Obszar Natura 2000 Dolina Drwęcy
|
|
|
Typ obszaru
|
Obszar "siedliskowy" - przyszły specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS)
|
Kod
|
PLH280001
|
Powierzchnia
|
12515,0 ha
|
Status obszaru
|
Obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW), korekta granic zgłoszona do Komisji Europejskiej (KE).
|
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Obszar Natura 2000 Dolina Drwęcy
|
Położenie na mapie Polski Obszar Natura 2000 Dolina Drwęcy
|
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}
|
Obszar Natura 2000 Dolina Drwęcy – obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW).
Ogólny opis obszaru
Obszar położony jest na terenie dwóch województw: kujawsko-pomorskiego i warmińsko-mazurskiego. W województwie warmińsko-mazurskim znajduje się w obrębie powiatów: iławskiego, nowomiejskiego, olsztyńskiego i ostródzkiego. Tu zajmuje powierzchnię 9651,9 ha. Obszar obejmuje rzekę Drwęcę wraz z dopływami. Całkowita powierzchnia zlewni rzeki wynosi 5693 km², w tym na terenie województwa warmińsko-mazurskiego 3000 km². Długość rzeki wynosi 207,2 km (w tym na terenie województwa warmińsko-mazurskiego 90,4 km). Dopływy ujęte w granicach Ostoi Dolina Drwęcy to: Grabiczek - 19,5 km; Dylewka - 14,9 km; Poburzanka - 3,5 km; Gizela - 9,5 km; Iławka - 7,6 km; Wólka - 6,6 km; Wel - 14,6 km.
SOOS Dolina Drwęcy obejmuje mezoregiony: Dolinę Drwęcy, Garb Lubawski i Pojezierze Brodnickie. Dominujące formy rzeźby terenu to faliste moreny denne, ciągi moren czołowych, równiny sandrowe oraz rynny polodowcowe. Teren urozmaicony jest przez obniżenia dochodzące do 40 m głębokości, wypełnione wodami jezior i torfowisk.
Walory przyrodnicze
Dolina Drwęcy stanowi jedną z głównych osi ekologicznych kraju posiadających znaczenie europejskie. Kształt ostoi sprzyja zachowaniu tras migracji i rozprzestrzeniania się wielu gatunków fauny i flory. Jest to korytarz ekologiczny między Doliną Wisły a Pojezierzem Mazurskim. Stwierdzono tu występowanie 22 rodzajów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Rzeka Drwęca i jej dorzecze objęte jest krajowym programem restytucji ryb wędrownych, zaś rzeka Wel jest wymieniana jako jeden z głównych cieków dorzecza Drwęcy o walorach kwalifikujących ją jako podstawowe tarlisko anadromicznych ryb wędrownych i siedlisko ryb prądolubnych.
Na obszarze występują cenne siedliska rzadkich i chronionych gatunków zwierząt związanych ze środowiskiem wodnym. Odnotowano tu 27 gatunków z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej, takich jak: minóg strumieniowy, jesiotr bałtycki, łosoś, boleń, różanka, koza, piskorz, głowacz białopłetwy.
Na obszarze znajduje się również duża mozaika siedlisk związanych z doliną rzeczną. Są to: nizinne i podgórskie rzeki ze zbiorowiskami włosieniczników, niżowe, nadrzeczne zbiorowiska okrajkowe, starorzecza, świeże niżowe łąki użytkowane ekstensywnie i łęg olszowo-jesionowy. Ponadto występują tu siedliska związane z krajobrazem pojeziernym, mające wpływ na warunki hydrologiczne (głównie retencyjne) i mikroklimatyczne obszaru: brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto-Nanojuncetea, naturalne dystroficzne zbiorniki wodne, naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nymphaeion, Potamion, torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą, torfowiska wysokie zdegradowane, zdolne do naturalnej regeneracji, torfowiska przejściowe i trzęsawiska oraz siedliska marginalne, to jest wydmy śródlądowe z murawami napiaskowymi.
Cel ochrony
Podstawowym celem jest:
- ochrona warunków trwania populacji gatunków ryb i minogów pierwotnie występujących w rzece Drwęcy i dopływach, ze szczególnym uwzględnieniem gatunków wędrownych: łososia, troci i certy oraz jesiotra bałtyckiego i minoga rzecznego
- utrzymanie funkcji korytarza ekologicznego między Doliną Wisły a Pojezierzem Mazurskim wraz z zachowaniem pełnej różnorodności występujących tam siedlisk
Istniejące formy ochrony
Rezerwaty przyrody:
Parki Krajobrazowe:
Obszary Chronionego Krajobrazu:
Obszary Specjalnej Ochrony Ptaków Natura 2000 (OSOP):
Zobacz też
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie [20.02.2015]
Instytut na rzecz Ekorozwoju [20.02.2015]
Bibliografia
Grzybowski M., Dziedzic J., Dynowski P., Wziątek B.: Dolina Drwęcy. W: Hołdyński Czesław, Krupa Małgorzata (red.), Obszary Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, Olsztyn 2009, s. 128-132.
Piskorz (Misgurnus fossilis).
Fot. Harka, Akos. Źródło: Commons Wikimedia
|