Wilczkowo

Wilczkowo
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	lidzbarski
Gmina	Lubomino
Liczba ludności (2010)	377
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Wilczkowo
Położenie na mapie Polski Wilczkowo
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Wilczkowo (niem. Wolfsdorf) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lubomino. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W 2010 roku miejscowość liczyła 377 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Mirosław Piłat.

Położenie

Miejscowość leży w odległości 11 km na zachód od Dobrego Miasta.

Dzieje miejscowości

Wieś została lokowana 2 kwietnia 1332 roku przez biskupa warmińskiego Henryka Wogenapa. Zasadźcą był niejaki Bernard. W 1265 roku ówczesny biskup Herman z Pragi odnowił lokację. W czasie wojen polsko-krzyżackich Wilczkowo uległo częściowemu zniszczeniu. Pierwsza wojna szwedzka z lat 1629-1635 doprowadziła do całkowitego wyludnienia wsi.

Miejscowość w latach 1709-1711 nawiedziła epidemia dżumy, w wyniku której w okolicy zmarło blisko 500 zarażonych. W 1783 roku Wilczkowo składało się z 64 budynków. W 1818 roku wieś liczyła 359 mieszkańców.

W 1939 roku miejscowość była zamieszkana przez 799 osób. Po zakończeniu II wojny światowej Wilczkowo uzyskało status wsi sołeckiej, uruchomiono również szkołę. W 1998 roku miejscowość liczyła 377 mieszkańców.

Pierwsza wzmianka o miejscowym kościele pochodzi z 1481 roku. Ówczesnym proboszczem był Jan Wilde. Zachowana do czasów współczesnych budowla została wzniesiona w latach 1786–1787. Kościół konsekrował biskup warmiński Ignacy Krasicki. W latach 1903–1915 proboszczem był ks. dr Robert Bilitewski.

Ludzie związani z miejscowością

• Robert Bilitewski (1859–1935) – duchowny katolicki, polski działacz narodowy, autor hymnu Jeszcze Warmia nie zginęła; proboszcz w Wilczkowie w latach 1903–1915

Zabytki

• kościół pw. św. Jana Chrzciciela, wzniesiony pod koniec XVIII stulecia (1786– 1787); we wnętrzu ołtarz główny i dwa ołarze boczne z 2. połowy XIX stulecia, dwa konfesjonały rokokowe, barokowy krucyfiks z XVII stulecia; dwie płyty nagrobne: Mockiego (1771) oraz Franciszka Jeczewskiego (1799); monstrancja i relikwiarz z 2. połowy XVIII stulecia
• dwie barokowe kapliczki przydrożne z końca XVIII wieku
• neogotycka kapliczka przydrożna z 1906 roku

Bibliografia

Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
Chrzanowski Tadeusz, Przewodnik po zabytkowych kościołach Północnej Warmii, Olsztyn 1978.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Bank Danych Lokalnych GUS [10.03.2014]
polskaniezwykla.pl [05.03.2014]
Wojewódzka ewidencja zabytków [05.03.2014]