Kłoć wiechowata: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Rozmieszczenie i ekologia)
Linia 28: Linia 28:
  
 
Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i wypłyconych jeziorach (przeważnie na podłożu zasobnym w węglan wapnia). Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego ''Cladietum marisci'' (siedlisko priorytetowe [[Natura 2000]]).
 
Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i wypłyconych jeziorach (przeważnie na podłożu zasobnym w węglan wapnia). Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego ''Cladietum marisci'' (siedlisko priorytetowe [[Natura 2000]]).
<br/>
+
 
 +
 
 
Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na [[Warmia|Warmii]] i Mazurach jest rezerwat florystyczny [[Rezerwat Jezioro Lisunie|Jezioro Lisunie]], położony w pobliżu wsi [[Zełwągi]]. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Gatunek ten występuje także w [[Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy|Górznieńsko-Lidzbarskim Parku Krajobrazowym]]. Ostatnio odkryto nowe stanowisko tego gatunku w [[Puszcza Napiwodzka|Puszczy Napiwodzkiej]].<br/>
 
Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na [[Warmia|Warmii]] i Mazurach jest rezerwat florystyczny [[Rezerwat Jezioro Lisunie|Jezioro Lisunie]], położony w pobliżu wsi [[Zełwągi]]. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Gatunek ten występuje także w [[Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy|Górznieńsko-Lidzbarskim Parku Krajobrazowym]]. Ostatnio odkryto nowe stanowisko tego gatunku w [[Puszcza Napiwodzka|Puszczy Napiwodzkiej]].<br/>
  

Wersja z 11:31, 17 lip 2014

Kłoć wiechowata

Cladium mariscus
(L.) Pohl
Kłoć wiechowata – pokrój, źródło: en.wikipedia.org [10.07.2014]
Kłoć wiechowata – pokrój, źródło: en.wikipedia.org [10.07.2014]
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada okrytonasienne
Klasa jednoliścienne
Rząd wiechlinowce
Rodzina ciborowate
Rodzaj kłoć
Gatunek kłoć wiechowata
Synonimy

Kłoć wiechowata (Cladium mariscus (L.) Pohl) - gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae).

Morfologia

Roślina zielna, osiąga 2–2,5 m wysokości. Kwiatostany złożone z kłosków zebranych w szczytową wiechę. Z kątów liści wyrastają boczne wiechy. Kłoski długości 3–4 mm, 2-kwiatowe. Kwiaty pozbawione okwiatu, część z nich obupłciowa, reszta męska. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocki to jajowate, brunatne orzeszki zakończone krótkim dzióbkiem, o długości 3 mm.

Rozmieszczenie i ekologia

Występuje w niemal całej Europie z wyjątkiem jej wschodniej części oraz w Australii. W Polsce występuje we wschodniej części Lubelszczyzny, na Równinie Augustowskiej, na Pomorzu, Ziemi lubuskiej i w Wielkopolsce, poza tym na kilku rozproszonych stanowiskach, m.in. na Mazurach.

Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i wypłyconych jeziorach (przeważnie na podłożu zasobnym w węglan wapnia). Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego Cladietum marisci (siedlisko priorytetowe Natura 2000).


Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na Warmii i Mazurach jest rezerwat florystyczny Jezioro Lisunie, położony w pobliżu wsi Zełwągi. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Gatunek ten występuje także w Górznieńsko-Lidzbarskim Parku Krajobrazowym. Ostatnio odkryto nowe stanowisko tego gatunku w Puszczy Napiwodzkiej.

Wartość użytkowa

W Polsce objęta ścisłą ochroną gatunkową (z wyłączeniami). Zagrożeniem dla gatunku jest postępująca degradacja jezior w wyniku melioracji i gospodarki rybackiej.

Zobacz też

pl.wikipedia.org, Kłoć wiechowata [20.04.2014]

Bibliografia

Namura-Ochalska Anna, Nowe, godne ochrony stanowisko Cladium mariscus (Cyperaceae) w północno-wschodniej Polsce, "Fragm. Flor. et Geobot. Pol." 2004, nr 11, s. 6–10.
Dąbrowski Stanisław, Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć, Olsztyn 2012.