Rezerwat Dęby Napiwodzkie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 73 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
 
|    nazwa_rezerwatu= Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie
 
|    nazwa_rezerwatu= Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie
 
|            zdjęcie= deby napiwodzkie.jpeg
 
|            zdjęcie= deby napiwodzkie.jpeg
|      opis_zdjęcia= Rezerwat Dęby Napiwodzkie - tablica informacyjna przed wejściem  do rezerwatu
+
|      opis_zdjęcia= Rezerwat Dęby Napiwodzkie tablica informacyjna przed wejściem  do rezerwatu. Fot. Dariusz Kubiak.
|  rodzaj_rezerwatu= florystyczny
+
|  rodzaj_rezerwatu= leśny
 
|charakter_rezerwatu=  
 
|charakter_rezerwatu=  
|          położenie= [[województwo warmińsko-mazurskie]], [[powiat szczycieński]], [[gmina Jedwabno]]
+
|          położenie= województwo warmińsko-mazurskie, powiat szczycieński, Jedwabno (gmina wiejska)
|   data utworzenia= 1989
+
|             data= 1989 r.
 
|          kod mapy= PL-WN
 
|          kod mapy= PL-WN
|      powierzchnia= 37,11 ha
+
|      powierzchnia= 37,11  
 
  |            stopniN= 53
 
  |            stopniN= 53
  |            minutN= 33
+
  |            minutN= 29
  |            sekundN= 14
+
  |            sekundN= 43
  |            stopniE= 19
+
  |            stopniE= 20
  |            minutE= 28
+
  |            minutE= 39
  |            sekundE= 28
+
  |            sekundE= 00
 
}}
 
}}
'''Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie'''
+
'''Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie''' – rezerwat utworzony na mocy Zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dn. 11 maja 1989 r. ("Monitor Polski", nr 17, poz. 120). Jest to rezerwat leśny (fitocenotyczny), zajmujący obszar 37,11 ha. Przedmiotem ochrony są w nim zbiorowiska leśne wykształcone w postaci grądu, łęgu jesionowo-olszowego i boru mieszanego.
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
==Rezerwat Dęby Napiwodzkie==
 
  
 +
== Fizjogeografia terenu i szata roślinna ==
 +
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie położony jest na terenie [[Nadleśnictwo Jedwabno|Nadleśnictwa Jedwabno]], w odległości około 5 km na południowy zachód od miejscowości [[Jedwabno]] ([[powiat szczycieński]]). Centralną część rezerwatu stanowi dobrze wyodrębniony, ciągnący się południkowo, subglacjalny wał ozowy wysokości około 10 m. Oz otoczony jest obniżeniami z licznymi rowami odwadniającymi, odprowadzającymi nadmiar wód do przepływającej bezpośrednio po wschodniej stronie rezerwatu rzeki [[Rzeka Czarna|Czarnej]].
  
Rezerwat przyrody „Dęby Napiwodzkie” jest rezerwatem leśnym (częściowym), utworzonym w 1989 roku na obszarze 37,11 ha. Położony jest na terenie nadleśnictwa Jedwabno, w odległości około 5 km na południowy-zachód od miejscowości Jedwabno (powiat szczycieński). .
+
Największą część rezerwatu (wyniesienia) zajmuje zbiorowisko grądu zaliczone do odmiany subatlantyckiej (''Stellario-Carpinetum''), mimo że obszar ten położony jest poza naturalnym zasięgiem występowania buka. W wydzieleniach leśnych porośniętych przez to zbiorowisko występują liczne pomnikowe dęby, w wieku 300-350 lat oraz stare, około 200-letnie sosny. Niewielki fragment rezerwatu w jego północno-zachodniej części zajmuje bór mieszany pochodzenia antropogenicznego, na żyznym siedlisku lasu świeżego. Najbardziej oddalone od wału ozowego, położone w obniżeniach terenowych, zewnętrzne części rezerwatu zajmuje łęg jesionowo-olszowy (''Fraxino-Alnetum'') z olszami w wieku od 45-95 lat. <br/>
  
=== Morfologia ===
+
== Zwierzęta ==
 
+
Mimo że rezerwat Dęby Napiwodzkie położony jest w odległości zaledwie 300 m od szosy Jedwabno–Nidzica, to stanowi teren dość odludny, na którym schronienie znajduje wiele gatunków zwierząt. Łącznie stwierdzono tu bytowanie 17 gatunków ssaków, 68 ptaków, 4 gadów, 4 płazów oraz 25 motyli. Wśród nich znajdują się gatunki bardzo rzadkie, zagrożone w Polsce i Europie (m.in. [[wilk]], [[wydra]], [[bóbr]]).
 
