Kopina: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
(→Dzieje miejscowości) |
||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
Pierwsza wzmianka dotycząca wsi pochodzi z lat 1402-1408. Miejscowość pojawia się wówczas pod nazwą ''Copplen''. W 1448 roku Kopina miała się składać z dwóch posiadłości służebnych oraz z pruskiej wsi chłopskiej, podlegającej pod urząd komorniczy w [[Burdajny|Burdajnach]]. W okresie [[wojny polsko-krzyżackie|wojny polsko-krzyżackiej]] w XVI wieku, Kopina została zniszczona. Miejscowość wyludniła się, a taki sam los spotkał wiele wsi w okolicach Pasłęka. Jeszcze w 1578 roku Kopina była opuszczona. Pod koniec XVI wieku wieś, podobnie jak [[Warnikajmy]] otrzymał [[von Anglitten|Michel von Anglitten]]. Następnie miejscowość trafiła w ręce niejakiego Gerharta z [[Anglity|Anglit]]. W 1600 roku należała na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] do Andreasa Radaua z Anglit i obejmowała obszar 16 łanów. W 1652 roku pojawia się informacja o Małej i Dużej Kopinie o łącznej powierzchni 23 łanów. | Pierwsza wzmianka dotycząca wsi pochodzi z lat 1402-1408. Miejscowość pojawia się wówczas pod nazwą ''Copplen''. W 1448 roku Kopina miała się składać z dwóch posiadłości służebnych oraz z pruskiej wsi chłopskiej, podlegającej pod urząd komorniczy w [[Burdajny|Burdajnach]]. W okresie [[wojny polsko-krzyżackie|wojny polsko-krzyżackiej]] w XVI wieku, Kopina została zniszczona. Miejscowość wyludniła się, a taki sam los spotkał wiele wsi w okolicach Pasłęka. Jeszcze w 1578 roku Kopina była opuszczona. Pod koniec XVI wieku wieś, podobnie jak [[Warnikajmy]] otrzymał [[von Anglitten|Michel von Anglitten]]. Następnie miejscowość trafiła w ręce niejakiego Gerharta z [[Anglity|Anglit]]. W 1600 roku należała na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] do Andreasa Radaua z Anglit i obejmowała obszar 16 łanów. W 1652 roku pojawia się informacja o Małej i Dużej Kopinie o łącznej powierzchni 23 łanów. | ||
| − | 25 stycznia 1807 roku | + | 25 stycznia 1807 roku jeden z mieszkańców [[Bielica|Bielicy]], wespół z karczmarzem z Kopiny i parobkiem z [[Cieszyniec|Cieszyńca]] napadli na powóz adiutanta marszałka Jeana Baptiste Bernadotte'a. Na skutek presji ze strony Francuzów burmistrz [[Pasłęk|Pasłęka]], wysłał chirurga miejskiego w towarzystwie francuskich dragonów na poszukiwania sprawców. Przed schwytaniem i sądem udało się uciec jedynie karczmarzowi z Kopiny. Pozostałych skazano na śmierć. Wyrok wykonano 8 lutego 1807 roku. Mężczyźni zostali rozstrzelani. Niestety władzom i dowódcom zabrakło samozaparcia i chęci, aby stanąć do walki z codzienną samowolą, rabunkami a nierzadko brutalnością francuskich żołnierzy. Miejscowa ludność dramatycznie szybko zubożała. Pojawił się głód, choroby, a wraz z nimi epidemie. |
| + | |||
W XIX stuleciu wieś weszła w skład majoratu rodu [[zu Dohna]] ze [[Słobity|Słobit]]. W 1875 roku była zamieszkana przez 88 osób. Po 1918 roku dzierżawcą dóbr został Max Brandes, który ostatecznie wykupił majątek. Około 1933 roku w Kopinie hodowano 100 sztuk bydła, 32 konie, 180 świń i 10 owiec. W 1928 roku wieś została przyporządkowana do gminy ziemskiej Anglity. W jej skład weszły także [[Kajmy]] i [[Gulbity]]. Obszar gminy był zamieszkany przez 277 osób. Jedynie 7 spośród nich było katolikami. Przed 1945 rokiem po prawej stronie wylotu z Kopiny znajdowała się leśniczówka. Ostatnim leśniczym był Ernst Becker. 22 stycznia 1945 roku do Kopiny wkroczyli Sowieci. Pierwsi polscy osadnicy pochodzący spod Płocka przybyli do Kopiny w kwietniu 1947 roku. | W XIX stuleciu wieś weszła w skład majoratu rodu [[zu Dohna]] ze [[Słobity|Słobit]]. W 1875 roku była zamieszkana przez 88 osób. Po 1918 roku dzierżawcą dóbr został Max Brandes, który ostatecznie wykupił majątek. Około 1933 roku w Kopinie hodowano 100 sztuk bydła, 32 konie, 180 świń i 10 owiec. W 1928 roku wieś została przyporządkowana do gminy ziemskiej Anglity. W jej skład weszły także [[Kajmy]] i [[Gulbity]]. Obszar gminy był zamieszkany przez 277 osób. Jedynie 7 spośród nich było katolikami. Przed 1945 rokiem po prawej stronie wylotu z Kopiny znajdowała się leśniczówka. Ostatnim leśniczym był Ernst Becker. 22 stycznia 1945 roku do Kopiny wkroczyli Sowieci. Pierwsi polscy osadnicy pochodzący spod Płocka przybyli do Kopiny w kwietniu 1947 roku. | ||
Wersja z 20:21, 26 cze 2014
| Kopina | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Pasłęk |
| Liczba ludności (2010) | 52 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Kopina | |
| Położenie na mapie Polski  Kopina | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Kopina (niem. Koppeln) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 52 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Wojciech Stasiak[1].
