Kłoć wiechowata: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Rozmieszczenie i ekologia) |
(→Rozmieszczenie i ekologia) |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i wypłyconych jeziorach (przeważnie na podłożu zasobnym w węglan wapnia). Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego ''Cladietum marisci'' (siedlisko priorytetowe [[Natura 2000]]). | Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i wypłyconych jeziorach (przeważnie na podłożu zasobnym w węglan wapnia). Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego ''Cladietum marisci'' (siedlisko priorytetowe [[Natura 2000]]). | ||
− | |||
Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na [[Warmia|Warmii]] i Mazurach jest rezerwat florystyczny [[Rezerwat Jezioro Lisunie|Jezioro Lisunie]], położony w pobliżu wsi [[Zełwągi]]. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Gatunek ten występuje także w [[Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy|Górznieńsko-Lidzbarskim Parku Krajobrazowym]]. Ostatnio odkryto nowe stanowisko tego gatunku w [[Puszcza Napiwodzka|Puszczy Napiwodzkiej]].<br/> | Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na [[Warmia|Warmii]] i Mazurach jest rezerwat florystyczny [[Rezerwat Jezioro Lisunie|Jezioro Lisunie]], położony w pobliżu wsi [[Zełwągi]]. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Gatunek ten występuje także w [[Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy|Górznieńsko-Lidzbarskim Parku Krajobrazowym]]. Ostatnio odkryto nowe stanowisko tego gatunku w [[Puszcza Napiwodzka|Puszczy Napiwodzkiej]].<br/> |
Wersja z 10:31, 17 lip 2014
Kłoć wiechowata | |
| |
Cladium mariscus | |
(L.) Pohl | |
Kłoć wiechowata – pokrój, źródło: en.wikipedia.org [10.07.2014] | |
Systematyka | |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | jednoliścienne |
Rząd | wiechlinowce |
Rodzina | ciborowate |
Rodzaj | kłoć |
Gatunek | kłoć wiechowata |
Synonimy | |
Kłoć wiechowata (Cladium mariscus (L.) Pohl) - gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae).
Morfologia
Roślina zielna, osiąga 2–2,5 m wysokości. Kwiatostany złożone z kłosków zebranych w szczytową wiechę. Z kątów liści wyrastają boczne wiechy. Kłoski długości 3–4 mm, 2-kwiatowe. Kwiaty pozbawione okwiatu, część z nich obupłciowa, reszta męska. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocki to jajowate, brunatne orzeszki zakończone krótkim dzióbkiem, o długości 3 mm.
Rozmieszczenie i ekologia
Występuje w niemal całej Europie z wyjątkiem jej wschodniej części oraz w Australii. W Polsce występuje we wschodniej części Lubelszczyzny, na Równinie Augustowskiej, na Pomorzu, Ziemi lubuskiej i w Wielkopolsce, poza tym na kilku rozproszonych stanowiskach, m.in. na Mazurach.
Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i wypłyconych jeziorach (przeważnie na podłożu zasobnym w węglan wapnia). Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego Cladietum marisci (siedlisko priorytetowe Natura 2000).
Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na Warmii i Mazurach jest rezerwat florystyczny Jezioro Lisunie, położony w pobliżu wsi Zełwągi. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Gatunek ten występuje także w Górznieńsko-Lidzbarskim Parku Krajobrazowym. Ostatnio odkryto nowe stanowisko tego gatunku w Puszczy Napiwodzkiej.
Wartość użytkowa
W Polsce objęta ścisłą ochroną gatunkową (z wyłączeniami). Zagrożeniem dla gatunku jest postępująca degradacja jezior w wyniku melioracji i gospodarki rybackiej.
Zobacz też
pl.wikipedia.org, Kłoć wiechowata [20.04.2014]
Bibliografia
Namura-Ochalska Anna, Nowe, godne ochrony stanowisko Cladium mariscus (Cyperaceae) w północno-wschodniej Polsce, "Fragm. Flor. et Geobot. Pol." 2004, nr 11, s. 6–10.
Dąbrowski Stanisław, Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć, Olsztyn 2012.