 
Przedmiotem ochrony są tu zbiorowiska wykształcone w postaci grądu, łęgu jesionowo-olszowego i boru mieszanego, porastające subglacjalny wał ozowy. Niewielkiej wysokości oz (około 10 m) graniczy od wschodu z doliną rzeki Czarna, a na pozostałym obszarze otaczają go obniżenia terenowe porośnięte, poza obszarem rezerwatu, przez wilgotne łąki. Największą część rezerwatu zajmuje zbiorowisko grądu, zaliczone do odmiany subatlantyckiej Stellario-Carpinetum, mimo iż obiekt ten położony jest poza naturalnym zasięgiem występowania buka. W wydzieleniach leśnych porośniętych przez to zbiorowisko występują liczne pomnikowe dęby, w wieku 300-350 lat oraz stare, około 200-letnie sosny. Niewielki fragment rezerwatu, w północno-zachodniej części obiektu, zajmuje bór mieszany pochodzenia antropogenicznego, na żyznym siedlisku lasu świeżego. Najbardziej oddalone od wału ozowego, położone w obniżeniach terenowych, zewnętrzne części rezerwatu zajmuje łęg jesionowo-olszowy Fraxino-Alnetum z olszami w wieku od 45-95 lat. Rezerwat „Dęby Napiwodzkie” jest jednym z ogniw potencjalnego specjalnego obszaru ochrony siedlisk „Ostoja Napiwodzko-Ramucka” w ramach programu Natura 2000 (kod PLH280026).
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
== Rośliny ==
=== Zwierzęta ===
+
Dotychczas w rezerwacie Dęby Napiwodzkie i na terenie proponowanym do włączenia do rezerwatu stwierdzono 20 gatunków mszaków i 215 gatunków roślin naczyniowych. Występują tu m.in. gatunki objęte ścisłą ochroną: [[lilia złotogłów]], [[wawrzynek wilczełyko]] i [[podkolan biały]]. Ochroną częściową objęte są rośliny takie jak: [[kopytnik pospolity]], [[konwalia majowa]], [[kruszyna pospolita]] i [[marzanka wonna]]. Obecne w rezerwacie są także rzadkie w skali kraju: [[czartawa drobna]], [[skrzyp zimowy]], [[gwiazdnica długolistna]] i [[konietlica łąkowa]].
 
 
 
 
 
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 +
== Grzyby ==
 +
W rezerwacie Dęby Napiwodzkie wyróżniono dotychczas ponad 100 gatunków porostów (grzybów zlichenizowanych). Ten stosunkowo niewielki obszar zabezpiecza populacje wielu rzadkich w kraju gatunków. Oprócz 14 gatunków chronionych oraz porostów zagrożonych wymarciem w skali kraju (36 gatunków) odnotowano tu liczną grupę taksonów charakterystycznych dla dobrze zachowanych zbiorowisk leśnych, w tym 14 gatunków mających status wskaźników niżowych lasów puszczańskich.
  
 +
Szczególnie interesująca jest lichenobiota starych dębów obejmująca wiele gatunków bardzo rzadkich w kraju. Jest to m.in. [[pałecznik]] (''Calicium adspersum''), [[jaskrawiec złotawy]] (''Caloplaca lucifuga''), [[trzonecznica zielonawa]] (''Chaenotheca phaeocephala''), [[jasenka ziarnista]] (''Cliostomum corrugatum'') i [[otwornica żółtawa]] (''Pertusaria flavida''). W rezerwacie występuje [[granicznik płucnik]] (''Lobaria pulmonaria''), dla którego leśnicy wyznaczyli strefę ochrony. Na szczególną uwagę zasługuje gatunek z rodzaju brunatka – ''Buellia violaceofusca'', podany niedawno jako nowy dla bioty krajowej (z jednego stanowiska na Pojezierzu Kaszubskim), a w rezerwacie Dęby Napiwodzkie stwierdzony w 2012 r. Obficie występuje również [[pawężnica łuseczkowata]] (''Peltigera praetextata''), porost objęty ścisłą ochroną i wymierający w kraju (kategoria EN na czerwonej liście).
  
=== Rośliny ===
+
Dotychczas nie prowadzono szczegółowych badań grzybów wielkoowocnikowych występujących w rezerwacie. Na starych dębach częstym gatunkiem jest [[ozorek dębowy]] (''Fistulina hepatica''). W rezerwacie stwierdzono rzadkie i zagrożone w skali kraju gatunki z czerwonej listy: [[trzęsak listkowaty|trzęsaka listkowatego]] (''Tremella foliacea'') i [[boczniak łyżkowaty|boczniaka łyżkowatego]] (''Pleurotus pulmonarius'').
 
