Kłoć wiechowata: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Rozmieszczenie i ekologia) |
|||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
|Synonimy = Synonimy | |Synonimy = Synonimy | ||
|Lista synonimów = }} | |Lista synonimów = }} | ||
| − | '''Kłoć wiechowata''' (''Cladium mariscus'' (L.) Pohl) | + | '''Kłoć wiechowata''' (''Cladium mariscus'' (L.) Pohl) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (''Cyperaceae''). |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Morfologia == | == Morfologia == | ||
| − | Roślina zielna, osiąga 2–2,5 m wysokości. Kwiatostany złożone z kłosków zebranych w szczytową wiechę. Z kątów liści wyrastają boczne wiechy. Kłoski długości 3–4 mm, | + | Roślina zielna, osiąga 2–2,5 m wysokości. Kwiatostany złożone z kłosków zebranych w szczytową wiechę. Z kątów liści wyrastają boczne wiechy. Kłoski długości 3–4 mm, dwukwiatowe. Kwiaty pozbawione okwiatu, część z nich obupłciowa, reszta męska. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocki to jajowate, brunatne orzeszki zakończone krótkim dzióbkiem, o długości 3 mm. |
<br/> | <br/> | ||
== Rozmieszczenie i ekologia == | == Rozmieszczenie i ekologia == | ||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
W Polsce występuje we wschodniej części Lubelszczyzny, na Równinie Augustowskiej, na Pomorzu, Ziemi lubuskiej i w Wielkopolsce, poza tym na kilku rozproszonych stanowiskach, m.in. na [[Mazury|Mazurach]]. | W Polsce występuje we wschodniej części Lubelszczyzny, na Równinie Augustowskiej, na Pomorzu, Ziemi lubuskiej i w Wielkopolsce, poza tym na kilku rozproszonych stanowiskach, m.in. na [[Mazury|Mazurach]]. | ||
| − | Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i wypłyconych jeziorach (przeważnie na podłożu zasobnym w węglan wapnia). Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego ''Cladietum marisci'' (siedlisko priorytetowe [[Natura 2000]]). | + | Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i w wypłyconych jeziorach (przeważnie na podłożu zasobnym w węglan wapnia). Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego ''Cladietum marisci'' (siedlisko priorytetowe [[Natura 2000]]). |
Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na [[Warmia|Warmii]] i Mazurach jest rezerwat florystyczny [[Rezerwat Jezioro Lisunie|Jezioro Lisunie]], położony w pobliżu wsi [[Zełwągi]]. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Gatunek ten występuje także w [[Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy|Górznieńsko-Lidzbarskim Parku Krajobrazowym]]. Ostatnio odkryto nowe stanowisko kłoci wiechowatej w [[Puszcza Napiwodzka|Puszczy Napiwodzkiej]].<br/> | Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na [[Warmia|Warmii]] i Mazurach jest rezerwat florystyczny [[Rezerwat Jezioro Lisunie|Jezioro Lisunie]], położony w pobliżu wsi [[Zełwągi]]. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Gatunek ten występuje także w [[Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy|Górznieńsko-Lidzbarskim Parku Krajobrazowym]]. Ostatnio odkryto nowe stanowisko kłoci wiechowatej w [[Puszcza Napiwodzka|Puszczy Napiwodzkiej]].<br/> | ||
== Wartość użytkowa == | == Wartość użytkowa == | ||
| − | W Polsce objęta ścisłą ochroną gatunkową (z wyłączeniami). Zagrożeniem dla gatunku jest postępująca degradacja jezior w wyniku melioracji i gospodarki rybackiej. | + | W Polsce roślina jest objęta ścisłą ochroną gatunkową (z wyłączeniami). Zagrożeniem dla gatunku jest postępująca degradacja jezior w wyniku melioracji i gospodarki rybackiej. |
<br/> | <br/> | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
Wersja z 09:53, 23 lip 2014
| Kłoć wiechowata | |
| | |
| Cladium mariscus | |
| (L.) Pohl | |
![Kłoć wiechowata – pokrój, źródło: en.wikipedia.org [10.07.2014]](/index.php/Plik:Cladium_mariscus.jpg) Kłoć wiechowata – pokrój, źródło: en.wikipedia.org [10.07.2014] | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | jednoliścienne |
| Rząd | wiechlinowce |
| Rodzina | ciborowate |
| Rodzaj | kłoć |
| Gatunek | kłoć wiechowata |
| Synonimy | |
Kłoć wiechowata (Cladium mariscus (L.) Pohl) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae).
Morfologia
Roślina zielna, osiąga 2–2,5 m wysokości. Kwiatostany złożone z kłosków zebranych w szczytową wiechę. Z kątów liści wyrastają boczne wiechy. Kłoski długości 3–4 mm, dwukwiatowe. Kwiaty pozbawione okwiatu, część z nich obupłciowa, reszta męska. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocki to jajowate, brunatne orzeszki zakończone krótkim dzióbkiem, o długości 3 mm.
Rozmieszczenie i ekologia
Występuje w niemal całej Europie z wyjątkiem jej wschodniej części oraz w Australii. W Polsce występuje we wschodniej części Lubelszczyzny, na Równinie Augustowskiej, na Pomorzu, Ziemi lubuskiej i w Wielkopolsce, poza tym na kilku rozproszonych stanowiskach, m.in. na Mazurach.
Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i w wypłyconych jeziorach (przeważnie na podłożu zasobnym w węglan wapnia). Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego Cladietum marisci (siedlisko priorytetowe Natura 2000).
Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na Warmii i Mazurach jest rezerwat florystyczny Jezioro Lisunie, położony w pobliżu wsi Zełwągi. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Gatunek ten występuje także w Górznieńsko-Lidzbarskim Parku Krajobrazowym. Ostatnio odkryto nowe stanowisko kłoci wiechowatej w Puszczy Napiwodzkiej.
Wartość użytkowa
W Polsce roślina jest objęta ścisłą ochroną gatunkową (z wyłączeniami). Zagrożeniem dla gatunku jest postępująca degradacja jezior w wyniku melioracji i gospodarki rybackiej.
Zobacz też
pl.wikipedia.org, Kłoć wiechowata [20.04.2014]
Bibliografia
Namura-Ochalska Anna, Nowe, godne ochrony stanowisko Cladium mariscus (Cyperaceae) w północno-wschodniej Polsce, "Fragm. Flor. et Geobot. Pol." 2004, nr 11, s. 6–10.
Dąbrowski Stanisław, Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć, Olsztyn 2012.
