlegali parafii ewangelickiej w Zastawnie.
W okresie I wojny światowej zginęło 20 mieszkańców Kwietnika, których nazwiska zostały wyryte na pomniku ku czci poległych znajdującym się przed kościołem w Zastawnie. W okresie międzywojennym we wsi działała gospoda należąca do Roberta Bluma. Wójtem Kwietnika w latach 1937–1945 był August Will. We wsi działała także szkoła. Największe przedwojenne gospodarstwo (81 ha) stanowiło wówczas własność Hansa va Riesena.
W czasie II wojny światowej w miejscowości pracowali robotnicy przymusowi z Polski i Francji. Jesienią 1944 roku w Kwietniku zaczęli pojawiać się uciekinierzy z okolic Węgorzewa i Gołdapi. 22 stycznia do wsi dotarła Armia Czerwona, która zgotowała mieszkańcom piekło. Brutalne gwałty popełniane na kobietach, okrutne morderstwa, pobicia, podpalenia i rabunki zamieniły Kwietnik w siedlisko nieszczęścia.
Na początku 1946 roku zaczęli przybywać polscy osadnicy. Pierwszym powojennym sołtysem został Franciszek Guzierowicz. Uruchomiono miejscową szkołę, którą zamknięto na początku lat 70. Obecnie mieści się w niej wiejska świetlica oraz remiza strażacka. Miejscowe dzieci uczęszczają do szkoły w Młynarach.
Przypisy
Bibliografia
Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
Bank Danych Lokalnych GUS [24.06..2014]
Słodownik Lech, Kwietnik, "Głos Pasłęka" [24.06..2014]
ciekawemazury.pl [24.06.2014]
