Południca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Etnografia" na "Kategoria:Kultura niematerialna") |
|||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
Szyfer Anna, ''Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków'', Olsztyn 1968.<br/> | Szyfer Anna, ''Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków'', Olsztyn 1968.<br/> | ||
| − | [[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: | + | [[Kategoria: Kultura]][[Kategoria:Kultura niematerialna]][[Kategoria: Wierzenia i obyczaje]] [[Kategoria: Legendy i podania]] |
Aktualna wersja na dzień 19:07, 17 mar 2015
| Południca | |
| | |
| Znaczenie | istota demoniczna |
| Inne nazwy | babojędza, przypołudnica, żytnia matka, żytnia baba |
Południca – kobieca istota demoniczna cechująca się złośliwym usposobieniem, szkodząca człowiekowi. Południcami miały stawać się dusze kobiet zmarłych przed lub w trakcie ślubu albo tuż po weselu.
Wierzenia
Wedle wierzeń, których ślady odnajdywano zarówno na Warmii, jak i Mazurach, południce (babojędze, żytnie matki lub żytnie baby) pojawiały się na polach, przede wszystkim w południe, w czasie żniw. Osoby, które wychodziły we wspomnianym czasie w pole, mogły zostać porwane przez demona. Południce posądzano również o porywanie i straszenie dzieci. Babojędza wyłaniała się ze zboża przed dziećmi krnąbrnymi, łamiącymi zakazy.
Napotkanym na polu ludziom zadawała zagadki; od odpowiedzi zależał los pytanego. Podobnie jak topnik, kautek czy kłobuk była utożsamiania z diabeł. W podaniach ludowych występowała jako kobieta, a ten fakt wyróżniał ją spośród większości demonów posądzanych o porywanie dorosłych i dzieci.
Annie Szyfer badającej wierzenia ludowe w regionie Warmii i Mazur w okresie powojennym udało się potwierdzić dalsze funkcjonowanie wiary w istnienie południc w wielu wsiach warmińskich (Dywity, Giławy,Węgój, Wygoda, Szczęsne).
Bibliografia
Szyfer Anna, Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków, Olsztyn 1968.
