Skajzgiry

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 22:10, 18 sty 2015 autorstwa LPF (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Skajzgiry

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat gołdapski
Gmina Dubeninki
Liczba ludności (2010) 30
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Skajzgiry
Skajzgiry
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Skajzgiry
Skajzgiry
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Skajzgiry (niem. Skaisgirren, od 1938 r. Hellerau) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie gołdapskim, w gminie Dubeninki. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1999-2001 wieś wchodziła w skład powiatu olecko-gołdapskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 30 mieszkańców[1]. W skład sołectwa wchodzą wsie: Skajzgiry, Pobłędzie, Rakówek i Kramnik. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Jan Mejsak[2].

Położenie

Wieś położona jest w północno–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, w pobliżu granicy z województwem podlaskim; 40 km na wschód od Gołdapi i 17 km od Dubeninek, na północny wschód od jeziora Pobłędzie.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji północno–wschodnich terenów Prus Książęcych. Brak jest informacji na temat jej zasiedlenia przed końcem XVI wieku; nie dysponujemy również żadnym przywilejem na te okolice. Wiadomo natomiast, że w 1599 roku niejaki Wojtek Konopka zakupił w Skajzgizach cztery łany ziemi. Nazwa wsi wskazuje, że zamieszkiwali tu osadnicy, którzy przybyli z Litwy. Skajzgiry należały do parafii ewangelickiej w Żytkiejmach.

Po II wojnie światowej we wsi działało Państwowe Gospodarstwo Rolne.


Liczba mieszkańców w poszczególnych latach:

  • 1857 r. – 141 osób
  • 1933 r. – 117 osób
  • 1939 r. – 106 osób
  • 2003 r. – 200 osób[3].

Zabytki

  • cmentarz ewangelicki z XIX wieku

Bibliografia

Gołdap. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1971.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Wojewódzka Ewidencja Zabytków [12.11.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
Verwaltungsgeschichte [12.11.2013]

Przypisy

  1. łącznie Skajzgiry, Golubie, Golubie Małe, Orliniec i Pobłędzie
  2. Wrota Warmii i Mazur [05.12.2013]
  3. łącznie Skajzgiry, Degucie, Pobłędzie, Rakówek i Kramnik