Łukta: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | |||
{{Wieś infobox | {{Wieś infobox | ||
Linia 8: | Linia 7: | ||
|dopełniacz wsi = Łukty | |dopełniacz wsi = Łukty | ||
|zdjęcie = Łukta. Jezioro Marąg.jpg | |zdjęcie = Łukta. Jezioro Marąg.jpg | ||
− | |opis zdjęcia = Łukta. Jezioro Marąg | + | |opis zdjęcia = Łukta. Jezioro Marąg [http://www.lukta.com.pl/ Strona Gminy Łukta] [12.11.2013] |
|rodzaj miejscowości =wieś gminna | |rodzaj miejscowości =wieś gminna | ||
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie | ||
Linia 16: | Linia 15: | ||
|sołectwo = | |sołectwo = | ||
|wysokość = | |wysokość = | ||
− | |liczba ludności = 1 235 | + | |liczba ludności = 1 235 |
|rok = 2010 | |rok = 2010 | ||
|strefa numeracyjna =(+48) 89 | |strefa numeracyjna =(+48) 89 | ||
Linia 30: | Linia 29: | ||
|wikisłownik = | |wikisłownik = | ||
|www = | |www = | ||
− | }} | + | }}<br/> |
− | < | + | ''' Łukta''' (niem. ''Locken'') – wieś gminna położona w [[Województwo warmińsko-mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[Powiat ostródzki|powiecie ostródzkim]], w [[Łukta (gmina wiejska)|gminie Łukta]]. |
− | |||
W latach 1975-1998 miejscowość [[Podział administracyjny|administracyjnie]] należała do [[Województwo olsztyńskie|województwa olsztyńskiego]]. | W latach 1975-1998 miejscowość [[Podział administracyjny|administracyjnie]] należała do [[Województwo olsztyńskie|województwa olsztyńskiego]]. | ||
+ | Miejscowość jest siedzibą gminy. W 2010 r miejscowość liczyła 1 235 mieszkańców<ref>łącznie Łukta i Dragolice</ref>. Aktualnie funkcję wójta pełni [[Jan Leonowicz]]<ref> [http://www.bip.lukta.sprint.com.pl/ Strona Urzędu Gminy Łukta][10.09.2013]</ref>. | ||
+ | <br/><br/> | ||
− | + | ==Położenie== | |
− | + | Łukta położona jest w obrębie krainy historycznej [[Prusy Górne|Prus Górnych]], w odległości około 17 km od [[Morąg|Morąga]]. Przez wieś przepływa rzeka [[Rzeka Łukta|Łukta]]. W odległości 2 km od Łukty położone jest jezioro [[Jezioro Marąg|Marąg]]. Na jeziorze znajduje się [[Rezerwat Wyspa Lipowa|Wyspa Lipowa - Rezerwat krajobrazowy]]. W odległości 2-4 km zlokalizowane są jeziora: [[Jezioro Isąg|Isąg]], [[Jezioro Długie|Długie]], [[Jezioro Taborskie|Taborskie]], [[Jezioro Karwek|Karwek]], [[Jezioro Zerek|Zerek]]. | |
− | |||
− | == | ||
− | Łukta położona jest w obrębie krainy historycznej [[Prusy Górne|Prus Górnych]], w odległości około 17 km od [[Morąg|Morąga]]. Przez wieś przepływa [[Rzeka Łukta| | ||
<br/> | <br/> | ||
− | + | == Dzieje miejscowości == | |
− | Miejscowość powstała w 1340 roku. [[Winrich von Kniprode]] nadał w roku 1352 Prusom Jonemu i Girmanowi 5 łanów w Łukcie. W 1407 roku wzniesiono kościół, którego budowę wspierał finansowo wielki mistrz Zakonu [[Ulrich von Jungingen]]. W 1414 roku w Łukcie spłonęły w czasie polskich wypraw odwetowych 4 karczmy i 16 gospodarstw. W 1448 roku wieś liczyła 20 włók a majątek 6 włók. Do 1525 roku pozostawał świątynią katolicką. W XVI wieku miejscowość zamieszkiwała głównie polska ludność. Miała wówczas prawo do organizowania dwóch jarmarków, odbywających się razem z odpustami. W Łukcie istniał w tym czasie również targ rybny. W 1540 roku działały w miejscowości dwie karczmy i dwa młyny. W 1587 roku Łukta