Mazurski Park Krajobrazowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Rezerwat przyrody infobox | {{Rezerwat przyrody infobox | ||
| nazwa_rezerwatu= Mazurski Park Krajobrazowy | | nazwa_rezerwatu= Mazurski Park Krajobrazowy | ||
| − | | zdjęcie= | + | | zdjęcie= |
| opis_zdjęcia= Logo Mazurskiego Parku Krajobrazowego | | opis_zdjęcia= Logo Mazurskiego Parku Krajobrazowego | ||
| rodzaj_rezerwatu= | | rodzaj_rezerwatu= | ||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
| + | Charakterystyczne dla Parku są liczne jeziora z największym jeziorem Śniardwy (powierzchnia 11 416 ha wraz z jeziorami Kaczerajno i Seksty). Dużymi jeziorami są: Bełdany (941 ha), Mokre (815 ha), Łuknajno (692 ha), Mikołajskie (498 ha), Warnołty (465 ha), Zdrużno (252 ha) oraz kilkadziesiąt mniejszych. | ||
| + | Ciekawostką przyrodniczą w dorzeczu Krutyni jest obecność ponad 20 małych, śródleśnych jeziorek dystroficznych. Zajmują one bezodpływowe zagłębienia, najczęściej w terenach piaszczystych. Oprócz rzeki Krutyni i jezior, występują tu liczne strumienie o czystej wodzie, które niejednokrotnie mają charakter małych rzeczek. | ||
| + | Charakterystycznym zbiorowiskiem roślinnym na terenach morenowych Parku jest | ||
| + | grąd – wielogatunkowy las liściasty, w którym drzewostan tworzą przede | ||
| + | wszystkim: [[dąb szypułkowy]], [[lipa drobnolistna]], [[grab zwyczajny]], [[klon zwyczajny]]. | ||
| + | Dla terenów sandrowych Parku charakterystyczny jest bór sosnowy, w którym | ||
| + | dominuje sosna zwyczajna, często z domieszką świerka i brzozy, a w runie | ||
| + | występują licznie – borówka czarna, borówka brusznica, [[mącznica lekarska]], [[pomocnik baldaszkowaty]], [[widłak goździsty]] i spłaszczony. W zbiorowisku tym występuje | ||
| + | [[jałowiec pospolity]]. | ||
| + | Przez Park przebiega wschodnia granica zasięgu buka i tworzy aż tutaj jeszcze | ||
| + | wysokie drzewostany. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 40: | Linia 51: | ||
| − | + | Fauna Mazurskiego Parku Krajobrazowego należy do najbogatszych w Polsce. | |
| + | Dobrze poznane są tu kręgowce, natomiast zwierzęta bezkręgowe wymagają | ||
| + | opracowania. Do często spotykanych ssaków należą tu: jeleń, sarna, dzik, zając, | ||
| + | wiewiórka, lis, jenot, kuna, łasica, tchórz, jeż, kret oraz ryjówki i nietoperze. Spotyka | ||
| + | się też łosie, wilki, wydry, gronostaje, borsuki, bobry, a z drobnych ssaków rzęsorka. | ||
| + | Bardzo rzadkie są rysie. W ostatnich latach rozprzestrzeniła się tu norka amerykańska, | ||
| + | czyniąc spustoszenie wśród gniazd ptaków środowisk podmokłych. Na terenie | ||
| + | Parku występuje wiele rzadkich i ginących ptaków. Do takich możemy zaliczyć | ||
| + | największego naszego ptaka drapieżnego – bielika, rybołowa, orlika krzykliwego, bociana czarnego, puchacza, cietrzewia. Oprócz nich godnymi wymienienia są: kanie – | ||
| + | czarna i ruda, trzmielojad, sokół kobuz, błotniak zbożowy, sowa uralska, żuraw, | ||
| + | kormoran, łabędź niemy, tracz nurogęś, czapla siwa, rybitwa czarna, bąk, czajka, | ||
| + | dzięcioł czarny i zielony, jarząbek, orzechówka, krzyżodziób świerkowy, wilga, | ||
| + | gołąb siniak, dudek, barwny zimorodek, sporadycznie spotykana kraska. Nad | ||
| + | górną Krutynią i na strumieniu Pierwos, w okresie jesienno-zimowym, nierzadko | ||