 
 
 
 
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
== Ciekawostki ==
=== Grzyby ===
+
Rezerwat Dęby Napiwodzkie jest jednym z ogniw potencjalnego, specjalnego obszaru ochrony siedlisk [[Ostoja Napiwodzko-Ramucka]] w ramach programu [[Natura 2000]] (kod PLH280026).
 
 
W rezerwacie „Dęby Napiwodzkie” wyróżniono dotychczas ponad 100 gatunków porostów (grzybów zlichenizowanych). Ten stosunkowo niewielki obiekt zabezpiecza populacje wielu rzadkich w kraju gatunków. Oprócz gatunków chronionych (14 gatunków) oraz porostów zagrożonych wymarciem w skali kraju (36 gatunków) odnotowano tu liczną grupę taksonów charakterystycznych dla dobrze zachowanych zbiorowisk leśnych, w tym 14 gatunków mających status wskaźników niżowych lasów puszczańskich. Szczególnie interesująca jest lichenobiota starych dębów. Na ich korze odnotowano m.in. ''Calicium adspersum'', ''Caloplaca lucifuga'', ''Chaenotheca phaeocephala'', ''Cliostomum corrugatum'' i ''Pertusaria'' flavida. W rezerwacie występuje ''Lobaria pulmonaria'', dla której wyznaczono strefę ochrony. Na szczególną uwagę zasługuje ''Buellia violaceofusca'' – gatunek podany niedawno jako nowy dla bioty krajowej, z jednego stanowiska na Pojezierzu Kaszubskim, w rezerwacie „Dęby Napiwodzkie” został stwierdzony w roku 2012.
 
Dotychczas nie prowadzono szczegółowych badań grzybów wielkoowocnikowych rezerwatu „Dęby Napiwodzkie”. Na starych dębach częstym gatunkiem jest ''Fistulina hepatica''. W rezerwacie stwierdzono gatunki z „Czerwonej Listy”, rzadkie i zagrożone w skali kraju: ''Tremella foliacea'' i ''Pleurotus pulmonarius''.
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
==Galeria zdjęć==
=== Ciekawostki ===
+
<gallery mode=packed widths=300px heights=300px class="left">
 
+
File: deby_napiwodzkie_rp_w.png|<center>Rezerwat Dęby Napiwodzkie
 
+
File: deby_napiwodzkie_rp_g.png|<center>Rezerwat Dęby Napiwodzkie
 
+
Plik:deby napiwodzkie grad.jpg|<center>Grąd w rezerwacie Dęby Napiwodzkie. Fot. Dariusz Kubiak.
 +
Plik:deby pomnikowe.jpg|<center>Pomnikowe dęby w rezerwacie. Fot. Dariusz Kubiak.
 +
Plik:granicznik deby napiwodzkie.jpg|<center>Granicznik płucnik w rezerwacie Dęby Napiwodzkie. Fot. Dariusz Kubiak.
 +
</gallery>
 +
== Zobacz też ==
 +
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat_przyrody_Dęby_Napiwodzkie pl.wikipedia.org, Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie] [21.04.2014]
 
<br/>
 
<br/>
 
 
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 
+
Chudyba Henryk, Endler Zbigniew, ''Przyroda projektowanego rezerwatu Ostańce Puszczy Napiwodzko-Ramuckiej'', "Chrońmy Przyrodę Ojczystą" 1987, nr 2, s. 52-61.
ANONIM 2000. Plan ochrony rezerwatu przyrody „Koniuszanka II” na okres od 1 stycznia 2001 roku do 31 grudnia 2020 roku. Narodowa Fundacja Ochrony Środowiska, Warszawa (maszyn.).
+
<br/>
 
+
Dąbrowski Stanisław, Polakowski Benon, Wołos Lucjan, ''Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego'', Olsztyn 1999.  
CHUDYBA H., ENDLER Z. 1987. Przyroda projektowanego rezerwatu Ostańce Puszczy Napiwodzko-Ramuckiej. Chrońmy Przyr. Ojcz. 2 (43): 52 61.
+
<br/>
 
