Muntowo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Bibliografia)
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
 
{{Wieś infobox
 
{{Wieś infobox
 
  |nazwa                = Muntowo   
 
  |nazwa                = Muntowo   
Linia 9: Linia 8:
 
  |opis zdjęcia          =     
 
  |opis zdjęcia          =     
 
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
 
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
  |województwo          = warmińsko - mazurskie  
+
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |powiat                = mrągowski
 
  |powiat                = mrągowski
 
  |gmina                = Mrągowo  
 
  |gmina                = Mrągowo  
Linia 15: Linia 14:
 
  |sołectwo              = Muntowo
 
  |sołectwo              = Muntowo
 
  |wysokość              =
 
  |wysokość              =
  |liczba ludności      = Pole-obowiązkowe
+
  |liczba ludności      = 247
  |rok                  = Pole-obowiązkowe
+
  |rok                  = 2010
 
  |strefa numeracyjna    = (+48) 89
 
  |strefa numeracyjna    = (+48) 89
 
  |kod pocztowy          =
 
  |kod pocztowy          =
Linia 29: Linia 28:
 
  |wikisłownik          =
 
  |wikisłownik          =
 
  |www                  =
 
  |www                  =
}}
+
}}<br/>
<big>''' Muntowo'''</big> (niem. Muntowen) – [[wieś sołecka]]  w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat mrągowski| powiecie mrągowskim]], w [[Mrągowo (gmina wiejska)|gminie Mrągowo]]. W latach 1975-1998 miejscowość [[podział administracyjny |administracyjnie]] przynależała do [[województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]].  
+
''' Muntowo''' (niem. ''Muntowen'') – wieś sołecka położona w [[Województwo warmińsko-mazurskie| województwie warmińsko–mazurskim]], w [[Powiat mrągowski| powiecie mrągowskim]], w [[Mrągowo (gmina wiejska)|gminie Mrągowo]]. W latach 1975–1998 miejscowość [[Podział administracyjny |administracyjnie]] należała do [[Województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. W 2010 roku wieś liczyła 247 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa pełni [[Włodzimierz Świądko]]<ref>[http://bip.warmia.mazury.pl/mragowo_gmina_wiejska/101/1844/REJESTR_GMINNYCH_JEDNOSTEK_POMOCNICZYCH/ Wrota Warmii i Mazur] [05.10.2014]</ref>.
 +
<br/><br/>
  
 +
== Położenie ==
 +
Wieś leży nad jeziorem [[Jezioro Juksty |Juksty]], w odległości ok. 5 km od [[Mrągowo |Mrągowa]] przy drodze krajowej nr 59.
 
<br/>
 
<br/>
  
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
+
== Dzieje miejscowości ==
Wieś znajduje się nad [[Jezioro Juksty |Jeziorem Juksty]]. Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla [[Powiat mrągowski| powiatu mrągowskiego]], który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii [[Lipowo]] - [[Kosewo]] - [[Baranowo (gmina Mikołajki)|Baranowo]] - [[Cudnochy]] to obszar wyniesień [[Pojezierze Mrągowskie |Pojezierza Mrągowskiego]]; część wschodnia to [[Kraina Wielkich Jezior Mazurskich]], stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni).
+
Nazwa miejscowości pochodzi od [[Prusowie| pruskiego] imienia „Monte”. W okresie funkcjonowania Muntowa używano też nazw: ''Mentowen'', ''Montow'', ''Montaw'', ''Muntau''. Wiadomo, że wieś istniała już w 1422 r. Natomiast w 1437 r. prokurator z [[Szestno| Szestna]] - [[Mikołaj Gorlitz]] przesiedlił na teren dzisiejszej wsi część chłopów z [[Kiersztanowo| Kiersztanowa]]. Otrzymał na to zgodę od wielkiego mistrza [[Paweł von Rusdorf |Pawła von Rusdorfa]]. Osadnikami byli Polacy. Muntowo obejmowało 40 łanów. Tylko 2 łany sołeckie były wolne od czynszu. Ponadto mieszkańcy wsi mieli uczestniczyć w łowach, sianokosach oraz służyć w młynie w Mrągowie. W 1451 r. sołtysem został Blasie. Dodatkowo niektórzy chłopi trudnili się bartnictwem. Na mocy przywileju z 1482 r. wydanego przez prokuratora Szestna [[Otto von Drauschwitz |Otto von Drauschwitza]] bartnicy mogli hodować pszczoły w puszczy należącej do zakonu, polować i łowić ryby na własne potrzeby. Musieli jednak uiszczać za to 3 [[Rączka |rączki]] miodu. Nadwyżkę należało sprzedawać na zamek w Szestnie. Za beczkę miodu mogli pobierać 2,5 grzywny, a za wosk według własnej woli. W 1536 r. mieszkańcami wsi byli zarówno Polacy, jak i Niemcy. W 1543 r. wdowa po sołtysie Pawle - Anna sprzedała 2 łany sołeckie za 30 grzywien Michałowi Skrodzkiemu (Schrotzke). Michał zaś odsprzedał je Stanisławowi Popielcowi i Wiesnie. W 1550 r. sołectwo muntowskie kupił Michał Zarzecki i Stanisław (Stanick) Jadamow. W tym samym roku książę [[Albrecht Hohenzollern |Albrecht]] zwiększył liczbę łanów sołeckich z 2 do 4. Michał Zarzycki nabył również [[Muntowskie Ostrowie]] (''Muntowenwerder''), między jeziorem Juksty a małym jeziorkiem [[Jezioro Muntynk |Muntynkiem]]. W 1536 r. mieszkali tu Polacy i Niemcy. Pod koniec XVII w. mieszkańcami wsi Muntowo byli wyłącznie Polacy.
<br/>
 