| + | obserwować można pluszcze. Licznym ptakiem na omawianym terenie jest bocian | ||
| + | biały, który został uznany za symbol Mazurskiego Parku Krajobrazowego. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
=== Rośliny === | === Rośliny === | ||
| + | Flora Mazurskiego Parku Krajobrazowego jest stosunkowo dobrze poznana | ||
| + | (dotyczy to głównie roślin naczyniowych), bogata jak na warunki Polski północno-wschodniej | ||
| + | i dobrze zachowana. Szczególnie interesujące gatunki stwierdzone na terenie Parku to: cis, 15 gatunków storczyków - m.in. z listerą sercowatą, obuwikiem, kruszczykiem błotnym, | ||
| + | tajężą jednostronną, czy żłobikiem koralowym, rośliny owadożerne - rosiczka okrągłolistna, pływacz zwyczajny i średni, rośliny związane z wilgotnymi łąkami - pełnik europejski, | ||
| + | kosaciec syberyjski, mieczyk dachówkowaty, goździk pyszny. Do reliktów | ||
| + | glacjalnych i borealnych na terenie Parku należy m. in. [[chamedafne północna]] (największe | ||
| + | stanowisko w Polsce), [[zimoziół północny]], [[wielosił błękitny]], [[turzyca strunowa]], | ||
| + | [[turzyca luźnokwiatowa]] i [[wierzba borówkolistna]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 11:57, 22 cze 2014
| Mazurski Park Krajobrazowy | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Data utworzenia | 1977 |
| Powierzchnia | 53 655 ha |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  Współrzędne spoza mapy: Mazurski Park Krajobrazowy : 0/0 | |
| Położenie na mapie Polski  Współrzędne spoza mapy: Mazurski Park Krajobrazowy : 0/0 | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Mazurski Park Krajobrazowy
Spis treści
O Parku
Mazurski Park Krajobrazowy położony jest w województwie warmińsko-mazurskim (na terenie gmin Piecki, Mrągowo, Świętajno, Ruciane-Nida, Mikołajki, Orzysz i Pisz) w powiatach mrągowskim, piskim i szczycieńskim. Powierzchnia Parku wynosi 53 655 ha, a jego strefy ochronnej 18 608 ha. Jest to jeden z największych parków krajobrazowych
w Polsce.
Został utworzony w grudniu 1977 roku (na podstawie uchwały Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z 1970 roku). Celem jego utworzenia było zachowanie wartości malowniczego, jeziornego krajobrazu polodowcowego, bogatej fauny i flory, a także wartości kulturowych i historycznych Polski północno-wschodniej. W granicach Parku znajduje
się największe w Polsce jezioro Śniardwy oraz północna część Puszczy Piskiej z rzeką Krutynią.
W Mazurskim Parku Krajobrazowym znajduje się 55 jednostek osadniczych, a liczba stałych mieszkańców Parku wynosi ok. 11 tys. Siedziba Parku mieści się w miejscowości Krutyń.
Fizjogeografia terenu i szata roślinna
Charakterystyczne dla Parku są liczne jeziora z największym jeziorem Śniardwy (powierzchnia 11 416 ha wraz z jeziorami Kaczerajno i Seksty). Dużymi jeziorami są: Bełdany (941 ha), Mokre (815 ha), Łuknajno (692 ha), Mikołajskie (498 ha), Warnołty (465 ha), Zdrużno (252 ha) oraz kilkadziesiąt mniejszych. Ciekawostką przyrodniczą w dorzeczu Krutyni jest obecność ponad 20 małych, śródleśnych jeziorek dystroficznych. Zajmują one bezodpływowe zagłębienia, najczęściej w terenach piaszczystych. Oprócz rzeki Krutyni i jezior, występują tu liczne strumienie o czystej wodzie, które niejednokrotnie mają charakter małych rzeczek.