posiadała 20 włók, z których 4 należały do kościoła. W kolejnym stuleciu działała w miejscowości [[Szkoła parafialna w Łukcie|szkoła parafialna]]. W tym okresie w Łukcie istniał młyn, tartak i cegielnia. W 1678 roku struktura ludności przedstawiała się następująco: sołtys, 4 karczmarzy, 8 chłopów, 4 ogrodników, krawiec i rzeźnik w jednej osobie, piekarz, 2 szewców, garncarz, kołodziej i kowal. W XVI i XVII wieku w Łukcie przeważała ludność niemiecka. W XVIII wieku do tutejszej parafii należało pięć majątków i sześć okolicznych wsi. W 1706 roku w Łukcie wprowadzono na stałe targi końskie. W latach 1806-1807 w Łukcie stacjonowali żołnierze 13 pułku grenadierów francuskich. | + | Miejscowość powstała w 1340 roku. [[Winrich von Kniprode]] nadał w roku 1352 [[Prusowie |Prusom]] Jonemu i Girmanowi 5 łanów w Łukcie. W 1407 roku wzniesiono kościół, którego budowę wspierał finansowo wielki mistrz Zakonu [[Ulrich von Jungingen]]. W 1414 roku w Łukcie spłonęły w czasie polskich wypraw odwetowych 4 karczmy i 16 gospodarstw. W 1448 roku wieś liczyła 20 włók a majątek 6 włók. Do 1525 roku pozostawał świątynią katolicką. W XVI wieku miejscowość zamieszkiwała głównie polska ludność. Miała wówczas prawo do organizowania dwóch jarmarków, odbywających się razem z odpustami. W Łukcie istniał w tym czasie również targ rybny. W 1540 roku działały w miejscowości dwie karczmy i dwa młyny. W 1587 roku Łukta posiadała 20 włók, z których 4 należały do kościoła. W kolejnym stuleciu działała w miejscowości [[Szkoła parafialna w Łukcie|szkoła parafialna]]. W tym okresie w Łukcie istniał młyn, tartak i cegielnia. W 1678 roku struktura ludności przedstawiała się następująco: sołtys, 4 karczmarzy, 8 chłopów, 4 ogrodników, krawiec i rzeźnik w jednej osobie, piekarz, 2 szewców, garncarz, kołodziej i kowal. W XVI i XVII wieku w Łukcie przeważała ludność niemiecka. W XVIII wieku do tutejszej parafii należało pięć majątków i sześć okolicznych wsi. W 1706 roku w Łukcie wprowadzono na stałe targi końskie. W latach 1806-1807 w Łukcie stacjonowali żołnierze 13 pułku grenadierów francuskich. |
W 1862 roku w gminie Łukta zamieszkiwało 4 700 osób, w tym 3 900 Polaków. W 1867 roku uruchomiono w miejscowości dwuklasową szkołę ewangelicką, w której zajęcia prowadzono wyłącznie w języku niemieckim. | W 1862 roku w gminie Łukta zamieszkiwało 4 700 osób, w tym 3 900 Polaków. W 1867 roku uruchomiono w miejscowości dwuklasową szkołę ewangelicką, w której zajęcia prowadzono wyłącznie w języku niemieckim. | ||
Linia 83: | Linia 80: | ||
*Zlokalizowane w kościele płyty nagrobne Achacego Bocka i jego żony z początków XVII wieku. | *Zlokalizowane w kościele płyty nagrobne Achacego Bocka i jego żony z początków XVII wieku. | ||
*Wykopaliska archeologiczne wskazują na przynależność Łukty i jej okolic w okresie neolitu (4200 – 1700 lat p.n.e.) do tzw. [[kultura ceramiki sznurowej|kultury ceramiki sznurowej]]. Ludność tej kultury pojawiła się pod koniec neolitu i zasięgiem swym obejmowała Europę wschodnią, południową i środkową. W Łukcie znaleziono typowe dla kultury ceramiki sznurowej kamienne topory zwane łódkowatymi. | *Wykopaliska archeologiczne wskazują na przynależność Łukty i jej okolic w okresie neolitu (4200 – 1700 lat p.n.e.) do tzw. [[kultura ceramiki sznurowej|kultury ceramiki sznurowej]]. Ludność tej kultury pojawiła się pod koniec neolitu i zasięgiem swym obejmowała Europę wschodnią, południową i środkową. W Łukcie znaleziono typowe dla kultury ceramiki sznurowej kamienne topory zwane łódkowatymi. | ||
