Albert Bartoszewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = |
| − | |opis grafiki = | + | |opis grafiki = |
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = 2 sierpnia 1942 roku | |data urodzenia = 2 sierpnia 1942 roku | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| + | '''Albert Bartoszewicz''' (ur. 2 sierpnia 1942 r. w Rajewszczyźnie k. Nieświeża, zm. 28 sierpnia 2001 r.) – slawista, profesor [[Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie|Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie]], doktor honoris causa Uniwersytetu w Kaliningradzie. | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | == Życiorys == | ||
| + | Syn Józefa i Aldony z domu Kondratowicz. W wieku 16 lat znał bardzo dobrze język rosyjski i białoruski, co wpłynęło na jego dalszą karierę naukową. Studia na Uniwersytecie Wrocławskim ukończył w 1964 roku. Następnie podjął pracę w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym w Gogolinie. Lata 1965-1968 spędził w Opolu. Pracował tam jako asystent i starszy asystent w Wyższej Szkole Pedagogicznej. W ostatnim roku pracy w Opolu obronił rozprawę doktorską pt. ''Sufiksalne formacje rzeczownikowe powstałe we współczesnym języku rosyjskim w latach II wojny światowej i powojennym okresie''. Po obronie rozpoczął pracę jako adiunkt na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1972 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego na podstawie książki: ''Historia sufiksalnej odrzeczownikowej derywacji rzeczowników w języku rosyjskim''. W roku 1973 objął stanowisko docenta na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Pełnił również funkcję kierownika Zakładu Filologii Rosyjskiej i prodziekana Wydziału Filologicznego. Następnie objął stanowisko na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie powierzono mu funkcję kierownika Zakładu Języka Rosyjskiego, prodziekana Wydziału Rusycystyki, Slawistyki i Lingwistyki Stosowanej. W 1977 roku został wybrany Dziekanem Wydziału. W 1981 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. | ||
| − | + | Z [[Olsztyn|Olsztynem]] związał się w 1974 roku. Rozpoczął wówczas pracę w [[Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Olsztynie|Wyższej Szkole Pedagogicznej]]. W Olsztynie powierzono mu stanowisko kierownika Katedry Słowiańszczyzny Wschodniej, a następnie kierownika Katedry Językoznawstwa Słowiańskiego. W roku 1993 wybrano go dyrektorem Instytutu Słowiańszczyzny Wschodniej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. | |
| + | Zdobyta wiedza oraz uznanie dla jego dorobku naukowego sprawiły, że Bartoszewicz był cenionym autorytetem w kraju i zagranicą. Należał do różnych towarzystw, m.in. do Międzynarodowej Akademii Nauk Euro-Azji, Międzynarodowej Asocjacji Białorutenistów, Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Polskiego Towarzystwa Białorutenistycznego, Polskiego Towarzystwa Rusycystycznego, Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego, Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Kadr Naukowych. Odbył również wiele podróży zagranicznych. W latach 1993–1999 był m.in. w Bratysławie, Mińsku, Moskwie, Witebsku, Kazaniu, Wilnie, Lwowie, Preszowie, Offenburgu, Budapeszcie, Szawle, Odessie. | ||
| − | + | W ciągu swojej kariery naukowej opublikował ok. 150 prac, w tym 13 książek. Wypromował kilkaset prac magisterskich oraz wiele rozpraw doktorskich. W 1984 roku Albert Bartoszewicz nawiązał kontakty z Uniwersytetem w Kaliningradzie. Za cały dorobek naukowy oraz wkład w utrzymywanie kontaktów polsko-rosyjskich pomiędzy Uniwersytetami Rada Naukowa Uniwersytetu w Kaliningradzie nadała profesorowi tytuł doktora honoris causa. Profesor Bartoszewicz zmarł 28 sierpnia 2001. | |
| − | |||
| − | Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w [[Olsztyn|Olsztynie]] uhonorował Profesora Bartoszewicza nadając jego imię i nazwisko Sali Posiedzeń Rady Wydziału Centrum Nauk Humanistycznych mieszczącego się przy ulicy K. Obitza 1. | + | Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w [[Olsztyn|Olsztynie]] uhonorował Profesora Bartoszewicza, nadając jego imię i nazwisko Sali Posiedzeń Rady Wydziału Centrum Nauk Humanistycznych mieszczącego się przy ulicy K. Obitza 1. |
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
''Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek'', red. S. Augusiewicz, J. Jasiński, T. Oracki, Olsztyn 2005, s. 310-313 | ''Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek'', red. S. Augusiewicz, J. Jasiński, T. Oracki, Olsztyn 2005, s. 310-313 | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | [[Kategoria: Osoba]] | + | [[Kategoria: Osoba|Bartoszewicz, Albert]] [[Kategoria: Olsztyn|Bartoszewicz, Albert]] [[Kategoria: Wyższe uczelnie|Bartoszewicz, Albert]] [[Kategoria: Nauczyciele akademiccy|Bartoszewicz, Albert]] [[Kategoria: 1945-1989|Bartoszewicz, Albert]] [[Kategoria: 1990-|Bartoszewicz, Albert]] |
Wersja z 06:42, 10 sty 2015
| Albert Bartoszewicz | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 sierpnia 1942 roku Rajewszczyzna |
| Data śmierci | 28 sierpnia 2001 roku |
| Zawód | profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie |
Albert Bartoszewicz (ur. 2 sierpnia 1942 r. w Rajewszczyźnie k. Nieświeża, zm. 28 sierpnia 2001 r.) – slawista, profesor Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, doktor honoris causa Uniwersytetu w Kaliningradzie.