Charakterystycznym zbiorowiskiem roślinnym na terenach morenowych Parku jest
grąd – wielogatunkowy las liściasty, w którym drzewostan tworzą przede
wszystkim: dąb szypułkowy, lipa drobnolistna, grab zwyczajny, klon zwyczajny.
Dla terenów sandrowych Parku charakterystyczny jest bór sosnowy, w którym
dominuje sosna zwyczajna, często z domieszką świerka i brzozy, a w runie
występują licznie – borówka czarna, borówka brusznica, mącznica lekarska, pomocnik baldaszkowaty, widłak goździsty i spłaszczony. W zbiorowisku tym występuje
jałowiec pospolity.
Przez Park przebiega wschodnia granica zasięgu buka i tworzy aż tutaj jeszcze
wysokie drzewostany.
Zwierzęta
Fauna Mazurskiego Parku Krajobrazowego należy do najbogatszych w Polsce.
Dobrze poznane są tu kręgowce, natomiast zwierzęta bezkręgowe wymagają
opracowania. Do często spotykanych ssaków należą tu: jeleń, sarna, dzik, zając,
wiewiórka, lis, jenot, kuna, łasica, tchórz, jeż, kret oraz ryjówki i nietoperze. Spotyka
się też łosie, wilki, wydry, gronostaje, borsuki, bobry, a z drobnych ssaków rzęsorka.
Bardzo rzadkie są rysie. W ostatnich latach rozprzestrzeniła się tu norka amerykańska,
czyniąc spustoszenie wśród gniazd ptaków środowisk podmokłych. Na terenie
Parku występuje wiele rzadkich i ginących ptaków. Do takich możemy zaliczyć
największego naszego ptaka drapieżnego – bielika, rybołowa, orlika krzykliwego, bociana czarnego, puchacza, cietrzewia. Oprócz nich godnymi wymienienia są: kanie –
czarna i ruda, trzmielojad, sokół kobuz, błotniak zbożowy, sowa uralska, żuraw,
kormoran, łabędź niemy, tracz nurogęś, czapla siwa, rybitwa czarna, bąk, czajka,
dzięcioł czarny i zielony, jarząbek, orzechówka, krzyżodziób świerkowy, wilga,
gołąb siniak, dudek, barwny zimorodek, sporadycznie spotykana kraska. Nad
górną Krutynią i na strumieniu Pierwos, w okresie jesienno-zimowym, nierzadko
obserwować można pluszcze. Licznym ptakiem na omawianym terenie jest bocian
biały, który został uznany za symbol Mazurskiego Parku Krajobrazowego.
Rośliny
Flora Mazurskiego Parku Krajobrazowego jest stosunkowo dobrze poznana
(dotyczy to głównie roślin naczyniowych), bogata jak na warunki Polski północno-wschodniej
i dobrze zachowana. Szczególnie interesujące gatunki stwierdzone na terenie Parku to: cis, 15 gatunków storczyków - m.in. z listerą sercowatą, obuwikiem, kruszczykiem błotnym,
tajężą jednostronną, czy żłobikiem koralowym, rośliny owadożerne - rosiczka okrągłolistna, pływacz zwyczajny i średni, rośliny związane z wilgotnymi łąkami - pełnik europejski,
kosaciec syberyjski, mieczyk dachówkowaty, goździk pyszny. Do reliktów
glacjalnych i borealnych na terenie Parku należy m. in. chamedafne północna (największe
stanowisko w Polsce), zimoziół północny, wielosił błękitny, turzyca strunowa,
turzyca luźnokwiatowa i wierzba borówkolistna.
Ochrona przyrody
Na obszarze Welskiego Parku Krajobrazowego zlokalizowane są cztery rezerwaty przyrody:
Ciekawostki
Bibliografia
Dąbrowski Stanisław, Polakowski Benon, Wołos Lucjan: Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.
Poznajemy Parki Krajobrazowe Warmii i Mazur. Fundacja Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich, Mazurskie Centrum Edukacji Ekologicznej: Giżycko, 2011 [1]
Linki zewnętrzne
Mazurski Park Krajobrazowy [2]; 23.06.2014
Parki Krajobrazowe Warmii i Mazur [3]23.06.2014
