Rogowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
(→Dzieje miejscowości) |
||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | Rogowo zostało prawdopodobnie założone 17 lutego 1361 roku jako niemiecka [[wieś czynszowa]]. Wystawcą dokumentu lokacyjnego był wielki mistrz krzyżacki [[Winrych von Kniprode]]. Komtur elbląski [[Hermann Gans]] odnowił lokację 10 kwietnia 1415 roku. W 1578 roku w Rogowie mieszkało siedmiu chłopów, dwóch zagrodników, pasterz oraz kowal. W 1613 roku Rogowo, [[Zastawno]] i [[Rzeczna]] były zastawione na 30 lat na rzecz [[von Bodeck|Johanna von Bodecka]]. Zastaw został zniesiony dopiero w 1793 lub 1794 roku. Rodzina Stobbe przez całą drugą połowę XVIII wieku monopolizowała urząd sołtysa. Schedę po niej przejęli dwaj bracia – Johann i Gottfried Zepcke. W latach 1774–1792 wieś miała być zamieszkana przez 18 osób. W latach 40. XIX wieku w Rogowie przeprowadzono separację gruntów chłopskich. | + | Rogowo zostało prawdopodobnie założone 17 lutego 1361 roku jako niemiecka [[wieś czynszowa]]. Wystawcą dokumentu lokacyjnego był wielki mistrz krzyżacki [[Winrych von Kniprode]]. Komtur elbląski – [[Hermann Gans]] – odnowił lokację 10 kwietnia 1415 roku. W 1578 roku w Rogowie mieszkało siedmiu chłopów, dwóch zagrodników, pasterz oraz kowal. W 1613 roku Rogowo, [[Zastawno]] i [[Rzeczna]] były zastawione na 30 lat na rzecz [[von Bodeck|Johanna von Bodecka]]. Zastaw został zniesiony dopiero w 1793 lub 1794 roku. Rodzina Stobbe przez całą drugą połowę XVIII wieku monopolizowała urząd sołtysa. Schedę po niej przejęli dwaj bracia – Johann i Gottfried Zepcke. W latach 1774–1792 wieś miała być zamieszkana przez 18 osób. W latach 40. XIX wieku w Rogowie przeprowadzono separację gruntów chłopskich. |
W czasie I wojny światowej zginęło sześciu mieszkańców wsi. Ich nazwiska znajdują się na pomniku ku czci poległych w [[Aniołowo|Aniołowie]]. W miejscowej szkole, do której należał również mały ogród, w latach 30. pracował Max Sonnenfeld. We wsi działała także remiza strażacka, gospoda, sklep kolonialny i kowal. W 1939 roku wszyscy mieszkańcy Rogowa (72 mężczyzn i 76 kobiet) byli ewangelikami. Obszar wsi obejmował wówczas 473,2 ha ziemi. Trzynastu mieszkańców Rogowa zginęło na froncie wschodnim w czasie II wojny światowej. Ucieczka przed Armią Czerwoną i późniejsze tragiczne wydarzenia doprowadziły do śmierci kolejnych 32 osób. Po zakończeniu wojny do Rogowa trafili osadnicy ze wschodniej Polski. Pierwszym sołtysem został wybrany [[Teodor Patoka]]. Uruchomiono również szkołę, która funkcjonowała do 1956 roku. Obecnie została przekształcona na budynek mieszkalny. Wieś składa się tylko z siedmiu domów. Po zakończeniu II wojny światowej w miejscowości powstało [[Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR)|państwowe gospodarstwo rolne]]. Park i pozostałości zabudowań dworskich uległy stopniowemu zniszczeniu. Dwór do lat 80. XX wieku wykorzystywany był przez administrację PGR. W 2000 roku z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany. | W czasie I wojny światowej zginęło sześciu mieszkańców wsi. Ich nazwiska znajdują się na pomniku ku czci poległych w [[Aniołowo|Aniołowie]]. W miejscowej szkole, do której należał również mały ogród, w latach 30. pracował Max Sonnenfeld. We wsi działała także remiza strażacka, gospoda, sklep kolonialny i kowal. W 1939 roku wszyscy mieszkańcy Rogowa (72 mężczyzn i 76 kobiet) byli ewangelikami. Obszar wsi obejmował wówczas 473,2 ha ziemi. Trzynastu mieszkańców Rogowa zginęło na froncie wschodnim w czasie II wojny światowej. Ucieczka przed Armią Czerwoną i późniejsze tragiczne wydarzenia doprowadziły do śmierci kolejnych 32 osób. Po zakończeniu wojny do Rogowa trafili osadnicy ze wschodniej Polski. Pierwszym sołtysem został wybrany [[Teodor Patoka]]. Uruchomiono również szkołę, która funkcjonowała do 1956 roku. Obecnie została przekształcona na budynek mieszkalny. Wieś składa się tylko z siedmiu domów. Po zakończeniu II wojny światowej w miejscowości powstało [[Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR)|państwowe gospodarstwo rolne]]. Park i pozostałości zabudowań dworskich uległy stopniowemu zniszczeniu. Dwór do lat 80. XX wieku wykorzystywany był przez administrację PGR. W 2000 roku z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany. | ||
Wersja z 10:38, 8 sty 2015
| Rogowo | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Pasłęk |
| Liczba ludności (2010) | 52 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rogowo | |
| Położenie na mapie Polski  Rogowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rogowo (niem. Rogau) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 52 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Aleksander Barszcz[1].
