Turzyca strunowa
| Turzyca strunowa | |
| | |
| Carex chordorrhiza | |
| L. | |
 Turzyca strunowa | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | jednoliścienne |
| Rząd | wiechlinowce |
| Rodzina | ciborowate |
| Rodzaj | turzyca |
| Gatunek | turzyca strunowa |
| Synonimy | |
Turzyca strunowa (Carex chordorrhiza L.) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych; Cyperaceae).
Spis treści
Morfologia
Roślina trwała, wysokości 5–15 cm, z długimi nadziemnymi rozłogami, na których wierzchołku wyrastają kwitnące łodygi. Łodyga wzniesiona, okrągława lub słabo trójkanciasta, gładka. Pochwy liściowe brązowe. Blaszki liściowe sztywne, zaostrzone, płaskie lub rynienkowate, szerokości do 1,5 mm. Kwiatostan bez podsadki, długości 10–15 mm., składający się z 3–5 główkowato skupionych kłosów. Kłosy u dołu z kwiatami męskimi, u góry z żeńskimi. Plewy brązowe, biało obrzeżone. Pęcherzyki niewiele dłuższe od plew, szeroko jajowate, brązowe, o gładkich brzegach. Słupek z dwoma znamionami. Kwitnie od maja do czerwca. Owoce stanowią drobne brązowe orzeszki otoczone charakterystycznym dla turzyc pęcherzykiem.
Rozmieszczenie i ekologia
Turzyca strunowa reprezentuje grupę gatunków borealnych, z optimum zasięgowym w północnej i północno-wschodniej Europie. W Polsce występuje dosyć rzadko w północnej części niżu (na ok. 40 współczesnych stanowiskach).
Gatunek ten porasta torfowiska przejściowe, dolinkowe wilgotne fazy w kompleksie torfowisk wysokich, brzegi (pło mszarne) zarastających jeziorek na torfowiskach przejściowych, czasem kwaśne torfowiska niskie.
Wartość użytkowa
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. W Polsce należy do gatunków bardzo rzadkich, zagrożonych wymarciem (kategoria zagrożenia V na „Czerwonej Liście”).
Ciekawostki
Turzyca strunowa zaliczana jest do reliktów glacjalnych, osiąga w Polsce południowo-zachodnią granicę zasięgu.
Na Warmii i Mazuraach gatunek ten spotkać można m.in. w Parkach Krajobrazowych: Górznieńsko-Lidzbarskim, Mazurskim, Puszczy Rominckiej i Welskim.
Bibliografia
Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć. Warmińsko-Mazurska Regionalna Organizacja Turystyczna. Olsztyn: Wyd. Agencja WIT Witold Mierzejewski, 2012.