+
Kubiak Dariusz, Zalewska Anna, Fiedorowicz Grzegorz, ''Porosty i grzyby wielkoowocnikowe na tle zbiorowisk leśnych południowej Warmii i Mazur'', [w:] ''Dziedzictwo przyrodnicze Warmii, Mazur i Powiśla. Przewodnik do warsztatów terenowych 56. Zjazdu Polskiego Towarzystwa Botanicznego pt. "Interdyscyplinarne i aplikacyjne znaczenie nauk botanicznych"'', red. Hanna Ciecierska, Czesław Hołdyński, Olsztyn 24-30 czerwca 2013 r.,  s.181-191.
DĄBROWSKI S., POLAKOWSKI B., WOŁOS L. 1999. Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie.  
+
<br/>
 
+
Plan Ochrony Rezerwatu Przyrody "Dęby Napiwodzkie", [w:] Rozporządzenie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego nr 45 z dnia 8 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia planów ochrony dla rezerwatów przyrody. Załącznik nr 15., Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego nr 190., poz. 2673.
KUBIAK D. ZALEWSKA A., FIEDOROWICZ G. 2013. Porosty i grzyby wielkoowocnikowe na tle zbiorowisk leśnych południowej Warmii i Mazur. W: H. Ciecierska, C. Hołdyński (red.), Dziedzictwo przyrodnicze Warmii, Mazur i Powiśla: 181-191. Przewodnik do warsztatów terenowych 56. Zjazdu Polskiego Towarzystwa Botanicznego pt. “Interdyscyplinarne i aplikacyjne znaczenie nauk botanicznych”, Olsztyn 24-30 czerwca 2013 r.  
 
 
 
 
<br/>
 
<br/>
 
  
 
[[Kategoria: Przyroda]]
 
[[Kategoria: Przyroda]]
[[Kategoria:Ochrona przyrody]]
+
[[Kategoria:Natura 2000]] [[Kategoria:Ochrona przyrody]]
[[Kategoria:Rezerwaty przyrody]]
+
[[Kategoria: Rezerwaty przyrody]]
 +
[[Kategoria: powiat szczycieński]]
 +
[[Kategoria: Jedwabno (gmina wiejska)]]

Aktualna wersja na dzień 12:34, 20 mar 2015

Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie

{{{Opis_zdjęcia}}}
Rezerwat Dęby Napiwodzkie – tablica informacyjna przed wejściem do rezerwatu. Fot. Dariusz Kubiak.
Rodzaj rezerwatu leśny
Państwo  Polska
Data utworzenia 1989 r.
Powierzchnia 37,11 ha
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie – rezerwat utworzony na mocy Zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dn. 11 maja 1989 r. ("Monitor Polski", nr 17, poz. 120). Jest to rezerwat leśny (fitocenotyczny), zajmujący obszar 37,11 ha. Przedmiotem ochrony są w nim zbiorowiska leśne wykształcone w postaci grądu, łęgu jesionowo-olszowego i boru mieszanego.

Fizjogeografia terenu i szata roślinna

Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie położony jest na terenie Nadleśnictwa Jedwabno, w odległości około 5 km na południowy zachód od miejscowości Jedwabno (powiat szczycieński). Centralną część rezerwatu stanowi dobrze wyodrębniony, ciągnący się południkowo, subglacjalny wał ozowy wysokości około 10 m. Oz otoczony jest obniżeniami z licznymi rowami odwadniającymi, odprowadzającymi nadmiar wód do przepływającej bezpośrednio po wschodniej stronie rezerwatu rzeki Czarnej.

Największą część rezerwatu (wyniesienia) zajmuje zbiorowisko grądu zaliczone do odmiany subatlantyckiej (Stellario-Carpinetum), mimo że obszar ten położony jest poza naturalnym zasięgiem występowania buka. W wydzieleniach leśnych porośniętych przez to zbiorowisko występują liczne pomnikowe dęby, w wieku 300-350 lat oraz stare, około 200-letnie sosny. Niewielki fragment rezerwatu w jego północno-zachodniej części zajmuje bór mieszany pochodzenia antropogenicznego, na żyznym siedlisku lasu świeżego. Najbardziej oddalone od wału ozowego, położone w obniżeniach terenowych, zewnętrzne części rezerwatu zajmuje łęg jesionowo-olszowy (Fraxino-Alnetum) z olszami w wieku od 45-95 lat.

Zwierzęta

Mimo że rezerwat Dęby Napiwodzkie położony jest w odległości zaledwie 300 m od szosy Jedwabno–Nidzica, to stanowi teren dość odludny, na którym schronienie znajduje wiele gatunków zwierząt. Łącznie stwierdzono tu bytowanie 17 gatunków ssaków, 68 ptaków, 4 gadów, 4 płazów oraz 25 motyli. Wśród nich znajdują się gatunki bardzo rzadkie, zagrożone w Polsce i Europie (m.in. wilk, wydra, bóbr).