− | [[File:Kościół gotycki w Łukcie.jpg|thumb|300px|Kościół gotycki w Łukcie]] | + | [[File:Kościół gotycki w Łukcie.jpg|thumb|300px|Kościół gotycki w Łukcie [http://www.lukta.com.pl/zabytki/ Strona Gminy Łukta] [12.11.2013]]] |
===Ludzie związani z miejscowością=== | ===Ludzie związani z miejscowością=== |
Wersja z 11:15, 30 lis 2014
Pole-obowiązkowe | |||
| |||
| |||
Łukta. Jezioro Marąg Strona Gminy Łukta [12.11.2013]
| |||
Rodzaj miejscowości | wieś gminna | ||
Państwo | Polska | ||
Województwo | warmińsko-mazurskie | ||
Powiat | ostródzki | ||
Gmina | Łukta | ||
Liczba ludności (2010) | 1 235 | ||
Strefa numeracyjna | (+48) 89 | ||
Kod pocztowy | 14-105 | ||
Tablice rejestracyjne | NOS | ||
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Łukta (niem. Locken) – wieś gminna położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Łukta.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy. W 2010 r miejscowość liczyła 1 235 mieszkańców[1]. Aktualnie funkcję wójta pełni Jan Leonowicz[2].
Spis treści
Położenie
Łukta położona jest w obrębie krainy historycznej Prus Górnych, w odległości około 17 km od Morąga. Przez wieś przepływa rzeka Łukta. W odległości 2 km od Łukty położone jest jezioro Marąg. Na jeziorze znajduje się Wyspa Lipowa - Rezerwat krajobrazowy. W odległości 2-4 km zlokalizowane są jeziora: Isąg, Długie, Taborskie, Karwek, Zerek.
Dzieje miejscowości
Miejscowość powstała w 1340 roku. Winrich von Kniprode nadał w roku 1352 Prusom Jonemu i Girmanowi 5 łanów w Łukcie. W 1407 roku wzniesiono kościół, którego budowę wspierał finansowo wielki mistrz Zakonu Ulrich von Jungingen. W 1414 roku w Łukcie spłonęły w czasie polskich wypraw odwetowych 4 karczmy i 16 gospodarstw. W 1448 roku wieś liczyła 20 włók a majątek 6 włók. Do 1525 roku pozostawał świątynią katolicką. W XVI wieku miejscowość zamieszkiwała głównie polska ludność. Miała wówczas prawo do organizowania dwóch jarmarków, odbywających się razem z odpustami. W Łukcie istniał w tym czasie również targ rybny. W 1540 roku działały w miejscowości dwie karczmy i dwa młyny. W 1587 roku Łukta posiadała 20 włók, z których 4 należały do kościoła. W kolejnym stuleciu działała w miejscowości szkoła parafialna. W tym okresie w Łukcie istniał młyn, tartak i cegielnia. W 1678 roku struktura ludności przedstawiała się następująco: sołtys, 4 karczmarzy, 8 chłopów, 4 ogrodników, krawiec i rzeźnik w jednej osobie, piekarz, 2 szewców, garncarz, kołodziej i kowal. W XVI i XVII wieku w Łukcie przeważała ludność niemiecka. W XVIII wieku do tutejszej parafii należało pięć majątków i sześć okolicznych wsi. W 1706 roku w Łukcie wprowadzono na stałe targi końskie. W latach 1806-1807 w Łukcie stacjonowali żołnierze 13 pułku grenadierów francuskich. W 1862 roku w gminie Łukta zamieszkiwało 4 700 osób, w tym 3 900 Polaków. W 1867 roku uruchomiono w miejscowości dwuklasową szkołę ewangelicką, w której zajęcia prowadzono wyłącznie w języku niemieckim.