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, 8 km na wschód od Pasłęka, .
Dzieje miejscowości
Pierwsza wzmianka dotycząca wsi pochodzi z lat 1402-1408. Miejscowość pojawia się wówczas pod nazwą Copplen. W 1448 roku Kopina miała się składać z dwóch posiadłości służebnych oraz z pruskiej wsi chłopskiej, podlegającej pod urząd komorniczy w Burdajnach. W okresie wojny polsko-krzyżackiej w XVI wieku, Kopina została zniszczona. Miejscowość wyludniła się, a taki sam los spotkał wiele wsi w okolicach Pasłęka. Jeszcze w 1578 roku Kopina była opuszczona. Pod koniec XVI wieku wieś, podobnie jak Warnikajmy otrzymał Michel von Anglitten. Następnie miejscowość trafiła w ręce niejakiego Gerharta z Anglit. W 1600 roku należała na prawie magdeburskim do Andreasa Radaua z Anglit i obejmowała obszar 16 łanów. W 1652 roku pojawia się informacja o Małej i Dużej Kopinie o łącznej powierzchni 23 łanów.
25 stycznia 1807 roku jeden z mieszkańców Bielicy, wespół z karczmarzem z Kopiny i parobkiem z Cieszyńca napadli na powóz adiutanta marszałka Jeana Baptiste Bernadotte'a. Na skutek presji ze strony Francuzów burmistrz Pasłęka, wysłał chirurga miejskiego w towarzystwie francuskich dragonów na poszukiwania sprawców. Przed schwytaniem i sądem udało się uciec jedynie karczmarzowi z Kopiny. Pozostałych skazano na śmierć. Wyrok wykonano 8 lutego 1807 roku. Mężczyźni zostali rozstrzelani. Niestety władzom i dowódcom zabrakło samozaparcia i chęci, aby stanąć do walki z codzienną samowolą, rabunkami a nierzadko brutalnością francuskich żołnierzy. Miejscowa ludność dramatycznie szybko zubożała. Pojawił się głód, choroby, a wraz z nimi epidemie.
W XIX stuleciu wieś weszła w skład majoratu rodu zu Dohna ze Słobit. W 1875 roku była zamieszkana przez 88 osób. Po 1918 roku dzierżawcą dóbr został Max Brandes, który ostatecznie wykupił majątek. Około 1933 roku w Kopinie hodowano 100 sztuk bydła, 32 konie, 180 świń i 10 owiec. W 1928 roku wieś została przyporządkowana do gminy ziemskiej Anglity. W jej skład weszły także Kajmy i Gulbity. Obszar gminy był zamieszkany przez 277 osób. Jedynie 7 spośród nich było katolikami. Przed 1945 rokiem po prawej stronie wylotu z Kopiny znajdowała się leśniczówka. Ostatnim leśniczym był Ernst Becker. 22 stycznia 1945 roku do Kopiny wkroczyli Sowieci. Pierwsi polscy osadnicy pochodzący spod Płocka przybyli do Kopiny w kwietniu 1947 roku.
Ludzie związani z miejscowością
- Max Brandes (16.07.1875-28.02.1945) - przedwojenny właściciel majątku w Kopinie. Aktywnie uczestniczył w pasłęckim życiu społecznym, politycznym i gospodarczym. W latach 1934-1937 był stałym deputowanym powiatowym i zastępcą landrata z ramienia prezydenta rejencji królewieckiej, a także sędzią rozjemczym oraz członkiem koła ochrony przyrody. W latach 1937-1945 był naczelnikiem urzędu obwodowego, obejmującego Anglity, Kopinę i Robity. Zmarł w nieznanych okolicznościach w Warnikajmach.
Zabytki
- Dom dawnego właściciela dóbr w Kopinie - obecnie własność prywatna
- Przedwojenne czworaki zamieszkane przez robotników pracujących w majątku
- Dawna leśniczówka - obecnie własność prywatna
Bibliografia
- Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
- Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297-1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
- Lech Słodownik, Kopina [data dostępu: 15.05.2014]
Przypisy
