Rezerwat Jezioro Łuknajno

Rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno
Rodzaj rezerwatu	faunistyczny
Państwo	Polska
Data utworzenia	1947
Powierzchnia	1189,11 ha
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno
Położenie na mapie Polski Rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno – rezerwat przyrody utworzony w 1947 r. (Dzien. Urz. WRN w Olsztynie nr 10/24) w celu ochrony jednej z największych w Europie kolonii łabędzia niemego oraz miejsc lęgowych licznych gatunków ptaków wodnych. Rezerwat położony jest na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego, w gminie Mikołajki, a jego powierzchnia wynosi 1189,11 ha.

O rezerwacie

Fizjogeografia terenu i szata roślinna

Jezioro Łuknajno (zwane też Jeziorem Łukniany) jest szeroko rozlanym jeziorem morenowym, połączonym wąskim kanałem z jeziorem Śniardwy. Reprezentuje ono typ jeziora eutroficznego, bardzo wypłyconego, o daleko posuniętym procesie zarastania. Dno jeziora stanowią grube i półpłynne pokłady gytii, na których występują zwarte skupienia ramienic. Brzegi jeziora otoczone są szerokim pasem szuwarów rozwijających się na gytii wapiennej, jak i na mulisto-piaszczystym dnie. Wokół jeziora rozciągają się torfowiska niskie, zajęte w części przez zarośla wierzbowe lub mało wydajne łąki kośne. Od strony południowej występuje płat olszyny typowej.

Zwierzęta

Bogato reprezentowana w rezerwacie awifauna liczy 175 gatunków. Obok łabędzia niemego występuje tu wiele gatunków ptactwa wodno-błotnego, m.in.: kormoran czarny, nur czarnoszyi, mewa śmieszka, czapla siwa, bączek, bąk, liczne gatunki kaczek i brodźców, perkozy, liczne gatunki jastrzębiowatych (m.in. bielik), rybołów, kania czarna, krogulec, orlik krzykliwy, a także przedstawiciele rodzin: chruścielowatych (Rallidae), siewkowatych (Charadriiformes), bekasowatych (Scolopacidae), lelkowatych (Caprimulgidae), dudkowatych (Upupidae), pokrzewkowatych (Sylviidae).
Wśród płazów występują m.in.: traszka grzebieniasta, kumak nizinny, grzebiuszka ziemna, ropucha paskówka, żaba śmieszka.
Na terenie rezerwatu odnotowano również liczne gatunki ssaków, takich jak: jenot, lis, dzik, łoś, sarna czy z łasicowatych – wydra, borsuk, kuna domowa, kuna leśna, gronostaj, łasica i tchórz.

Rośliny

Wśród roślin na uwagę zasługują gatunki ramienic porastające dno jeziora, m.in.: Chara aculeolata, Ch. contraria, Ch. aspera, Ch. tomentosa, tworzące skorelowane z tymi gatunkami zespoły roślinne. Tworzą one zwarte skupienia, w obręb których wnikają jedynie nieliczne gatunki kwiatowe, a wśród nich wywłócznik kłosowy, moczarka kanadyjska, rdestnica grzebieniasta.
Obwodowe partie jeziora zajmuje szuwar trzcinowy, jednolity pod względem florystycznym i ubogi w gatunki. Z szuwarem trzcinowym łączą się płaty turzyc wysokich, zbudowane z turzycy tunikowej (Carex appropinquata), sztywnej (C. elata subsp. elata), miejscami również skupień tataraku zwyczajnego (Acorus calamus) tworzącego zespół Acoretum calamii. Na obwodzie rezerwatu występują zarośla z wierzb, głównie z wierzby uszatej i pięciopręcikowej. W południowej części rezerwatu występują dobrze zachowane płaty olszyny typowej. W warstwie drzew obecna jest olcha czarna, w warstwie krzewów kruszyna pospolita i liczne gatunki wierzb. Runo tworzy bogata flora roślin błotnych i torfowiskowych.

Ciekawostki

Ze względu na swe walory przyrodnicze i wartość naukową w 1976 roku rezerwat został wpisany przez UNESCO na listę rezerwatów zwanych rezerwatami biosfery. Rezerwat korzysta również z innej formy ochrony – od 1983 r. został objęty międzynarodową konwencją RAMSAR, chroniącą obszary błotne i podmokłe.

Zobacz też

Rejestr rezerwatów przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie [12.12.2014]
Rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno, pl.wikipedia.org [12.12.2014]

Bibliografia

Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L., Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.

Jezioro Łuknajno Fot. ABach. Źródło: Commons Wikimedia

Nur czarnoszyi (Gavia arctica) Fot. Robert Bergman. Źródło: Commons Wikimedia

Kumak nizinny (Bombina bombina) Fot. Marek Szczepanek. Źródło: Commons Wikimedia

Wierzba pięciopręcikowa (Salix pentandra) Fot. MPF. Źródło: Commons Wikimedia