Karol Langwald: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
 
{{Biogram infobox
 
{{Biogram infobox
  |imię i nazwisko      = Ks. Karol Langwald  
+
  |imię i nazwisko      = Karol Langwald  
 
  |imię i nazwisko org  =
 
  |imię i nazwisko org  =
 
  |pseudonim            =
 
  |pseudonim            =
Linia 20: Linia 20:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
 
+
'''Karol Langwald''' (ur. 14 grudnia 1886 r., zm. w maju 1945 r.) – włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
'''Ks. Karol Langwald''' (ur. 14 grudnia 1886 r., zm. maj 1945 r.) – włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
 
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 
== Życiorys ==  
 
== Życiorys ==  
===Sylwetka===
+
Urodził się 14 grudnia 1886 r. w [[Barczewko|Barczewku]]. Jego rodzice związani byli z ruchem polskim na [[Warmia|Warmii]]. Ojciec [[Karol Langwald|Karol]] był polskim działaczem warmińskim i narodowym, członkiem Rady nadzorczej Banku Ludowego w [[Olsztyn|Olsztynie]] oraz członkiem tamtejszego sejmiku powiatowego, w którym reprezentował ludność polską. Podczas [[Plebiscyt na Warmii i Mazurach|plebiscytu 1920 r.]] był mężem zaufania Warmińskiego [[Komitet Plebiscytowy w Olsztynie|Komitetu Plebiscytoweg w Olsztynie]]. Dwukrotnie (w latach 1921 i 1924) kandydował na posła do parlamentu niemieckiego z ramienia [[Polska Partia Ludowa w Prusach Wschodnich|Polskiej Partii Ludowej w Prusach Wschodnich]]. Był także członkiem Związku Polaków w Niemczech.
Urodził się 14 grudnia 1886 r. w [[Barczewko|Barczewku]]. Rodzice księdza związani byli z ruchem polskim na [[Warmia|Warmii]]. Jego ojciec Karol był polskim działaczem warmińskim i narodowym, członkiem Rady nadzorczej Banku Ludowego w Olsztynie oraz sejmiku powiatowego w Olsztynie, gdzie reprezentował ludność polską. Podczas plebiscytu na Warmii po I wojnie światowej był mężem zaufania Warmińskiego [[Komitet Plebiscytowy w Olsztynie|Komitetu Plebiscytowego]] w [[Olsztyn|Olsztynie]]. Dwukrotnie w latach 1921 i 1924 kandydował na posła do parlamentu niemieckiego z ramienia [[Polska Partia Ludowa w Prusach Wschodnich|Polskiej Partii Ludowej w Prusach Wschodnich]]. Był także członkiem Związku Polaków w Niemczech.<br/>
+
 
Po ukończeniu gimnazjum w [[Reszel|Reszlu]], ks. Langwald wstąpił do seminarium w [[Braniewo|Braniewie]]. Po święceniach kapłańskich (1913 r.) podjął pracę duszpasterską w [[Dzierzgoń|Dzierzgoniu]], następnie we [[Wrzesina|Wrzesinie]].<br/>
+
===Szkoła i wykształcenie===
Po zakończeniu I wojny światowej, podczas której pracował w jednostce sanitarnej, zaangażował się w pracę Warmińskiego Komitetu Plebiscytowego. Jednak w plebiscycie, które miał miejsce w 1920 r. ludność zdecydowała o pozostawieniu tych ziem w granicach Prus Wschodnich. Ks. Karol włączył się wówczas w działania odradzającego się ruchu polskiego i powołanie Związku Polaków w Prusach Wschodnich.<br/>
+
Po ukończeniu gimnazjum w [[Reszel|Reszlu]] ks. Langwald wstąpił do seminarium w [[Braniewo|Braniewie]].  
Od 11 grudnia 1920 r. pracował jako wikariusz w [[Purda|Purdzie]]. Nie zaprzestał jednak walki o godne miejsce Polaków i języka polskiego na Warmii. Występował w imieniu związku o naukę ojczystego języka w szkołach. Później, jako prezes [[Polsko-Katolickie Towarzystwo Szkolne na Warmii|Polsko-Katolickiego Towarzystwa Szkolnego na Warmii]], starał się o wprowadzenie nauki religii po polsku w niemieckich szkołach, gdzie uczyły się dzieci z rodzin, dla których polski był językiem ojczystym. Wysiłki te przyniosły efekty dopiero w 1929 r., kiedy na terenie Prus Wschodnich powstało 14 polskich szkół. Ze względu na zaangażowanie w walkę o polskość, ks. Karol często przenoszony był do różnych parafii. Pracował w [[Klebark Wielki|Klebarku Wielkim]], [[Klon|Klonie]] koło [[Szczytno|Szczytna]] i w [[Olecko|Olecku]]. Tu, mimo zakazu władz, odprawiał Msze św. z kazaniem w języku polskim.<br/>
+
 
