Eugeniusz Buchholz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Praca) |
(→Życiorys) |
||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
Ojciec August Buchholz był piekarzem, a od 1881 roku właścicielem cegielni. Matką Eugeniusza była Berta z domu Thiel. Był bratem historyka i nauczyciela [[Franz Buchholz|Franza Buchholza]]. | Ojciec August Buchholz był piekarzem, a od 1881 roku właścicielem cegielni. Matką Eugeniusza była Berta z domu Thiel. Był bratem historyka i nauczyciela [[Franz Buchholz|Franza Buchholza]]. | ||
| − | Eugeniusz Buchholz jest również autorem książki poświęconej osobie biskupa [[lkwim:Stanisław Hozjusz| Stanisława Hozjusza]] oraz podręcznika przeznaczonego do nauki języka polskiego. Jako tłumacz podjął się przekładu na niemiecki utworów [[lkwim: Ignacy Krasicki| Ignacego Krasickiego]], Władysława Reymonta, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Turgieniewa, Mikołaja Gogola. Do jego korespondencyjnych serdecznych znajomych należał [[lkwim: Wojciech Kętrzyński|Wojciech Kętrzyński]] oraz ksiądz [[ | + | Eugeniusz Buchholz jest również autorem książki poświęconej osobie biskupa [[lkwim:Stanisław Hozjusz| Stanisława Hozjusza]] oraz podręcznika przeznaczonego do nauki języka polskiego. Jako tłumacz podjął się przekładu na niemiecki utworów [[lkwim: Ignacy Krasicki| Ignacego Krasickiego]], Władysława Reymonta, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Turgieniewa, Mikołaja Gogola. Do jego korespondencyjnych serdecznych znajomych należał [[lkwim: Wojciech Kętrzyński|Wojciech Kętrzyński]] oraz ksiądz [[Walenty Barczewski|Walenty Barczewski]]. |
Od połowy lat 90. XIX stulecia Buchholz przeżywał trudne chwile. Paraliż nóg przykuł go do wózka inwalidzkiego. W 1906 roku podjął decyzję o sprzedaży olsztyńskiej księgarni. Powrócił do rodzinnej [[Ornety| Orneta]], gdzie zamieszkał w domu opieki, prowadzonym przez siostry katarzynki. Przez pleiscytem 1920 roku publikował swoje artykuły w niemieckich dodatkach do [[lkwim:"Gazeta Olsztyńska"|"Gazety Olsztyńskiej"]]. Zmarł w wieku 63 lat. | Od połowy lat 90. XIX stulecia Buchholz przeżywał trudne chwile. Paraliż nóg przykuł go do wózka inwalidzkiego. W 1906 roku podjął decyzję o sprzedaży olsztyńskiej księgarni. Powrócił do rodzinnej [[Ornety| Orneta]], gdzie zamieszkał w domu opieki, prowadzonym przez siostry katarzynki. Przez pleiscytem 1920 roku publikował swoje artykuły w niemieckich dodatkach do [[lkwim:"Gazeta Olsztyńska"|"Gazety Olsztyńskiej"]]. Zmarł w wieku 63 lat. | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 12:20, 30 cze 2014
| Pole-obowiązkowe Jan Ornecki, Warmiak, Prawdomir | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 marca 1865 r. Orneta |
| Data i miejsce śmierci | 17 lutego 1928 r. Orneta |
| Zawód | literat, redaktor, tłumacz, księgarz |
Eugeniusz Buchholz (ur. 6 marca 1865 r. w Ornecie, zm. 17 lutego 1928 r. w Ornecie) – literat, redaktor, tłumacz, księgarz
Spis treści
Życiorys
Ojciec August Buchholz był piekarzem, a od 1881 roku właścicielem cegielni. Matką Eugeniusza była Berta z domu Thiel. Był bratem historyka i nauczyciela Franza Buchholza.
Eugeniusz Buchholz jest również autorem książki poświęconej osobie biskupa Stanisława Hozjusza oraz podręcznika przeznaczonego do nauki języka polskiego. Jako tłumacz podjął się przekładu na niemiecki utworów Ignacego Krasickiego, Władysława Reymonta, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Turgieniewa, Mikołaja Gogola. Do jego korespondencyjnych serdecznych znajomych należał Wojciech Kętrzyński oraz ksiądz Walenty Barczewski.
Od połowy lat 90. XIX stulecia Buchholz przeżywał trudne chwile. Paraliż nóg przykuł go do wózka inwalidzkiego. W 1906 roku podjął decyzję o sprzedaży olsztyńskiej księgarni. Powrócił do rodzinnej Orneta, gdzie zamieszkał w domu opieki, prowadzonym przez siostry katarzynki. Przez pleiscytem 1920 roku publikował swoje artykuły w niemieckich dodatkach do "Gazety Olsztyńskiej". Zmarł w wieku 63 lat.
Szkoła i wykształcenie
Przez trzy lata (1880-1883) Buchholz uczęszczał do gdańskiej szkoły handlowej. W Poznaniu, do którego się przeniósł, poznawał tajniki rynku księgarskiego, zasady wydawania i redakcji. W trakcie swojego pobytu w Królewcu przesyłał korespondencję do "Ermländische Zeitung", na którego łamach była publikowana.
Praca
W 1887 roku Buchholz stał się właścicielem księgarni w Barczewie, należącej wcześniej do Adama Napieralskiego. Zarówno księgarnia jak i skład papieru, którego był właścicielem stała się wkrótce znana za sprawą zatargu z lokalną policją, która bezskutecznie próbowała go nakłonić do usunięcia polskiego napisu, znajdującego się na ścianie frontowej budynku księgarni. Od 1888 roku teksty Buchholza publikował na swoich łamach "Dziennik Poznański". Rok później księgarz - za namową księdza Feliksa Schreibera zamieszkał w Olsztynie. Założył tu drukarnię, skład papieru oraz księgarnię, w której sprzedawał tytuły sprowadzane z Pomorza i Wielkopolski. Podjął współpracę z redakcją "Pielgrzyma" oraz "Przewodnika Katolickiego". W latach 90. XIX wieku rozpoczął działalność wydawcy prasowego. Pisma przez niego wydawane drukowano po polsku, należały do nich "Nowiny Warmińskie" (1890-1891) oraz "Warmiak" (1893-1905). Buchholz wydał także drukiem "Kalendarz Polsko-Warmijski na rok 1892". Wśród publikowanych niemieckojęzycznych tytułów znalazły się natomiast "Allensteiner Volkszeitung" oraz "Allensteiner Volksblatt" (1891-1896).
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
W 1891 roku razem z Sewerynem Pieniężnym (seniorem) założył olsztyńskie Polsko-Katolickie Towarzystwo "Zgoda" pw. św. Kazimierza.
Bibliografia
- Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
- Chłosta Jan, Znani i nieznani mieszkańcy olsztyniacy XIX i XX wieku, Olsztyn 1996.
- Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku, Warszawa 1983.
