Dzietrzychowo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Dzieje miejscowości)
Linia 37: Linia 37:
 
<br/>
 
<br/>
 
== Dzieje miejscowości ==
 
== Dzieje miejscowości ==
Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa [[Zakon Krzyżacki|Zakonu Krzyżackiego]]. Została założona jako majątek rycerski w 1366 roku. W XIV wieku znajdował się on w rękach potomków słynnego wodza [[Jaćwingowie|Jaćwingów]] [[Skomand|Skomanda]]. W późniejszym czasie była to wieś królewska – aż do reform uwłaszczeniowych na początku XIX w.  
+
Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa [[zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]]. Została założona jako majątek rycerski w 1366 roku. W XIV wieku znajdowała się ona w rękach potomków słynnego wodza [[Jaćwingowie|Jaćwingów]] [[Skomand|Skomanda]]. W późniejszym czasie była to wieś królewska – aż do reform uwłaszczeniowych na początku XIX w.  
  
Kościół we wsi wybudowano z połowy XV wieku. Po sekularyzacji Prus służył on ewangelikom. Spłonął pod koniec II wojny światowej; został odbudowany w latach 1973–1976 jako kościół rzymskokatolicki.
+
Kościół we wsi wybudowano w połowie XV wieku. Po sekularyzacji Prus służył on ewangelikom. Spłonął pod koniec II wojny światowej. Został odbudowany w latach 1973–1976 jako kościół rzymskokatolicki.
  
Szkoła powstała wraz z kościołem, a w 1737 roku poddano ją reorganizacji i nadzorowi państwowemu. W 1935 roku uczęszczało do niej 53 uczniów, a zatrudniony był jeden nauczyciel. Po wojnie uruchomiono ponownie, a w latach 60. oddano do jej użytku nowy budynek.  
+
Szkoła powstała wraz z kościołem, a w 1737 roku poddano ją reorganizacji i nadzorowi państwowemu. W 1935 roku uczęszczało do niej 53 uczniów i zatrudniony był jeden nauczyciel. Po wojnie uruchomiono szkołę ponownie, a w latach 60. oddano do użytku jej nowy budynek.  
  
Po 1945 roku Dzietrzychowo stało się siedzibą sołectwa, a w latach 1954–1972 znajdowała się tu siedziba [[gromada Dzietrzychowo|gromady]]. Przy wsi funkcjonowały dwa państwowe gospodarstwa rolne: [[Państwowe Gospodarstwo Rolne Gierkiny|PGR Gierkiny]] i [[Państwowe Gospodarstwo Rolne Majmławki|PGR Majmławki]]. W 1978 roku wieś miała 16 indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały obszar 115 ha. Pięć lat później spis powszechny wykazał tu 26 budynków mieszkalnych, a ponadto: klub, bibliotekę, punkt biblioteczny, kino na 60 miejsc, urząd pocztowy, boisko sportowe i sklep wielobranżowy; znajdowała się tu siedziba leśnictwa.
+
Po 1945 roku Dzietrzychowo stało się siedzibą sołectwa, a w latach 1954–1972 znajdowała się tu siedziba gromady. Przy wsi funkcjonowały dwa państwowe gospodarstwa rolne: PGR Gierkiny i PGR Majmławki. W 1978 roku wieś miała 16 indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały obszar 115 ha. Pięć lat później spis powszechny wykazał tu 26 budynków mieszkalnych, a ponadto: klub, bibliotekę, punkt biblioteczny, kino na 60 miejsc, urząd pocztowy, boisko sportowe i sklep wielobranżowy. Znajdowała się tu również siedziba leśnictwa.
  
 
Liczba mieszkańców na przestrzeni lat:
 
Liczba mieszkańców na przestrzeni lat:
Linia 50: Linia 50:
 
*1939 – 280 osób
 
*1939 – 280 osób
 
*1983 – 430 osób
 
*1983 – 430 osób
 +
 
== Edukacja ==
 
== Edukacja ==
 
*[[Szkoła Podstawowa w Dzietrzychowie]]
 
*[[Szkoła Podstawowa w Dzietrzychowie]]

Wersja z 19:48, 1 paź 2014

Dzietrzychowo

Kościół w Dzietrzychowie
Kościół w Dzietrzychowie
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat bartoszycki
Gmina Sępopol
Liczba ludności (2010) 422
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Dzietrzychowo
Dzietrzychowo
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Dzietrzychowo
Dzietrzychowo
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Dzietrzychowo (niem. Dietrichsdorf) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 422 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą wsie: Dzietrzychowo, Dobroty, Gierkiny, Majmławki i Wanikajmy. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Jan Biedrzycki[1].

Położenie

Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Sępopolskiej, 26 km na północny wschód od Bartoszyc i 8 km na północny wschód od Sępopola.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa zakonu krzyżackiego. Została założona jako majątek rycerski w 1366 roku. W XIV wieku znajdowała się ona w rękach potomków słynnego wodza Jaćwingów Skomanda. W późniejszym czasie była to wieś królewska – aż do reform uwłaszczeniowych na początku XIX w.

Kościół we wsi wybudowano w połowie XV wieku. Po sekularyzacji Prus służył on ewangelikom. Spłonął pod koniec II wojny światowej. Został odbudowany w latach 1973–1976 jako kościół rzymskokatolicki.

Szkoła powstała wraz z kościołem, a w 1737 roku poddano ją reorganizacji i nadzorowi państwowemu. W 1935 roku uczęszczało do niej 53 uczniów i zatrudniony był jeden nauczyciel. Po wojnie uruchomiono szkołę ponownie, a w latach 60. oddano do użytku jej nowy budynek.

Po 1945 roku Dzietrzychowo stało się siedzibą sołectwa, a w latach 1954–1972 znajdowała się tu siedziba gromady. Przy wsi funkcjonowały dwa państwowe gospodarstwa rolne: PGR Gierkiny i PGR Majmławki. W 1978 roku wieś miała 16 indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały obszar 115 ha. Pięć lat później spis powszechny wykazał tu 26 budynków mieszkalnych, a ponadto: klub, bibliotekę, punkt biblioteczny, kino na 60 miejsc, urząd pocztowy, boisko sportowe i sklep wielobranżowy. Znajdowała się tu również siedziba leśnictwa.

Liczba mieszkańców na przestrzeni lat:

  • 1857 – 401 osób
  • 1933 – 312 osób
  • 1939 – 280 osób
  • 1983 – 430 osób

Edukacja

Turystyka

Przez wieś przebiega szlak rowerowy "Bociana Białego": Sępopol – RomankowoLwowiecWanikajmyGajSmodajny – Dzietrzychowo – Miedna – Sępopol

Zabytki

Przypisy

  1. free.of.pl [05.03.2014]

Bibliografia

Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Wojewódzka ewidencja zabytków [05.03.2014]
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Sępopol, Sępopol 2005 [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]