Sokolnik: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
(→Turystyka) |
||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
== Turystyka == | == Turystyka == | ||
| − | *W miejscowości działa stadnina koni, w której prowadzona jest hodowla rasy trakeńskiej | + | *W miejscowości działa pensjonat oraz stadnina koni, w której prowadzona jest hodowla rasy trakeńskiej. Obecnie w Sokolniku działa również gospodarstwo agroturystyczne. |
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} | ||
<references/> | <references/> | ||
| + | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, ''Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych'', Elbląg 2012.<br/> | Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, ''Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych'', Elbląg 2012.<br/> | ||
Wersja z 12:26, 12 sty 2015
| Sokolnik | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Młynary |
| Liczba ludności (2010) | 74 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Sokolnik | |
| Położenie na mapie Polski  Sokolnik | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Sokolnik (niem. Falkhorst) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Młynary. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 74 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Ewa Czubińska[1].
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, nad rzeczką Doną, 5 km na zachód od Młynar. Miejscowość jest usytuowana na skraju Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej.
Dzieje miejscowości
Nie jest potwierdzona data lokacji wsi. Prawdopodobnie miała ona miejsce przed 1328 rokiem. Pierwsza wzmianka dotycząca Sokolnika pochodzi z 1531 roku. Dobra były spustoszone i wyludnione na skutek wojny polsko-krzyżackiej. Sokolnik obejmujący wówczas 9 łanów należał do Michała Wernera. W 1534 roku wieś została zapisana na prawie lennym Jochemu von Belau. Sokolnik pozostał w rękach rodziny przez dwieście lat. Ostatnim dziedzicem majątku (łącznie z Kwietnikiem, Podgórzem i Nowym Monasterzyskiem) był zmarły 1 lipca 1725 roku Fryderyk August von Belau. Od XVIII w. do roku 1829 Sokolnik stanowił własność rodu von Bodeck. W 1875 roku miejscowość była zamieszkana przez 50 osób. W tym czasie majątek należał do Schmidta. W 1902 roku dobra sokolnickie sprzedano porucznikowi Bruno Donnerowi, który był również wieloletnim sołtysem wsi.
W czasie I wojny światowej w Sokolniku przebywali jeńcy rosyjscy, pracujący u miejscowych chłopów. W 1925 roku wieś składała się z 17 budynków mieszkalnych i liczyła 91 ewangelickich mieszkańców. Miejscowe dzieci uczęszczały do szkoły w Zastawnie. Przed wybuchem II wojny światowej Sokolnik był zamieszkany przez 130 osób. W tym czasie majątek Donnera należał już do Gustawa Prieve. Na terenie jego gospodarstwa uruchomiono obóz pracy i szkolenia dla dziewcząt. Ostatnim przedwojennym wójtem wsi był Karl Kobusch. W czasie wojny we wsi pracowali robotnicy przymusowi.
26 stycznia 1945 roku do Sokolnika wkroczyła Armia Czerwona, szkody wojenne zwiększali również polscy szabrownicy. Osadnicy przybywający do Sokolnika od lata 1945 i przez 1946 rok zastali spustoszoną i ograbioną wieś. Pierwszym powojennym sołtysem wsi został Leon Skoczylas. Miejscowe dzieci uczęszczały do szkoły w Młynarach, a następnie w Zastawnie.
Turystyka
- W miejscowości działa pensjonat oraz stadnina koni, w której prowadzona jest hodowla rasy trakeńskiej. Obecnie w Sokolniku działa również gospodarstwo agroturystyczne.
Przypisy
- ↑ mlynary.pl [05.05.2014]
Bibliografia
Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
Bank Danych Lokalnych GUS [05.06.2014]
Lech Słodownik, Sokolnik, glospasleka.pl [05.06.2014]