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, 11 km na północny zachód od Pasłęka.
Dzieje miejscowości
Rogowo zostało prawdopodobnie założone 17 lutego 1361 roku jako niemiecka wieś czynszowa. Wystawcą dokumentu lokacyjnego był wielki mistrz krzyżacki Winrych von Kniprode. Komtur elbląski – Hermann Gans – odnowił lokację 10 kwietnia 1415 roku. W 1578 roku w Rogowie mieszkało siedmiu chłopów, dwóch zagrodników, pasterz oraz kowal. W 1613 roku Rogowo, Zastawno i Rzeczna były zastawione na 30 lat na rzecz Johanna von Bodecka. Zastaw został zniesiony dopiero w 1793 lub 1794 roku. Rodzina Stobbe przez całą drugą połowę XVIII wieku monopolizowała urząd sołtysa. Schedę po niej przejęli dwaj bracia – Johann i Gottfried Zepcke. W latach 1774–1792 wieś miała być zamieszkana przez 18 osób. W latach 40. XIX wieku w Rogowie przeprowadzono separację gruntów chłopskich.
W czasie I wojny światowej zginęło sześciu mieszkańców wsi. Ich nazwiska znajdują się na pomniku ku czci poległych w Aniołowie. W miejscowej szkole, do której należał również mały ogród, w latach 30. pracował Max Sonnenfeld. We wsi działała także remiza strażacka, gospoda, sklep kolonialny i kowal. W 1939 roku wszyscy mieszkańcy Rogowa (72 mężczyzn i 76 kobiet) byli ewangelikami. Obszar wsi obejmował wówczas 473,2 ha ziemi. Trzynastu mieszkańców Rogowa zginęło na froncie wschodnim w czasie II wojny światowej. Ucieczka przed Armią Czerwoną i późniejsze tragiczne wydarzenia doprowadziły do śmierci kolejnych 32 osób. Po zakończeniu wojny do Rogowa trafili osadnicy ze wschodniej Polski. Pierwszym sołtysem został wybrany Teodor Patoka. Uruchomiono również szkołę, która funkcjonowała do 1956 roku. Obecnie została przekształcona na budynek mieszkalny. Wieś składa się tylko z siedmiu domów. Po zakończeniu II wojny światowej w miejscowości powstało państwowe gospodarstwo rolne. Park i pozostałości zabudowań dworskich uległy stopniowemu zniszczeniu. Dwór do lat 80. XX wieku wykorzystywany był przez administrację PGR. W 2000 roku z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany.
Liczba mieszkańców i domów w poszczególnych latach:
- 1812 – 117 osób, 22 budynki mieszkalne
- 1875 – 231 osób
- 1905 – 203 osoby
- 1925 – 191 osób
- 1939 – 148 osób, 44 budynki mieszkalne
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Pomorskiej Wsi.
Zabytki
- dawny cmentarz ewangelicki z XIX wieku z nielicznie zachowanymi nagrobkami
- spichlerz z okresu międzywojennego
Przypisy
Bibliografia
Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297–1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
Bank Danych Lokalnych GUS [19.06.2014]
Lech Słodownik, Rogowo, glospasleka.pl [19.06.2014]
