Rezerwat Boczki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 21: Linia 21:
 
=== O rezerwacie ===
 
=== O rezerwacie ===
  
Rezerwat przyrody „Borki” został utworzony w 1974 roku (MP z 1974 r. Nr 28, poz. 172) i zmieniony w 2010 (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2010 r. Nr 150, poz. 1939). Jest rezerwatem leśnym, utworzonym na obszarze 108,8 ha. Położony jest w środkowej części Puszczy Rominckiej, w gminie Dubeninki. Rezerwat utworzono w celu ochrony dobrze zachowanego fragmentu Puszczy Rominckiej z charakterystycznymi a niej zbiorowiskami leśnymi.
+
Rezerwat przyrody „Borki” został utworzony w 1974 roku (MP z 1974 r. Nr 28, poz. 172) i zmieniony w 2010 r. (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2010 r. Nr 150, poz. 1939). Jest rezerwatem leśnym, utworzonym na obszarze 108,8 ha. Położony jest w środkowej części Puszczy Rominckiej, w gminie Dubeninki. Rezerwat utworzono w celu ochrony dobrze zachowanego fragmentu Puszczy Rominckiej z charakterystycznymi a niej zbiorowiskami leśnymi.
 
<br/>
 
<br/>
  
Linia 28: Linia 28:
  
  
Rezerwat "Borki" leży na obszarze [[Mazury Garbate|Mazur Garbatych]], w centrum zwartego kompleksu [[Puszcza Borecka|Puszczy Boreckiej]]. Puszcza ta stanowi pozostałość rozległej Puszczy Galindzkiej,pokrywającej w minionych wiekach południowo-wschodnie obszary [[Pojezierze Mazurskie|Pojezierza Mazurskiego]]. Rezerwat "Borki" odznacza się bardzo zróżnicowaną rzeźbą, uwarunkowana obecnością licznych wzgórz morenowych. Przedzielają je głębokie obniżenia terenowe, zajęte zazwyczaj przez zabagnione torfowiska i jary z wykształconymi lokalnie strumieniami. Wysokość wyniesień waha się przeciętnie od 180 do 190 m n.p.m. Najwyższe wyniesienie wynosi 206,5 m n.p.m. Deniwelacje terenu wynoszą na ogół 10-40 m, sporadycznie sięgają 60 m.
+
Teren rezerwatu jest silnie zróżnicowany. Północna i częściowo środkowa część rezerwatu jest silnie pagórkowata, pocięta płytkimi jarami. Najwyższe wzniesienie w tej części rezerwatu osiąga wysokość 207,m n.p.m., a deniwelacje terenu przekraczają 20 m. Podobne wyniesienia, osiągające 205,0 m. n.p.m. występują w południowej części rezerwatu. Pozostałe, najniżej położone, płaskie tereny, wypełnione materiałem organicznym, znajdują się na wysokości 190-195 m. n.p.m.
  
Na terenie rezerwatu wyróżniono następujące rodzaje zbiorowisk leśnych: ols ''Carici elongatae-Alnetum'', grąd ''Tilio-Carpinetum'' (występujący tu w postaci czterech podzespołów), łęg wiązowo-jesionowy ''Fraxino-Ulmetum'', łęg gwiazdnicowo-olszowy ''Stelario-Alnetum'', łęg jesionowo-olszowy ''Circaeo-Alnetum'', borealna świerczyna ''Sphagno girgensohnii-Piceetum''.
+
Zbiorowiska roślinne występujące w rezerwacie to głównie lasy. Opisano tu siedem zespołów leśnych: ''Carici elongatae-Alnetum'', ''Tilio-Carpinetum'', ''Fraxino-Alnetum'', ''Circaeo-Alnetum'', ''Vaccinio uliginosi-Pinetum'', ''Myceli-Piceetum'', ''Sphagno girgensohnii-Piceetum''.
 
