Józef Tuławski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
|||
| Linia 41: | Linia 41: | ||
Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. II, Olsztyn 1988. | Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku'', t. II, Olsztyn 1988. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Osoba|Tuławski, Józef]][[Kategoria: 1701-1800|Tuławski, Józef]] [[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Tuławski, Józef]] | + | [[Kategoria: Osoba|Tuławski, Józef]][[Kategoria: 1701-1800|Tuławski, Józef]] [[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Tuławski, Józef]][[Kategoria: Dobre Miasto (gmina miejsko-wiejska)|Tuławski, Józef]] |
Wersja z 21:49, 11 sty 2015
| Józef Tuławski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 lutego 1699 r. Reszel |
| Data i miejsce śmierci | październik 1781 r. Dobre Miasto |
| Zawód | kanonik dobromiejski, matematyk |
Józef Tuławski (ur. 19 lutego 1699 r. w Reszlu, zm. październiku 1781 r. w Dobrym Mieście) – kanonik dobromiejski, matematyk, geometra.
Życiorys
Był synem Macieja i Gertrudy Tuławskich. Ojciec przyszłego kanonika był sukiennikiem w Reszlu.
Szkoła i wykształcenie
Józef Tuławski ukończył kolegium jezuickie w rodzinnym Reszlu. Następnie wstąpił do semanarium duchownego w Braniewie.13 marca 1723 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Podjął studia w Niemczech z zakresie filozofii i fizyki. Doktorat uzyskał w pierwszej z wymienionych dziedzin.
Działalność
Był duszpasterzem w Braniewie oraz Pieniężnie. W latach 1739-1749 był proboszczem w Babiaku. Od 1750 roku przez kolejnych siedem lat sprawował pieczę nad probostwem w Lubominie. Pięć lat później otrzymał kanonię w Dobrym Mieście.
Tuławski był cenionym kaznodzieją. Parafie, w których pracował, zawdzięczają mu opracowanie najważniejszej dokumentacji. Za sprawą naukowych zainteresowań nawiązał kontakty z fizykami i filozofami Uniwersytetu Królewieckiego. Współpracował z Fryderykiem Enderschem przy opracowaniu mapy biskupstwa warmińskiego. W kościołach w Babiaku i Lubominie założył słoneczne zegary. Prywatnie fascynował się techniką, opracowując w wolnych chwilach urządzenia mechaniczne.
Bibliografia
Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. II, Olsztyn 1988.
