Stefan Grzegorczyk

Stefan Grzegorczyk
Źródło: Archiwum Apolinarego Zapiska
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1952 r. Stakaryszki
Zawód	profesor zwyczajny UWM, specjalista w zakresie łąkarstwa i kształtowania terenów zieleni

Wręczenie nominacji na profesora
Źródło: Archiwum Apolinarego Zapiska

Źródło: Archiwum Apolinarego Zapiska

Stefan Grzegorczyk - (ur. 4 stycznia 1952 r. w Stakaryszkach - ) - profesor zwyczajny Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, specjalista w zakresie łąkarstwa i kształtowania terenów zieleni.

Biografia i działalność naukowo-dydaktyczna

Urodził się 4 stycznia 1952 r. w Stakaryszkach. Jest absolwentem Technikum Rolniczo-Łąkarskiego w Lidzbarku Warmińskim (1970) oraz Wydziału Rolniczego Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie (1975). Bezpośrednio po uzyskaniu stopnia zawodowego magistra inżyniera związał się z ówcze-snym Zakładem Uprawy Łąk i Pastwisk ART, przechodząc kolejne etapy zatrudnienia od asystenta (1975 r.) do stanowiska profesora zwyczajnego w roku 2002. Pracę doktorską obronił w 1981 r., a stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1990 r. W 1999 roku otrzymał tytuł profesora nauk rolniczych.

Od 1991 kierował Zakładem Łąkarstwa, który w 1999 r. został ponownie przekształcony w Katedrę noszącą obecnie nazwę Katedra Łąkarstwa i Urządzania Terenów Zieleni. W dotychczasowej historii tej jednostki naukowej na olsztyńskiej uczelni (obecnie UWM) kieruje nią najdłużej, bo już 25 lat. Dokłada wielu starań do zachowania udokumentowanego dorobku Katedry, tworzenia i utrwalania jej tradycji i pamięci o jej byłych, zwłaszcza już nieżyjących pracownikach oraz ich naukowych dokonaniach. Obecnie ten stosunkowo nieliczny, bo tylko pięcioosobowy zespół nauczycieli akademickich prowadzi zajęcia dydaktyczne na sześciu kierunkach studiów i realizuje kilka ważnych naukowo i gospodarczo tematów badawczych.

Prace badawcze profesora S. Grzegorczyka ukierunkowane są głównie na przyrodnicze funkcje ekosystemów trawiastych, a także na podnoszenie sprawności pratotechnicznej łąk i pastwisk poprzez optymalizację nawożenia, racjonalizację użytkowania oraz dobór komponentów do mieszanek na użytki zielone. Jego dotychczasowy dorobek naukowy wyraża się m.in. w publikacji 164 oryginalnych prac twórczych, 12 podręczników i skryptów oraz 82 publikacji popularno-naukowych. Posiada znaczne osiągnięcia w rozwoju kadry naukowej - wypromował 4 doktorów, wykonał 12 recenzji wniosków na tytuł naukowy profesora oraz podobną liczbę recenzji rozpraw doktorskich i przewodów habilitacyjnych.

Odbył zagraniczne staże i szkolenia zawodowo-naukowe w: Wyższej Szkole Rolniczej w Gódóló, Wyższej Szkole Rolniczej w Nitrze i Uniwersytecie Technicznym w Graz. Uczestniczył w wyjazdach studyjnych do krajów skandynawskich, Niemiec i Włoch.

Ma również liczący się dorobek w akademickiej dydaktyce i jej unowocześnianiu. Opracował np. materiały dydaktyczne w postaci 16 prezentacji multimedialnych i skryptu do e-learningowego nauczania łąkarstwa. Był promotorem 144 prac magisterskich i 30 inżynierskich. Jego pogodny i przyjazny stosunek do współpracowników i studentów oraz wszechstronna znajomość rolnictwa, nie tylko w zakresie swojej specjalności, zapewnia mu wysoki autorytet i sympatię akademickiego środowiska.

Działalność organizacyjna

Trzy kadencje (w latach 1993-1996, 1996-1999, 2002-2005) z wyboru młodzieży i pracowników pełnił funkcję prodziekana Wydziału Kształtowania Środowiska i Rolnictwa (wcześniej Wydziału Rolniczego). W latach 1999-2002 był kierownikiem Studiów Doktoranckich. Był także członkiem Senatu Akademickiego, w którym w latach 1998-1999 pełnił funkcję przewodniczącego komisji ds. studiów i studentów. Od 1994 jest członkiem Komitetu Uprawy Roślin PAN, w latach 2003-2006 był przewodniczącym Komitetu, a wcześniej przewodniczył w nim Sekcji Łąkarstwa. Należy do Polskiego Towarzystwa Łąkarskiego oraz do Polskiego Towarzystwa Agronomicznego. Jest członkiem Komitetu Naukowego czasopisma „Łąkarstwo w Polsce”, a wcześniej był członkiem Rady Programowej czasopisma „Woda – Środowisko – Obszary Wiejskie”. Był współorganizatorem odbywjących się w Polsce sympozjum i konferencji Europejskiej Federacji Łąkarskiej.

Najważniejsze odznaczenia i nagrody

• Zloty Krzyż Zasługi (1999)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (2005)
• kilkakrotnie był odznaczany honorowymi odznakami i medalami uczelni
• nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1982)
• wielokrotnie był nagradzany przez JM Rektora

Ciekawostki

Był jednym z trzech pierwszych naukowców Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, którzy jako pierwsi uzyskali nominacje profesorskie. Jego hobby to literatura piękna, współczesne kino i fotografia cyfrowa.

Bibliografia

1. www.uwm.edu.pl/zlak
2. Historia Wydziału Rolnictwa i Kształtowania Środowiska 1950-2000. Wyd. ART Olsztyn, 1999.
3. Faruga A., Pilarek B. (red.). Olsztyn uniwersytecki. Z Kortowa rodem. Wyd. Stowarzysze-nie Absolwentów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, 2014, s.254-257.

• Hasło opracował Apolinary Zapisek