Aktualnie funkcję wójta pełni Jan Leonowicz[3].
Liczba ludności w poszczególnych okresach:
1820-1861 – 617
1895 – 818
1939 - 780
Gospodarka
Na terenie wsi działa Fundacja Rozwoju Regionu Łukta.
Kultura
W miejscowości działa Gminny Ośrodek Kultury oraz Gminna Biblioteka Publiczna.
Sport
W miejscowości działa piłkarski klub sportowy Warmiak Łukta.
Edukacja
W Łukcie funkcjonuje zespół szkolno - przedszkolny
Religia
W miejscowości znajduje się siedziba parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Boskiej Częstochowskiej,
Turystyka
- Żółty szlak rowerowy: Łukta – Komorowo – Pelnik – Łęguty – Grazymy – Wynki – Łukta o łącznej długości 24,5 km.
- Zielony szlak rowerowy: Łukta – Dragolice – Florczaki – Nowaczyzna – Swojki – Żabi Róg – Gubity – Kozia Góra – Gucin – Kolonia Mostkowo – Łukta o łącznej długości 27,9 km.
- Niebieski szlak rowerowy: Łukta – Molza – Dąg – Plichta – Tabórz – Niedźwiady – Białka Leśna – Florczaki Kolonia – Ramoty – Łukta o łącznej długości 27,3 km.
Przyroda
W pobliżu miejscowości znajduje się obszar ochrony siedliskowej "Jezioro Długie". Na terenie gminy znajdują się także Rezerwat "Wyspa Lipowa" i "Sosny Taborskie".
Zabytki:
- Kościół gotycki wzniesiony w roku 1407 wraz z przylegającym cmentarzem, wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków.
- Zlokalizowane w kościele płyty nagrobne Achacego Bocka i jego żony z początków XVII wieku.
- Wykopaliska archeologiczne wskazują na przynależność Łukty i jej okolic w okresie neolitu (4200 – 1700 lat p.n.e.) do tzw. kultury ceramiki sznurowej. Ludność tej kultury pojawiła się pod koniec neolitu i zasięgiem swym obejmowała Europę wschodnią, południową i środkową. W Łukcie znaleziono typowe dla kultury ceramiki sznurowej kamienne topory zwane łódkowatymi.
Ludzie związani z miejscowością
- Jan Leonowicz (ur. 1953) — społecznik, samorządowiec, wójt gminy Łukta.
- Alfred Markowski (1930-2002) – poeta, pisarz, satyryk.
- Stanisław Raginiak (ur. 1952) – poeta, prozaik.
Bibliografia:
- Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. 2, Olsztyn 2011.
- Darmochwał Tomasz, Rumiński Marek Jacek, Warmia. Mazury, Białystok 1998.
- Dąbrowski Jan, Siedem wieków Łukty. 600-lecie kościoła, 50-lecie parafii Matki Boskiej Częstochowskiej, Olsztyn 2007.
- Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
- Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Olsztyn 1991.
- Ostróda. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1976.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Bank Danych Lokalnych GUS:http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims [data dostępu: 30.08.2013]
- Deutsche Verwaltungsgeschichte: http://www.verwaltungsgeschichte.de/osterode.html [data dostępu: 30.08.2013]
- Gminny Ośrodek Kultury: http://goklukta.pl/ [data dostępu: 30.08.2013]
- Oficjalna strona gminy Łukta: http://www.lukta.com.pl/ [data dostępu: 30.08.2013]
- Urząd gminy Łukta. Biuletyn Informacji Publicznej: http://www.bip.lukta.sprint.com.pl/ [data dostępu: 30.08.2013]
- Wojewódzka Ewidencja Zabytków http://www.wuoz.olsztyn.pl/ [data dostępu: 30.08.2013]
Przypisy
- ↑ łącznie Łukta i Dragolice
- ↑ Strona Urzędu Gminy Łukta[10.09.2013]
- ↑ http://www.bip.lukta.sprint.com.pl/ [data dostępu: 10.09.2013]
.