Rośliny

Dotychczas w rezerwacie Dęby Napiwodzkie i na terenie proponowanym do włączenia do rezerwatu stwierdzono 20 gatunków mszaków i 215 gatunków roślin naczyniowych. Występują tu m.in. gatunki objęte ścisłą ochroną: lilia złotogłów, wawrzynek wilczełyko i podkolan biały. Ochroną częściową objęte są rośliny takie jak: kopytnik pospolity, konwalia majowa, kruszyna pospolita i marzanka wonna. Obecne w rezerwacie są także rzadkie w skali kraju: czartawa drobna, skrzyp zimowy, gwiazdnica długolistna i konietlica łąkowa.

Grzyby

W rezerwacie Dęby Napiwodzkie wyróżniono dotychczas ponad 100 gatunków porostów (grzybów zlichenizowanych). Ten stosunkowo niewielki obszar zabezpiecza populacje wielu rzadkich w kraju gatunków. Oprócz 14 gatunków chronionych oraz porostów zagrożonych wymarciem w skali kraju (36 gatunków) odnotowano tu liczną grupę taksonów charakterystycznych dla dobrze zachowanych zbiorowisk leśnych, w tym 14 gatunków mających status wskaźników niżowych lasów puszczańskich.

Szczególnie interesująca jest lichenobiota starych dębów obejmująca wiele gatunków bardzo rzadkich w kraju. Jest to m.in. pałecznik (Calicium adspersum), jaskrawiec złotawy (Caloplaca lucifuga), trzonecznica zielonawa (Chaenotheca phaeocephala), jasenka ziarnista (Cliostomum corrugatum) i otwornica żółtawa (Pertusaria flavida). W rezerwacie występuje granicznik płucnik (Lobaria pulmonaria), dla którego leśnicy wyznaczyli strefę ochrony. Na szczególną uwagę zasługuje gatunek z rodzaju brunatka – Buellia violaceofusca, podany niedawno jako nowy dla bioty krajowej (z jednego stanowiska na Pojezierzu Kaszubskim), a w rezerwacie Dęby Napiwodzkie stwierdzony w 2012 r. Obficie występuje również pawężnica łuseczkowata (Peltigera praetextata), porost objęty ścisłą ochroną i wymierający w kraju (kategoria EN na czerwonej liście).

Dotychczas nie prowadzono szczegółowych badań grzybów wielkoowocnikowych występujących w rezerwacie. Na starych dębach częstym gatunkiem jest ozorek dębowy (Fistulina hepatica). W rezerwacie stwierdzono rzadkie i zagrożone w skali kraju gatunki z czerwonej listy: trzęsaka listkowatego (Tremella foliacea) i boczniaka łyżkowatego (Pleurotus pulmonarius).

Ciekawostki

Rezerwat Dęby Napiwodzkie jest jednym z ogniw potencjalnego, specjalnego obszaru ochrony siedlisk Ostoja Napiwodzko-Ramucka w ramach programu Natura 2000 (kod PLH280026).

Galeria zdjęć

Zobacz też

pl.wikipedia.org, Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie [21.04.2014]

Bibliografia

Chudyba Henryk, Endler Zbigniew, Przyroda projektowanego rezerwatu Ostańce Puszczy Napiwodzko-Ramuckiej, "Chrońmy Przyrodę Ojczystą" 1987, nr 2, s. 52-61.
Dąbrowski Stanisław, Polakowski Benon, Wołos Lucjan, Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Olsztyn 1999.
Kubiak Dariusz, Zalewska Anna, Fiedorowicz Grzegorz, Porosty i grzyby wielkoowocnikowe na tle zbiorowisk leśnych południowej Warmii i Mazur, [w:] Dziedzictwo przyrodnicze Warmii, Mazur i Powiśla. Przewodnik do warsztatów terenowych 56. Zjazdu Polskiego Towarzystwa Botanicznego pt. "Interdyscyplinarne i aplikacyjne znaczenie nauk botanicznych", red. Hanna Ciecierska, Czesław Hołdyński, Olsztyn 24-30 czerwca 2013 r., s.181-191.
Plan Ochrony Rezerwatu Przyrody "Dęby Napiwodzkie", [w:] Rozporządzenie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego nr 45 z dnia 8 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia planów ochrony dla rezerwatów przyrody. Załącznik nr 15., Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego nr 190., poz. 2673.