  
=== Dzieje miejscowości ===
+
W XVIII w. powstała tutaj szkoła. W 1. połowie XIX w. uczyły się w niej po polsku również dzieci ze [[Śniadowo |Śniadowa]]. Nauczycielem był wówczas [[Fryderyk Śniarewski]].  
Nazwa miejscowości jest pochodzenia pruskiego od imienia „Monte”. W okresie funkcjonowania Muntowa używano też nazw: Mentowen, Montow, Montaw, Muntau. Wiadomo, że wieś istniała już w 1422 r. Natomiast w 1437 r. prokurator z [[Szestno| Szestna]] - Mikołaj Gorlitz przesiedlił  na teren dzisiejszej wsi część chłopów z [[Kiersztanowo| Kiersztanowa]]. Otrzymał na to zgodę od wielkiego mistrza Pawła von Rusdorfa. Osadnikami byli Polacy. Muntowo położone było na 40 łanach. Tylko 2 łany sołeckie były wolne od czynszu. Ponadto mieszkańcy wsi mieli uczestniczyć wedle możliwości w łowach, sianokosach oraz służyć w młynie w [[Mrągowo |Mrągowie]]. W 1451 r. sołtysem został Blasie. Dodatkowo niektórzy chłopi trudnili się bartnictwem. W wyniku przywileju z 1482 r. wydanego przez prokuratora [[Szestno |Szestna]] Otto von Drauschwitza, bartnicy mogli hodować pszczoły w puszczy należącej do zakonu, polować i łowić ryby na własne potrzeby. Musieli jednak uiszczać za to 3 rączki miodu. Nadwyżkę zaś należało sprzedawać na zamek w [[Szestno |Szestnie]]. Za beczkę miodu mogli pobierać 2,5 grzywny a za wosk według własnej woli. W 1536 r. mieszkańcami wsi byli zarówno Polacy jak i Niemcy. W 1543 r. wdowa po sołtysie Pawle - Anna, sprzedała 2 łany sołeckie za 30 grzywien Michałowi Skrodzkiemu (Schrotzke). Michał zaś odsprzedał je Stanisławowi Popielcowi i Wiesnie. W 1550 r. sołectwo muntowskie kupił Michał Zarzecki i Stanisław (Stanick) Jadamow. W tym samym roku książę Albrecht zwiększył liczbę łanów sołeckich z 2 do 4. Michał Zarzycki nabył również Muntowskie Ostrowie (Muntowenwerder), między [[Jezioro Juksty |Jeziorem Juksty]] a małym [[Jeziorko Muntynk |Jeziorkiem Muntynkiem]]. W 1536 r. mieszkali tu Polacy i Niemcy. Pod koniec XVII w. mieszkańcami wsi Muntowo byli wyłącznie Polacy. W XVIII w. powstała tutaj szkoła. W I poł. XIX w. uczyły się w niej, po polsku, również dzieci ze [[Śniadowo |Śniadowa]]. Nauczycielem był wówczas [[Fryderyk Śniarewski]]. W XIX w. liczba mieszkańców sukcesywnie rosła. W 1785 r. były tu 22 dymy, w 1815 r. – 36, w 1838 r. – 29 . W 1815 r. we wsi mieszkało 188 osób, w 1838 r. – 214, w 1939 r. – 260. W 1856 r. w Muntowie Starym i Nowym było po 83 mieszkańców . Niegdyś tern wsi zamieszkiwali bartnicy pruscy. W 1871 r. obszar Muntowskiego Ostrowia włączono do Muntowa. Wieś natomiast podzielono na Stare, Nowe i Małe Muntowo . W wyniku procesu separacji gruntów powstała kilka koloni:Wola Muntowska (Muntowenwolla), Zielonka Muntowska (Grunwiese), Piotrówka (Petersberg) i Pełkowo (Pelkshof). Centralna część wsi uformowała się w północnym krańcu [[Jezioro Juksty |Jeziora Juksty]]. Drogę między Muntowem a [[Mrągowo |Mrągowem]] położono w 1887 r. W 1907 r. na terenie wsi istniał folwark Muntowska Góra, którego właścicielem był Otto Neubacher a następnie Hoenig. Zajmowano się w nim przede wszystkim hodowlą bydła. W 1935 r. istniała tutaj jednoklasowa szkoła. W 1939 r. funkcjonowało w Muntowie 59 gospodarstw domowych a w tym 24 rolniczych. Muntowo przyjęło kształt półkolisty nad [[Jezioro Juksty| Jeziorem Juksty]].  
 
