Słabowo

Słabowo
Cmentarz ewangelicki. Stela poświęcona poległemu w 1914 roku żołnierzowi niemieckiemu
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	giżycki
Gmina	Ryn
Liczba ludności (2010)	63
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Słabowo
Położenie na mapie Polski Słabowo
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Słabowo (niem. Slabowen, od 1928 r. Langenwiese) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Ryn. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. Do 1950 roku wieś wchodziła w skład powiatu mrągowskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 63 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Cezary Wojciechowski.

Położenie

Wieś położona jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, 28 km na południowy zachód od Giżycka i 6 km na zachód od Rynu, przy granicy z powiatem mrągowskim.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji wschodnich terenów Prus Książęcych. Dokładna data jej założenia nie jest znana. Wzmiankowana jest w dokumentach z 1547 roku określających granice Krzyżan oraz w dokumentach z 1554 roku określających granice Budzisk (obecnie powiat mrągowski). Ze źródeł wiadomo, że w tym okresie Słabowo liczyło 44 łany, z czego cztery należały do sołtysa. W 1632 roku we wsi było dwóch sołtysów (obsadzonych łącznie na czterech łanach), karczmarz i 20 gospodarzy, którzy płacili wysoki czynsz. Wieś poważnie ucierpiała podczas wielkiej epidemii dżumy na początku XVIII wieku. W 1719 roku było tu jedynie siedmiu gospodarzy, a 21 łanów leżało odłogiem. Na początku XIX wieku w Słabowie były 22 gospodarstwa, a wieś obejmowała nieco ponad 33 łany.

W 1916 roku wielki pożar zniszczył większą część wsi. Przed II wojną światową obszar wsi wynosił 578 ha. Słabowo należało do parafii ewangelickiej w Rynie.

Szkołę we wsi założono w 1722 roku. Przed 1939 rokiem posiadała ona dwie sale lekcyjne i zatrudniała dwóch nauczycieli. Po wojnie reaktywowano ją w 1949 roku i zatrudniono jednego nauczyciela. Do końca lat 50. liczba nauczycieli wzrosła do czterech, od połowy lat 60. szkoła liczyła osiem klas, a od połowy lat 70. zatrudniano w niej sześciu nauczycieli. Po wojnie wzniesiono też nowy budynek szkolny.

W 1970 roku Słabowo liczyło 28 budynków mieszkalnych, wieś była zelektryfikowana. Znajdowały się tu: klub, punkt biblioteczny, sala kinowa na 40 miejsc, remiza strażacka, boisko sportowe, sklep wielobranżowy; działało kółko rolnicze. W latach 1954–1972 wieś należała do gromady Ryn.

Liczba mieszkańców na przestrzeni lat:

• 1857 – 251 osób
• 1933 – 255 osób
• 1939 – 260 osób
• 1970 – 183 osoby, 35 gospodarstw

Zabytki

• cmentarz ewangelicki z przełomu XIX i XX wieku
• cmentarz ewangelicki z początku XX wieku; znajduje się na nim pamiątkowa stela poświęcona pamięci żołnierza niemieckiego poległego w listopadzie 1914 roku

Bibliografia

Białuński Grzegorz, Osadnictwo regionu Wielkich Jezior Mazurskich od XIV do początku XVIII wieku – starostwo leckie (giżyckie) i ryńskie, Olsztyn 1996.
Giżycko. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1983.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Gminna ewidencja zabytków, w: Miasto i gmina Ryn. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Część A, Ryn 2009/2010 [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]
Olsztyńska Strona Rowerowa [05.03.2014]