Jego kontaktami interesowało się gestapo i był przez nich wielokrotnie przesłuchiwany. W końcu w 1935 r. ks. Langwald został proboszczem w [[Parafia pw. św. Wawrzyńca w Kochanówce|parafii]] w [[Kochanówka|Kochanówce]], gdzie pracował aż do 1945 r., kiedy został wywieziony przez sowietów na Syberię.<br/>
+
===Działalność===
 +
Po święceniach kapłańskich (1913) podjął pracę duszpasterską w [[Dzierzgoń|Dzierzgoniu]], a następnie we [[Wrzesina|Wrzesinie]].
 +
 
 +
Po zakończeniu I wojny światowej, podczas której pracował w jednostce sanitarnej, zaangażował się w pracę Warmińskiego Komitetu Plebiscytowego. Ludność zdecydowała o pozostawieniu tych ziem w granicach [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]. Ks. Karol włączył się wówczas w działania odradzającego się ruchu polskiego i powołanie [[Związek Polaków w Prusach Wschodnich|Związku Polaków w Prusach Wschodnich]].
 +
 
 +
Od 11 grudnia 1920 r. pracował jako wikariusz w [[Purda|Purdzie]]. Nie zaprzestał jednak walki o godne miejsce Polaków i języka polskiego na Warmii. Występował w imieniu Związku o naukę ojczystego języka w szkołach. Później, jako prezes [[Polsko-Katolickie Towarzystwo Szkolne na Warmii|Polsko-Katolickiego Towarzystwa Szkolnego na Warmii]], starał się o wprowadzenie nauki religii po polsku w niemieckich szkołach, gdzie uczyły się dzieci z rodzin, dla których polski był językiem ojczystym. Wysiłki te przyniosły efekty dopiero w 1929 r., kiedy na terenie Prus Wschodnich powstało 14 polskich szkół.  
 +
 
 +
Ze względu na zaangażowanie w walkę o polskość, ks. Karol często przenoszony był do różnych parafii. Pracował w [[Klebark Wielki|Klebarku Wielkim]], [[Klon|Klonie]] koło [[Szczytno|Szczytna]] i w [[Olecko|Olecku]]. Tu, mimo zakazu władz, odprawiał msze św. z kazaniem w języku polskim.
 +
 
 +
Jego kontaktami interesowało się gestapo; był wielokrotnie przesłuchiwany. W 1935 r. ks. Langwald został proboszczem w [[Parafia pw. św. Wawrzyńca w Kochanówce|parafii św. Wwrzyńca]] w [[Kochanówka|Kochanówce]], gdzie pracował aż do 1945 r., kiedy to został wywieziony przez sowietów na Syberię.
 +
 
 
===Śmierć męczeńska===
 
===Śmierć męczeńska===
Po aresztowaniu go przez Sowietów, wraz z wiernymi trafił do Wystroi, gdzie Rosjanie zgromadzili łącznie ponad 60 tys. osób. Następnie, w bydlęcych wagonach, przetransportowano ich za Ural. Podróż trwała nawet do siedmiu tygodni – w mrozie, w trudnych warunkach, bez dostatecznej ilości wody i pożywienia. Wielu nie dojechało do celu. Ks. Karol wraz z grupą około siedemdziesięciu parafian z Kochanówki trafił do obozu pracy pod Czelabińskiem. Skrajnie wyczerpany nie był zdolny do pracy. Zmarł w maju 1945 r.<br/>
+
Po aresztowaniu przez Sowietów, wraz z wiernymi trafił do Wystroi, gdzie Rosjanie zgromadzili łącznie ponad 60 tys. osób. Następnie, w bydlęcych wagonach, przetransportowano ich za Ural. Podróż w straszliwych warunkach mogła trwać nawet do siedmiu tygodni. Wielu nie dojechało do celu. Ks. Karol wraz z grupą około siedemdziesięciu parafian z Kochanówki trafił do obozu pracy pod Czelabińskiem. Skrajnie wyczerpany nie był zdolny do pracy. Zmarł w maju 1945 r.
Męczeński charakter śmierci Sługi Bożego ks. Karola Langwalda wypłynęła z pragnienia niesienia pomocy i dochowania wierności parafianom, którym z własnej woli towarzyszył w drodze do miejsca rejestracji przez władze sowieckie. Przypłacił to uwięzieniem, wywózką na Syberię i śmiercią w obozie pracy. Tak jak przez całe swoje kapłańskie życie bronił praw ludzi do wyznawania wiary w ojczystym języku i towarzyszył potrzebującym jego duszpasterskiej posługi i opieki, tak i w ostatnich tygodniach swego życia pozostał wierny Bogu, któremu służył w drugim człowieku.
+
 
<br>
+
Męczeński charakter śmierci Sługi Bożego ks. Karola Langwalda wypłynęła z pragnienia niesienia pomocy i dochowania wierności parafianom, którym z własnej woli towarzyszył w drodze do miejsca rejestracji przez władze sowieckie. Przypłacił to uwięzieniem, wywózką na Syberię i śmiercią w obozie pracy. Tak jak przez całe swoje kapłańskie życie bronił praw ludzi do wyznawania wiary w ojczystym języku i towarzyszył osobom potrzebującym jego duszpasterskiej posługi i opieki, tak i w ostatnich tygodniach swego życia pozostał wierny Bogu, któremu służył w drugim człowieku.
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
Linia 43: Linia 52:
 