  
<br/>
+
W XIX w. liczba mieszkańców sukcesywnie rosła. W 1856 r. w Muntowie Starym i Nowym było po 83 mieszkańców. W 1871 r. obszar Muntowskiego Ostrowia włączono do Muntowa. Wieś natomiast podzielono na [[Stare Muntowo |Stare]], [[Nowe Muntowo| Nowe]] i [[Małe Muntowo]]. W wyniku procesu separacji gruntów powstało kilka koloni: [[Wola Muntowska]] (''Muntowenwolla''), [[Zielonka Muntowska]] (''Grunwiese''), [[Piotrówka]] (''Petersberg'') i [[Pełkowo]] (''Pelkshof''). Centralna część wsi uformowała się w północnym krańcu jeziora Juksty. Drogę między Muntowem a Mrągowem położono w 1887 r. W 1907 r. na terenie wsi istniał folwark [[Muntowska Góra]], którego właścicielem był [[Otto Neubacher]], a następnie Hoenig. Zajmowano się w nim przede wszystkim hodowlą bydła. W 1935 r. istniała tutaj jednoklasowa szkoła. W 1939 r. funkcjonowało w Muntowie 59 gospodarstw domowych.
  
=== Ludzie związani z miejscowością: ===
 
Na kartach historii wsi zapisał się prokurator z [[Szestno |Szestna]] -[[ Mikołaj Gorlitz]].
 
  
<br/>
+
Liczba mieszkańców i gospodarstw w poszczególnych latach:
  
=== Bibliografia: ===
+
*1785 r. – 22 gospodarstwa
  
''Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic'', pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487 ss.
+
*1815 r. – 36 gospodarstw, 188 osób
  
''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885, 960 ss. 
+
*1838 r. – 29 gospodarstw, 214 osób
  
http://www.it.mragowo.pl/media/art/707/file/historia.pdf, 12.09.2013.
+
*1939 r. – 260 osób
  
<br/>
+
== Bibliografia ==
 +
''Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic'', pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975.<br/>
 +
''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885.  <br/>
 +
[http://www.it.mragowo.pl/media/art/707/file/historia.pdf/ Portal Informacyjny Mrągowa] [12.09.2013]<br/>
 +
[http://stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims/ Bank Danych Lokalnych GUS] [02.10.2014]
  
== Zobacz też ==
+
{{Przypisy}}
www.mragowo.wm.pl
+
<references/>
  
 
<br/>
 
<br/>

Aktualna wersja na dzień 14:24, 20 sty 2015

Muntowo

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat mrągowski
Gmina Mrągowo
Sołectwo Muntowo
Liczba ludności (2010) 247
Strefa numeracyjna (+48) 89
Tablice rejestracyjne NMR
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Muntowo
Muntowo
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Muntowo
Muntowo
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Muntowo (niem. Muntowen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mrągowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W 2010 roku wieś liczyła 247 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa pełni Włodzimierz Świądko[1].

