Dzień św. Mikołaja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Zwyczaje na Warmii i Mazurach) |
|||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Zwyczaje na Warmii i Mazurach == | == Zwyczaje na Warmii i Mazurach == | ||
| − | W [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]] św. Mikołaja obierano na patrona kościołów głównie w rejonie Zalewu Wiślanego i Mierzei Kurońskiej. Jak podaje Jan Chłosta, na terenie dawnej diecezji warmińskiej święty był czczony w siedemnastu kościołach i kaplicach ([[Bażyny]], [[Biesowo]], [[Błudowo]], [[Dąbrówka Malborska]], [[Dobre Miasto]], [[Frombork]], [[Grzęda]], [[Klebark Wielki]], [[Kłębowo]], [[Królewo Malborskie]], [[Lamkowo]], [[Łajs]], [[Mingajny]], [[Podgrodzie]], [[Sętal]], [[Sząbruk]])<ref>Zob. J. Chłosta, ''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009, s. 29-30</ref>. | + | W [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]] św. Mikołaja obierano na patrona kościołów głównie w rejonie [[Zalew Wiślany|Zalewu Wiślanego]] i [[Mierzeja Kurońska|Mierzei Kurońskiej]]. Jak podaje Jan Chłosta, na terenie dawnej diecezji warmińskiej święty był czczony w siedemnastu kościołach i kaplicach ([[Bażyny]], [[Biesowo]], [[Błudowo]], [[Dąbrówka Malborska]], [[Dobre Miasto]], [[Frombork]], [[Grzęda]], [[Klebark Wielki]], [[Kłębowo]], [[Królewo Malborskie]], [[Lamkowo]], [[Łajs]], [[Mingajny]], [[Podgrodzie]], [[Sętal]], [[Sząbruk]])<ref>Zob. J. Chłosta, ''Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii'', Olsztyn 2009, s. 29-30</ref>. |
W [[Braniewo|Braniewie]] istniało bractwo św. Mikołaja zrzeszające rybaków i kupców udających się w zamorskie podróże. We Fromborku i okolicach rybacy uznawali Świętego za wybawcę w chwilach zagrożenia na morzu. Natomiast na terenie [[Warmia|Warmii]] południowej wśród ludności funkcjonowały pieśni poświęcone biskupowi Miry (''Niech będzie Bóg nasz pochwalony w świętym Mikołaju''; ''Bądź pozdrowiony święty Mikołaju''). | W [[Braniewo|Braniewie]] istniało bractwo św. Mikołaja zrzeszające rybaków i kupców udających się w zamorskie podróże. We Fromborku i okolicach rybacy uznawali Świętego za wybawcę w chwilach zagrożenia na morzu. Natomiast na terenie [[Warmia|Warmii]] południowej wśród ludności funkcjonowały pieśni poświęcone biskupowi Miry (''Niech będzie Bóg nasz pochwalony w świętym Mikołaju''; ''Bądź pozdrowiony święty Mikołaju''). | ||
Wersja z 14:53, 25 wrz 2014
| Dzień św. Mikołaja | |
| | |
| Święty Mikołaj, biskup MiryŚwięty Mikołaj, biskup Miry | |
| Dzień | 6 grudnia |
| Typ święta | katolickie, prawosławne |
| Symbole | Mitra, pastorał |
Dzień św. Mikołaja – obchodzone 6 grudnia święto biskupa Miry, który zasłynął jako cudotwórca, ratując żeglarzy i miasto od głodu. Odwagą i sprawiedliwością wykazał się, ratując od śmierci niesłusznie skazanych urzędników cesarskich. Św. Mikołaj to patron rybaków, żeglarzy i kupców.
Zwyczaje na Warmii i Mazurach
W Prusach Wschodnich św. Mikołaja obierano na patrona kościołów głównie w rejonie Zalewu Wiślanego i Mierzei Kurońskiej. Jak podaje Jan Chłosta, na terenie dawnej diecezji warmińskiej święty był czczony w siedemnastu kościołach i kaplicach (Bażyny, Biesowo, Błudowo, Dąbrówka Malborska, Dobre Miasto, Frombork, Grzęda, Klebark Wielki, Kłębowo, Królewo Malborskie, Lamkowo, Łajs, Mingajny, Podgrodzie, Sętal, Sząbruk)[1].
W Braniewie istniało bractwo św. Mikołaja zrzeszające rybaków i kupców udających się w zamorskie podróże. We Fromborku i okolicach rybacy uznawali Świętego za wybawcę w chwilach zagrożenia na morzu. Natomiast na terenie Warmii południowej wśród ludności funkcjonowały pieśni poświęcone biskupowi Miry (Niech będzie Bóg nasz pochwalony w świętym Mikołaju; Bądź pozdrowiony święty Mikołaju).
Pod koniec lat 20. XX wieku we Franknowie kultywowano zwyczaj składania odwiedzin we wszystkich domach. Z mitrą na głowie i pastorałem w ręku mężczyzna reprezentujący św. Mikołaja rozdawał najmłodszym orzechy i jabłka, recytując przy tym wiersze. W zamian otrzymywał symboliczne dary od gospodarzy.
W latach 20. XX wieku pojawił się wśród najmłodszych zwyczaj stawiania na oknie wyczyszczonego buta lub chodaka wypełnionego marchwią i owsem. Dary te były przeznaczone dla konia świętego Mikołaja. W zamian dzieci oczekiwały drobnych podarków.
Przypisy
- Skocz do góry ↑ Zob. J. Chłosta, Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009, s. 29-30
<references>
Bibliografia
Chłosta Jan, Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009.