Życiorys
Syn Józefa i Aldony z domu Kondratowicz. W wieku 16 lat znał bardzo dobrze język rosyjski i białoruski, co wpłynęło na jego dalszą karierę naukową. Studia na Uniwersytecie Wrocławskim ukończył w 1964 roku. Następnie podjął pracę w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym w Gogolinie. Lata 1965-1968 spędził w Opolu. Pracował tam jako asystent i starszy asystent w Wyższej Szkole Pedagogicznej. W ostatnim roku pracy w Opolu obronił rozprawę doktorską pt. Sufiksalne formacje rzeczownikowe powstałe we współczesnym języku rosyjskim w latach II wojny światowej i powojennym okresie. Po obronie rozpoczął pracę jako adiunkt na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1972 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego na podstawie książki: Historia sufiksalnej odrzeczownikowej derywacji rzeczowników w języku rosyjskim. W roku 1973 objął stanowisko docenta na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Pełnił również funkcję kierownika Zakładu Filologii Rosyjskiej i prodziekana Wydziału Filologicznego. Następnie objął stanowisko na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie powierzono mu funkcję kierownika Zakładu Języka Rosyjskiego, prodziekana Wydziału Rusycystyki, Slawistyki i Lingwistyki Stosowanej. W 1977 roku został wybrany Dziekanem Wydziału. W 1981 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.
Z Olsztynem związał się w 1974 roku. Rozpoczął wówczas pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej. W Olsztynie powierzono mu stanowisko kierownika Katedry Słowiańszczyzny Wschodniej, a następnie kierownika Katedry Językoznawstwa Słowiańskiego. W roku 1993 wybrano go dyrektorem Instytutu Słowiańszczyzny Wschodniej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Zdobyta wiedza oraz uznanie dla jego dorobku naukowego sprawiły, że Bartoszewicz był cenionym autorytetem w kraju i zagranicą. Należał do różnych towarzystw, m.in. do Międzynarodowej Akademii Nauk Euro-Azji, Międzynarodowej Asocjacji Białorutenistów, Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Polskiego Towarzystwa Białorutenistycznego, Polskiego Towarzystwa Rusycystycznego, Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego, Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Kadr Naukowych. Odbył również wiele podróży zagranicznych. W latach 1993–1999 był m.in. w Bratysławie, Mińsku, Moskwie, Witebsku, Kazaniu, Wilnie, Lwowie, Preszowie, Offenburgu, Budapeszcie, Szawle, Odessie.
W ciągu swojej kariery naukowej opublikował ok. 150 prac, w tym 13 książek. Wypromował kilkaset prac magisterskich oraz wiele rozpraw doktorskich. W 1984 roku Albert Bartoszewicz nawiązał kontakty z Uniwersytetem w Kaliningradzie. Za cały dorobek naukowy oraz wkład w utrzymywanie kontaktów polsko-rosyjskich pomiędzy Uniwersytetami Rada Naukowa Uniwersytetu w Kaliningradzie nadała profesorowi tytuł doktora honoris causa. Profesor Bartoszewicz zmarł 28 sierpnia 2001.
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie uhonorował Profesora Bartoszewicza, nadając jego imię i nazwisko Sali Posiedzeń Rady Wydziału Centrum Nauk Humanistycznych mieszczącego się przy ulicy K. Obitza 1.
Bibliografia
Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek, red. S. Augusiewicz, J. Jasiński, T. Oracki, Olsztyn 2005, s. 310-313