Położenie

Wieś leży nad jeziorem Juksty, w odległości ok. 5 km od Mrągowa przy drodze krajowej nr 59.

Dzieje miejscowości

Nazwa miejscowości pochodzi od [[Prusowie| pruskiego] imienia „Monte”. W okresie funkcjonowania Muntowa używano też nazw: Mentowen, Montow, Montaw, Muntau. Wiadomo, że wieś istniała już w 1422 r. Natomiast w 1437 r. prokurator z Szestna - Mikołaj Gorlitz przesiedlił na teren dzisiejszej wsi część chłopów z Kiersztanowa. Otrzymał na to zgodę od wielkiego mistrza Pawła von Rusdorfa. Osadnikami byli Polacy. Muntowo obejmowało 40 łanów. Tylko 2 łany sołeckie były wolne od czynszu. Ponadto mieszkańcy wsi mieli uczestniczyć w łowach, sianokosach oraz służyć w młynie w Mrągowie. W 1451 r. sołtysem został Blasie. Dodatkowo niektórzy chłopi trudnili się bartnictwem. Na mocy przywileju z 1482 r. wydanego przez prokuratora Szestna Otto von Drauschwitza bartnicy mogli hodować pszczoły w puszczy należącej do zakonu, polować i łowić ryby na własne potrzeby. Musieli jednak uiszczać za to 3 rączki miodu. Nadwyżkę należało sprzedawać na zamek w Szestnie. Za beczkę miodu mogli pobierać 2,5 grzywny, a za wosk według własnej woli. W 1536 r. mieszkańcami wsi byli zarówno Polacy, jak i Niemcy. W 1543 r. wdowa po sołtysie Pawle - Anna sprzedała 2 łany sołeckie za 30 grzywien Michałowi Skrodzkiemu (Schrotzke). Michał zaś odsprzedał je Stanisławowi Popielcowi i Wiesnie. W 1550 r. sołectwo muntowskie kupił Michał Zarzecki i Stanisław (Stanick) Jadamow. W tym samym roku książę Albrecht zwiększył liczbę łanów sołeckich z 2 do 4. Michał Zarzycki nabył również Muntowskie Ostrowie (Muntowenwerder), między jeziorem Juksty a małym jeziorkiem Muntynkiem. W 1536 r. mieszkali tu Polacy i Niemcy. Pod koniec XVII w. mieszkańcami wsi Muntowo byli wyłącznie Polacy.

W XVIII w. powstała tutaj szkoła. W 1. połowie XIX w. uczyły się w niej po polsku również dzieci ze Śniadowa. Nauczycielem był wówczas Fryderyk Śniarewski.

W XIX w. liczba mieszkańców sukcesywnie rosła. W 1856 r. w Muntowie Starym i Nowym było po 83 mieszkańców. W 1871 r. obszar Muntowskiego Ostrowia włączono do Muntowa. Wieś natomiast podzielono na Stare, Nowe i Małe Muntowo. W wyniku procesu separacji gruntów powstało kilka koloni: Wola Muntowska (Muntowenwolla), Zielonka Muntowska (Grunwiese), Piotrówka (Petersberg) i Pełkowo (Pelkshof). Centralna część wsi uformowała się w północnym krańcu jeziora Juksty. Drogę między Muntowem a Mrągowem położono w 1887 r. W 1907 r. na terenie wsi istniał folwark Muntowska Góra, którego właścicielem był Otto Neubacher, a następnie Hoenig. Zajmowano się w nim przede wszystkim hodowlą bydła. W 1935 r. istniała tutaj jednoklasowa szkoła. W 1939 r. funkcjonowało w Muntowie 59 gospodarstw domowych.


Liczba mieszkańców i gospodarstw w poszczególnych latach:

  • 1785 r. – 22 gospodarstwa
  • 1815 r. – 36 gospodarstw, 188 osób
  • 1838 r. – 29 gospodarstw, 214 osób
  • 1939 r. – 260 osób

Bibliografia

Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885.
Portal Informacyjny Mrągowa [12.09.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [02.10.2014]

Przypisy

  1. Wrota Warmii i Mazur [05.10.2014]