Kwietnik

Kwietnik
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	elbląski
Gmina	Młynary
Liczba ludności (2010)	169
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Kwietnik
Położenie na mapie Polski Kwietnik
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Kwietnik (niem. Adlig Blumenau) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Młynary. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 169 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Danuta Pych.

Położenie

Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, nad rzeczką Baudą, 9 km na zachód od Młynar, przy drodze krajowej nr 22. W miejscowości znajduje się głaz narzutowy położony w leśnictwie Klasztorne.

Dzieje miejscowości

Pierwsza wzmianka dotycząca ówczesnej osady Blumenov pochodzi z lat 1402–1408. Obejmowała ona wówczas obszar 60 łanów. W Kwietniku działała już w tym czasie karczma. Lokacja wsi miała prawdopodobnie miejsce w pierwszej połowie XIII wieku.

W 1543 roku właścicielem Kwietnika był Friedrich Lewadt, po nim dobra przejął Michel Werner. W XVI wieku dobra miały charakter wsi szlacheckiej obejmującej obszar 77 łanów. W 1600 roku nowym gospodarzem majątku miał zostać Jochem von Belau posiadający dobra w Sokolinku i Nowym Monasterzysku. Ostatnim właścicielem Kwietnika z rodu von Belau był Fryderyk August zmarły 1 lipca 1725 roku.

W 1875 roku dobra były zamieszkane przez 208 osób. Dwadzieścia lat później liczba mieszkańców wzrosła do 300. W 1925 roku w Kwietniku mieszkało 303 ewangelików i 3 katolików. W 1909 roku właścicielem majątku był Kurt Geibler, hodowca koni, bydła i trzody chlewnej. W tym okresie we wsi działała mleczarnia parowa oraz cegielnia. Wierni podlegali parafii ewangelickiej w Zastawnie.

W okresie I wojny światowej zginęło 20 mieszkańców Kwietnika, których nazwiska zostały wyryte na pomniku ku czci poległych znajdującym się przed kościołem w Zastawnie. W okresie międzywojennym we wsi działała gospoda należąca do Roberta Bluma. Wójtem Kwietnika w latach 1937–1945 był August Will. We wsi działała także szkoła. Największe przedwojenne gospodarstwo (81 ha) stanowiło wówczas własność Hansa va Riesena.

W czasie II wojny światowej w miejscowości pracowali robotnicy przymusowi z Polski i Francji. Jesienią 1944 roku w Kwietniku zaczęli pojawiać się uciekinierzy z okolic Węgorzewa i Gołdapi. 22 stycznia do wsi dotarła Armia Czerwona, która zgotowała mieszkańcom piekło. Brutalne gwałty popełniane na kobietach, okrutne morderstwa, pobicia, podpalenia i rabunki zamieniły Kwietnik w siedlisko nieszczęścia.

Na początku 1946 roku zaczęli przybywać polscy osadnicy. Pierwszym powojennym sołtysem został Franciszek Guzierowicz. Uruchomiono miejscową szkołę, którą zamknięto na początku lat 70. Obecnie mieści się w niej wiejska świetlica oraz remiza strażacka. Miejscowe dzieci uczęszczają do szkoły w Młynarach.

Bibliografia

Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
Bank Danych Lokalnych GUS [24.06..2014]
Słodownik Lech, Kwietnik, "Głos Pasłęka" [24.06..2014]
ciekawemazury.pl [24.06.2014]