<br/>
 
<br/>
  
Linia 36: Linia 36:
 
=== Zwierzęta ===
 
=== Zwierzęta ===
  
Na terenie rezerwatu spotkać można wiele gatunków zwierząt. Spośród ssaków występuje tu m.im. [[żubr]], jeleń, [[łoś]], sarna, dzik, zając, piżmak, [[ryś]], [[wilk]], lis, jenot, borsuk,kuna leśna, tchórz. Odnotowano tu co najmniej 141 gatunków ptaków. Wśród nich na uwagę zasługują: [[bielik]], zięba, jer, [[Orlik krzykliwy (Clanga pomarina)|orlik krzykliwy]], [[żuraw]], [[puchacz]], [[krogulec]], [[trzmielojad]], [[pustułka]], [[kobuz]], [[bocian czarny]] i [[dzięcioł białogrzbiety]].  
+
Dawna Puszcza Romincka była terenem polowań cesarzy niemieckich, a w latach późniejszych był podporządkowany urzędowi łowieckiemu w Berlinie. Na terenie rezerwatu występują obecnie duże ssaki, takie jak: łoś, jeleń, sarna oraz dzik. Gatunkiem przechodnim jest żubr. Roślinożercom towarzyszą drapieżcy: lis, jenot, wydra, wilk, ryś. Liczna jest populacja bobra. Ponadto, spotkać tu można rzadkiego w tym regionie zająca bielaka. Z mniejszych zwierząt należy odnotować licznie występujące tu kuny (''Martes martes''), borsuki, piżmaki oraz norki. Do najbardziej interesujących gatunków ptaków należy zaliczyć; rybołowa, orlika krzykliwego, bociana czarnego, żurawia, włochatkę, dzięcioła białogrzbietego, wąsatkę, kanię rudą, kanię czarną. Wśród bezkręgowców największą osobliwością jest motyl niepylak mnemozyna.
Bardzo bogata i zróżnicowana, choć słabo poznana jest fauna bezkręgowców.
 
 
<br/>
 
<br/>
  
Linia 43: Linia 42:
  
 
=== Rośliny ===
 
=== Rośliny ===
Flora rezerwatu Borki liczy około 320 gatunków. Obejmuje ona m.in. gatunki roślin objętych ścisłą  ochroną prawną: [[wawrzynek wilczełyko|''Daphne mezereum'']], ''Lilium martagon'', ''[[listera jajowata|Listera cordata]]'', ''Lycopodium annotinum'', ''Matteucia struthiopteris'', ''Neottia nidus-avis'', [[Podkolan zielonawy|''Platanthera chlorantha'']]. Z gatunków rzadkich na uwagę zasługują: ''Alium ursinum'', ''Alliaria petiolata'', ''Anemone ranunluloides'', ''Bromus benekeni'', ''Calla palustris'', ''Cicuta virosa'', ''Hordelymus europaeus'' i ''Ranunculus cassubicus''. Osobliwoscią przyrodniczą są dwa stanowiska [[cis pospolity|cisa (''Taxus baccata'')]].
+
 
 +
 
 +
Flora rezerwatu "Boczki" liczy ponad 200 gatunków, w tym 12 drzew i 11 krzewów. Spośród roślin naczyniowych na szczególną uwagę zasługują: Aquilegia vulgaris, Daphne mezereum, Drosera rotundifolia, Lycopodium annotinum, Matteucia struthiopteris, Neottia nidus-avis, Platanthera bifolia, Allium ursinum, Anemone ranunculoides, Calla palustris, Cicuta virosa, Corydalis cava, C. solida, Dentaria bulbifera, Veronica montana.
 
<br/>
 
<br/>
  

Wersja z 21:05, 17 kwi 2014

Rezerwat przyrody Boczki

{{{Opis_zdjęcia}}}
Rezerwat "Boczki" - grąd
Rodzaj rezerwatu leśny
Państwo  Polska
Data utworzenia 1974
Powierzchnia 108,8 ha
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Rezerwat przyrody Boczki
Rezerwat przyrody Boczki
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Rezerwat przyrody Boczki
Rezerwat przyrody Boczki
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Rezerwat przyrody Boczki

O rezerwacie

Rezerwat przyrody „Borki” został utworzony w 1974 roku (MP z 1974 r. Nr 28, poz. 172) i zmieniony w 2010 r. (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2010 r. Nr 150, poz. 1939). Jest rezerwatem leśnym, utworzonym na obszarze 108,8 ha. Położony jest w środkowej części Puszczy Rominckiej, w gminie Dubeninki. Rezerwat utworzono w celu ochrony dobrze zachowanego fragmentu Puszczy Rominckiej z charakterystycznymi a niej zbiorowiskami leśnymi.