[[Kategoria: Lidzbark Warmiński (gmina wiejska)|Langwald, Karol]]
 
[[Kategoria: Lidzbark Warmiński (gmina wiejska)|Langwald, Karol]]
 
[[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Langwald, Karol]]
 
[[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Langwald, Karol]]
[[Kategoria: 1900-1945|Langwald, Karol]]
+
[[Kategoria: 1919-1945|Langwald, Karol]]

Wersja z 22:42, 29 sty 2015

Karol Langwald

Data i miejsce urodzenia 14 grudnia 1886 r.
Miejska Wola
Data i miejsce śmierci maj 1945 r.
Czelabińsk
Przyczyna śmierci śmierć męczeńska

Karol Langwald (ur. 14 grudnia 1886 r., zm. w maju 1945 r.) – włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.

Życiorys

Urodził się 14 grudnia 1886 r. w Barczewku. Jego rodzice związani byli z ruchem polskim na Warmii. Ojciec Karol był polskim działaczem warmińskim i narodowym, członkiem Rady nadzorczej Banku Ludowego w Olsztynie oraz członkiem tamtejszego sejmiku powiatowego, w którym reprezentował ludność polską. Podczas plebiscytu 1920 r. był mężem zaufania Warmińskiego Komitetu Plebiscytoweg w Olsztynie. Dwukrotnie (w latach 1921 i 1924) kandydował na posła do parlamentu niemieckiego z ramienia Polskiej Partii Ludowej w Prusach Wschodnich. Był także członkiem Związku Polaków w Niemczech.

Szkoła i wykształcenie

Po ukończeniu gimnazjum w Reszlu ks. Langwald wstąpił do seminarium w Braniewie.

Działalność

Po święceniach kapłańskich (1913) podjął pracę duszpasterską w Dzierzgoniu, a następnie we Wrzesinie.

Po zakończeniu I wojny światowej, podczas której pracował w jednostce sanitarnej, zaangażował się w pracę Warmińskiego Komitetu Plebiscytowego. Ludność zdecydowała o pozostawieniu tych ziem w granicach Prus Wschodnich. Ks. Karol włączył się wówczas w działania odradzającego się ruchu polskiego i powołanie Związku Polaków w Prusach Wschodnich.

Od 11 grudnia 1920 r. pracował jako wikariusz w Purdzie. Nie zaprzestał jednak walki o godne miejsce Polaków i języka polskiego na Warmii. Występował w imieniu Związku o naukę ojczystego języka w szkołach. Później, jako prezes Polsko-Katolickiego Towarzystwa Szkolnego na Warmii, starał się o wprowadzenie nauki religii po polsku w niemieckich szkołach, gdzie uczyły się dzieci z rodzin, dla których polski był językiem ojczystym. Wysiłki te przyniosły efekty dopiero w 1929 r., kiedy na terenie Prus Wschodnich powstało 14 polskich szkół.

Ze względu na zaangażowanie w walkę o polskość, ks. Karol często przenoszony był do różnych parafii. Pracował w Klebarku Wielkim, Klonie koło Szczytna i w Olecku. Tu, mimo zakazu władz, odprawiał msze św. z kazaniem w języku polskim.

Jego kontaktami interesowało się gestapo; był wielokrotnie przesłuchiwany. W 1935 r. ks. Langwald został proboszczem w parafii św. Wwrzyńca w Kochanówce, gdzie pracował aż do 1945 r., kiedy to został wywieziony przez sowietów na Syberię.

Śmierć męczeńska

Po aresztowaniu przez Sowietów, wraz z wiernymi trafił do Wystroi, gdzie Rosjanie zgromadzili łącznie ponad 60 tys. osób. Następnie, w bydlęcych wagonach, przetransportowano ich za Ural. Podróż w straszliwych warunkach mogła trwać nawet do siedmiu tygodni. Wielu nie dojechało do celu. Ks. Karol wraz z grupą około siedemdziesięciu parafian z Kochanówki trafił do obozu pracy pod Czelabińskiem. Skrajnie wyczerpany nie był zdolny do pracy. Zmarł w maju 1945 r.

Męczeński charakter śmierci Sługi Bożego ks. Karola Langwalda wypłynęła z pragnienia niesienia pomocy i dochowania wierności parafianom, którym z własnej woli towarzyszył w drodze do miejsca rejestracji przez władze sowieckie. Przypłacił to uwięzieniem, wywózką na Syberię i śmiercią w obozie pracy. Tak jak przez całe swoje kapłańskie życie bronił praw ludzi do wyznawania wiary w ojczystym języku i towarzyszył osobom potrzebującym jego duszpasterskiej posługi i opieki, tak i w ostatnich tygodniach swego życia pozostał wierny Bogu, któremu służył w drugim człowieku.

Bibliografia

olsztyn.gosc.pl [15.11.2014]