Górkło: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Turystyka)
Linia 50: Linia 50:
 
<br/>
 
<br/>
  
==Turystyka==
+
===Turystyka===
 
*Szlak rowerowy o długości 140 km - przebieg trasy: [[Giżycko]] - [[Sulimy]] -[[Pieczonki]] - [[Sołdany]] - [[Kruklanki]] - [[Wydminy]] - [[Lipińskie]] - [[Miłki]] - [[Paprotki]] - Górkło - [[Szymonka]] - [[Ławki Skorupki]] - [[Rybical]] - [[Ryn]] - [[Knis]] - [[Salpik]] - [[Nakomiady]] - [[Owczarnia]] - [[Pożarki Kronowo]] - [[Bogacko]] - [[Giżycko]]
 
*Szlak rowerowy o długości 140 km - przebieg trasy: [[Giżycko]] - [[Sulimy]] -[[Pieczonki]] - [[Sołdany]] - [[Kruklanki]] - [[Wydminy]] - [[Lipińskie]] - [[Miłki]] - [[Paprotki]] - Górkło - [[Szymonka]] - [[Ławki Skorupki]] - [[Rybical]] - [[Ryn]] - [[Knis]] - [[Salpik]] - [[Nakomiady]] - [[Owczarnia]] - [[Pożarki Kronowo]] - [[Bogacko]] - [[Giżycko]]
  

Wersja z 17:03, 27 cze 2014

Górkło

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko - mazurskie
Powiat mrągowski
Gmina Mikołajki
Sołectwo Górkło
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna (+48) 89
Tablice rejestracyjne NMR
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Górkło
Górkło
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Górkło
Górkło
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Górkło (niem. Gurkeln) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mikołajki. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa suwalskiego.


Charakterystyka fizjograficzna

Wieś położona nad Jeziorem Jagodne. Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni). Ponadto miejscowość położona jest na terenie gminy Mikołajki, gdzie skupienia wodne wynoszą ok. 23% powierzchni gminy, a lasy ok 22%. W granicach gminy znajdują się jeziora: Mikołajskie, Tałty, Łukajno, część Jeziora Śniardwy oraz 10 mniejszych. W obrębie gminy znajduje się Mazurski Park Krajobrazowy, a tereny o nadrzędnej funkcji ekologicznej (z przeciwwskazaniem do inwestycji) obejmują ok. 53% powierzchni.


Dzieje miejscowości

Wieś istniała już przed wojną trzynastoletnią (1454 – 1466). W tym czasie zaginął jej dokument lokacyjny. Nazwa miejscowości pochodzi od nazwy jeziora, którą pod koniec XIX w. zanotowano jako Górkło. Nazwa jeziora jak i wsi ma pochodzenie prusko – litewskie: „gerkle” – gardło. W 1477 r. wielki mistrz Marcin Truchses odnowił przywilej dla Macieja Komorowskiego. Nadał mu 30 włók na prawie magdeburskim. W późniejszym okresie wieś otrzymała prawo chełmińskie. W 1785 r. było tu 30 dymów, w 1815 r. – 38 dymów, w 1838 r. – 41 dymów . W 1815 r. mieszkały we wsi 204 osoby, w 1838 r. – 278, w 1939 r. – 207. Wieś przyjęła kształt ulicówki. Ok 1760 r. powstała szkoła, w której w 1818 r. nauczał Bogumił Rosiński. Górkło należało do parafii w Szymonce.


Gospodarka

Obecnie aktywnie rozwija się tutaj agroturystyka. W latach 2003-2005, w południowo-zachodniej części zatoki Górkło rozpoczęła funkcjonowanie Stanica Żeglarska Stowarzyszenia Miłośników Żeglarstwa "Millennium" z przystanią jachtową, pensjonatem "Żurawi Kąt" oraz żeglarską tawerną "Piękna Sally".


Turystyka


Ludzie związani z miejscowością:

Obecnie (2013 r.) sołtysem wsi jest Andrzej Stalczyński.


Bibliografia:

Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487 ss.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. II, Warszawa 1881, 927 ss.


Zobacz też

www.mikolajki.pl