Giętkie

Giętkie
Giętkie. Siedlisko Mazurskie [04.08.2013]
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	piski
Gmina	Biała Piska
Liczba ludności (2010)	43
Strefa numeracyjna	(+48)87
Kod pocztowy	12-230
Tablice rejestracyjne	NPI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Giętkie
Położenie na mapie Polski Giętkie
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Giętkie (niem. Gentken) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 43 mieszkańców. Aktualnie funkcję sołtysa sprawuje Jan Malinowski.

Położenie

Wieś położona jest w południowo–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, na Równinie Mazurskiej, około 9 km na zachód od Białej Piskiej, na północ od drogi krajowej nr 58, a na południe od jeziora Roś.

Dzieje miejscowości

Miejscowość powstała na obszarze dawnej Galindii. Wieś była wzmiankowana w źródłach już w 1424 roku. W roku 1445 komtur bałgijski i wójt natangijski Eberhard von Wesenthau nadał przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim. Wieś liczyła wówczas 30 łanów. Przywilej był wystawiony na Jerzego Giętkiego i to od jego nazwiska poczęto nazywać osadę. W 1447 roku istniał tartak, położony między wsią Giętkie a Jeziorem Roś. W XV i XVI wieku miejscowość występowała pod nazwami Gentken lub Gantziken. W wyniku wielkiej epidemii dżumy, która dotarła do wsi latem 1710 roku, populacja miejscowości znacznie się zmniejszyła (zmarło 60 mieszkańców). W 1857 roku miejscowość była zamieszkana przez 163 osoby. Giętkie należały do parafii ewangelickiej w Białej Piskiej. W roku 1939 wieś była zamieszkana przez 180 osób. Obecnie miejscowość jest siedzibą sołectwa.

Turystyka

W miejscowości istnieje gospodarstwo agroturystyczne Siedlisko Mazurskie, należące do Kazimiery i Lecha Prusinowskich. Miejscowość jest oddalona o 10.7 km od Muzeum Ziemi Piskiej i 18 km od Muzeum Michała Kajki w Ogródku.

Zabytki

• dawny cmentarz ewangelicki z XIX wieku
• zagroda nr 10 z okresu międzywojennego: dom drewniany, dwa murowane budynki inwentarskie
• zagroda nr 11 z okresu międzywojennego: dom drewniany, dwa murowane budynki inwentarskie
• dwie murowane zagrody z początku XX wieku (nr 8 i 12)

Bibliografia

1. Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
2. Białuński Grzegorz, Przyczynek do przebiegu zarazy dżumy w starostwie piskim w latach 1709-1711, Znad Pisy, nr 13/14, 2004/2005, ss. 51-57.
3. Olszak Piotr, Przegląd budownictwa drewnianego na Ziemi Piskiej, Znad Pisy, nr 10, 2001, ss. 106-121.
4. Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
5. Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
6. Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
7. Deutsche Verwaltungsgeschichtejohannisburg.html [04.08.2013]
8. Bank Danych Lokalnych GUS[04.08.2013]
9. Strona Urzędu Gminy Biała Piska [04.08.2013]
10. Siedlisko Mazurskie [04.08.2013]
11. Strona Gminy Biała Piska [08.07.2014]