Fizjogeografia terenu i szata roślinna

Teren rezerwatu jest silnie zróżnicowany. Północna i częściowo środkowa część rezerwatu jest silnie pagórkowata, pocięta płytkimi jarami. Najwyższe wzniesienie w tej części rezerwatu osiąga wysokość 207,5 m n.p.m., a deniwelacje terenu przekraczają 20 m. Podobne wyniesienia, osiągające 205,0 m. n.p.m. występują w południowej części rezerwatu. Pozostałe, najniżej położone, płaskie tereny, wypełnione materiałem organicznym, znajdują się na wysokości 190-195 m. n.p.m.

Zbiorowiska roślinne występujące w rezerwacie to głównie lasy. Opisano tu siedem zespołów leśnych: Carici elongatae-Alnetum, Tilio-Carpinetum, Fraxino-Alnetum, Circaeo-Alnetum, Vaccinio uliginosi-Pinetum, Myceli-Piceetum, Sphagno girgensohnii-Piceetum.


Zwierzęta

Dawna Puszcza Romincka była terenem polowań cesarzy niemieckich, a w latach późniejszych był podporządkowany urzędowi łowieckiemu w Berlinie. Na terenie rezerwatu występują obecnie duże ssaki, takie jak: łoś, jeleń, sarna oraz dzik. Gatunkiem przechodnim jest żubr. Roślinożercom towarzyszą drapieżcy: lis, jenot, wydra, wilk, ryś. Liczna jest populacja bobra. Ponadto, spotkać tu można rzadkiego w tym regionie zająca bielaka. Z mniejszych zwierząt należy odnotować licznie występujące tu kuny (Martes martes), borsuki, piżmaki oraz norki. Do najbardziej interesujących gatunków ptaków należy zaliczyć; rybołowa, orlika krzykliwego, bociana czarnego, żurawia, włochatkę, dzięcioła białogrzbietego, wąsatkę, kanię rudą, kanię czarną. Wśród bezkręgowców największą osobliwością jest motyl niepylak mnemozyna.


Rośliny

Flora rezerwatu "Boczki" liczy ponad 200 gatunków, w tym 12 drzew i 11 krzewów. Spośród roślin naczyniowych na szczególną uwagę zasługują: Aquilegia vulgaris, Daphne mezereum, Drosera rotundifolia, Lycopodium annotinum, Matteucia struthiopteris, Neottia nidus-avis, Platanthera bifolia, Allium ursinum, Anemone ranunculoides, Calla palustris, Cicuta virosa, Corydalis cava, C. solida, Dentaria bulbifera, Veronica montana.


Grzyby

Spośród tej grupy organizmów stosunkowo dobrze poznana jest w rezerwacie biota porostów (grzybów zlichenizowanych). Występuje tu liczna grupa gatunków mających status wskaźników niżowych lasów puszczańskich, m.in.: granicznik płucnik (Lobaria pulmonaria), misecznica półkulista (Pertusaria hemisphaerica), misecznica wytworna (Lecanora intumescens), nibypłucnik (Cetrelia olivetorum), plamica ponura (Arthonia vinosa), promianek jodłowy (Lecanactis abietina), puchlinka ząbkowata (Thelotrema lepadinum), tarczynka dziurkowana (Menegazzia terebrata), złociszek jaskrawy (Chrysothrix candelaris).


Ciekawostki

Pierwsze żubry wprowadzono do Puszczy Boreckiej w roku 1956. Początkowo były hodowane w ośrodku zamkniętym, od 1962 r. przebywają także na wolności. Obecnie penetrują cały obszar Puszczy Boreckiej. W okolicach rezerwatu "Borki" widywane są często.


Bibliografia

S. Dąbrowski, B. Polakowski, L. Wołos: Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.

Plan Ochrony Rezerwaty Przyrody „Boczki”. [w:] Rozporządzenie wojewody warmińsko-mazurskiego nr 45 z dnia 8 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia planów ochrony dla rezerwatów przyrody. Załącznik nr 1. Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego nr 190. Poz. 2673.


Linki zewnętrzne

http://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat_przyrody_Boczki