Władysław Stachowski

Władysław Stachowski
Data i miejsce urodzenia	1899 Sarnowo
Data i miejsce śmierci	data-śmierci miejsce-śmierci

Władysław Stachowski (ur. 25 czerwca 1899 rou w Sarnowie, zm. x miesiac rrrr w miejscowość) – nauczyciel szkół polskich w Niemczech. Kierownik szkoły polskiej w Stanclewie.

Życiorys

Urodził się w okolicach Rawicza jak syn Józefa i Józefy. Rodzina Stachowskich pielęgnowała tradycje polskie. W 1939 r. został wraz z rodziną wysiedlony do Generalnej Guberni. Zamieszkał w powiecie tarnobrzeskim. w 1966 r. zamieszakła w Puszczykowie pod Poznaniem.

Szkoła i wykształcenie

Edukację rozpoczął w szkole ludowej w Sarnowie. Następnie uczył się w preparandzie nauczycielskiej i seminarium nauczycielskim w Rawiczu. W listopadzie 1918 r. zdał egzamin dojrzałości. W 1921 r. w Rawiczu zdał drugi egzamin pedagogiczny i zdobył kwalifikacje zawodowe.

Praca

W 1920 r. podjął pracę jako nauczyciel tymczasowy w szkole w Zakrzewie. W 1930 r. powołano go do pracy w oświacie polskiej w Niemczech. W czerwcu objął kierownictwo Katolickiej Szkole Polskiej w Stanclewie. Prowadził ją do 1932 r. Następnie uczył w szkole w Zakrzewie. W czasie wojny uczestniczył w tajnym nauczaniu. Od 1945 do 1966 r. pracował ponownie w szkole w Zakrzewie. W 1966 r. przeszedł na emeryturę.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

Prowadził działalność kulturalno-oświatową. Działał w Towarzystwie Śpiewu prowadząc chór i zespół muzyczny oraz w Towarzystwie Czytelni Ludowych w Zakrzewie. W Stanclewie zorganizował zespół muzyczny i chór mieszany. Współpracował z Janem Lubomirskim. Zbierał folkor muzyczny. Po wojnie był członkiem SD i ZNP.

Ciekawostki

Spisał wspomnienia pt. "Walka o polską szkołę" i przekazał je do Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie.

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Wielkopolski Krzyż Powstańczy
• Złoty Krzyż zasługi

Bibliografia

Filipkowski Tadeusz, W obronie polskiego trwania Nauczyciele polscy na Warmii, Mazurach i Powiślu w latach międzywojennych, Olsztyn 1989.