Parafia pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i Świętego Józefa w Krośnie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(→‎Historia parafii)
Linia 23: Linia 23:
  
 
== Historia parafii ==
 
== Historia parafii ==
−
Nie znana jest informacja, kiedy Krosno stało się ośrodkiem pątniczym. Pierwsza, wiarygodna wzmianka mówi o tym, że właściciel ziemi [[Jakub Barcz]], w roku 1593 wzniósł w miejsce starej, zniszczonej kaplicy z cudowną figurką nową i większą. W kolejnym roku biskup warmiński wydał przywilej pozwalający wystawienie tam karczmy dla pielgrzymów. Pojawiły się również w tym okresie pierwsze wzmianki o tym, że miejsce to słynie z cudów. ''Najpopularniejsza legenda dotycząca powstania sanktuarium opowiada o dzieciach bawiących się nad brzegiem Drwęcy Warmińskiej. Na kamieniu w rzece znalazły one alabastrową figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem i zabrały ją do domu. Następnego dnia figurka została znaleziona w tym samym miejscu. Schowana i zamknięta przez matkę dzieci w skrzyni ponownie wróciła nad rzekę. Kilkakrotnie uroczyście przenoszona do kościoła w Ornecie również w cudowny sposób wracała na dawne miejsce. W końcu odczytując to jako znak boży wzniesiono nad rzeką kapliczkę i w niej pozostawiono figurkę, do której szybko zaczęli przybywać pątnicy.'' [[Plik:parafiakrosno1.jpg|right|thumb|288px|Kopia cudownej figurki Matki Boskiej z Dzieciątkiem w Sanktuarium w Krośnie, źródło: [http://www.szlak-pielgrzymkowy.pl/p5vMlZ5ep szlak-pielgrzymkowy.pl] [26.09.2014]]]Pierwsza drewniana kaplica powstała prawdopodobnie około 1400 roku, później postawiono murowaną, która przetrwała do XVIII wieku. Wówczas w wyniku napływu pielgrzymów, mnożących się przypadków uzdrowień i łask oraz dzięki zabiegom proboszcza z Ornety [[Kasper Simonis|Kaspra Simonisa]], wybudowano w tym miejscu nowy, duży kościół. Kamień węgielny w roku 1715 poświęcił biskup [[Teodor Potocki]], jeden z głównych współfundatorów kościoła. Istniejący obecnie kościół zbudowano na dębowych palach. Dodatkowo, aby ołtarz umiejscowić tam, gdzie odnaleziono alabastrową figurkę, zmieniono koryto rzeki Drwęcy Warmińskiej. Prace budowlane poprowadził majster Hans Christopher Reimers z Ornety, który po śmierci pochowany został w roku 1717 przed wejściem głównym do kościoła. Budowę kościoła zakończono w 1720 roku, a wykańczanie wnętrza i zdobienia fasady dopiero w 1759 roku. Budowa zespołu pielgrzymkowego w Krośnie wzorowana była na tym, które jest znane ze Świętej Lipki, czyli świątynia, obejścia krużgankowe z kaplicami narożnymi i dom kongregacji wybudowane zostały z czerwonej cegły i pokryte tynkiem. W roku 1726 postawiono w części północnej od kościoła budynek, na planie czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem, dla księży ze wspólnoty diecezjalnej, którzy opiekowali się świątynią i pielgrzymami. Później został on miejscem dla chorych i starszych kapłanów.[[Plik:parafiakrosno2.jpg|right|thumb|288px|Dawny dom księży emerytów, obecnie plebania, źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Krosno_plebania.JPG Wikimedia Commons] [26.09.2014]]]
+
Nie znana jest informacja, kiedy Krosno stało się ośrodkiem pątniczym. Pierwsza, wiarygodna wzmianka mówi o tym, że właściciel ziemi [[Jakub Barcz]], w roku 1593 wzniósł w miejsce starej, zniszczonej kaplicy z cudowną figurką nową i większą. W kolejnym roku biskup warmiński wydał przywilej pozwalający wystawienie tam karczmy dla pielgrzymów. Pojawiły się również w tym okresie pierwsze wzmianki o tym, że miejsce to słynie z cudów. ''Najpopularniejsza legenda dotycząca powstania sanktuarium opowiada o dzieciach bawiących się nad brzegiem Drwęcy Warmińskiej. Na kamieniu w rzece znalazły one alabastrową figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem i zabrały ją do domu. Następnego dnia figurka została znaleziona w tym samym miejscu. Schowana i zamknięta przez matkę dzieci w skrzyni ponownie wróciła nad rzekę. Kilkakrotnie uroczyście przenoszona do kościoła w Ornecie również w cudowny sposób wracała na dawne miejsce. W końcu odczytując to jako znak boży wzniesiono nad rzeką kapliczkę i w niej pozostawiono figurkę, do której szybko zaczęli przybywać pątnicy.'' [[Plik:parafiakrosno1.jpg|right|thumb|288px|Kopia cudownej figurki Matki Boskiej z Dzieciątkiem w Sanktuarium w Krośnie, źródło: [http://www.szlak-pielgrzymkowy.pl/p5vMlZ5ep szlak-pielgrzymkowy.pl] [26.09.2014]]]Pierwsza drewniana kaplica powstała prawdopodobnie około 1400 roku, później postawiono murowaną, która przetrwała do XVIII wieku. Wówczas w wyniku napływu pielgrzymów, mnożących się przypadków uzdrowień i łask oraz dzięki zabiegom proboszcza z Ornety [[Kasper Simonis|Kaspra Simonisa]], wybudowano w tym miejscu nowy, duży kościół. Kamień węgielny w roku 1715 poświęcił biskup [[Teodor Potocki]], jeden z głównych współfundatorów kościoła. Istniejący obecnie kościół zbudowano na dębowych palach. Dodatkowo, aby ołtarz umiejscowić tam, gdzie odnaleziono alabastrową figurkę, zmieniono koryto rzeki Drwęcy Warmińskiej. Prace budowlane poprowadził majster Hans Christopher Reimers z Ornety, który po śmierci pochowany został w roku 1717 przed wejściem głównym do kościoła. Budowę kościoła zakończono w 1720 roku, a wykańczanie wnętrza i zdobienia fasady dopiero w 1759 roku. Budowa zespołu pielgrzymkowego w Krośnie wzorowana była na tym, które jest znane ze Świętej Lipki, czyli świątynia, obejścia krużgankowe z kaplicami narożnymi i dom kongregacji wybudowane zostały z czerwonej cegły i pokryte tynkiem. W roku 1726 postawiono w części północnej od kościoła budynek, na planie czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem, dla księży ze wspólnoty diecezjalnej, którzy opiekowali się świątynią i pielgrzymami. Później został on miejscem dla chorych i starszych kapłanów.[[Plik:parafiakrosno2.jpg|right|thumb|288px|Dawny dom księży emerytów, obecnie plebania. Fot. Lotek70. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Krosno_plebania.JPG Wikimedia Commons] [26.09.2014]]]
 
W czasie wojen napoleońskich kościół krośnieński został splądrowany, ale najbardziej ucierpiał podczas I wojny światowej, kiedy to wojska carskie podpaliły świątynię. Spalono dach kościoła, kopuły wież na krużgankach oraz dach na domu kapłańskim. W 1945 kościół został również splądrowany, a w krużgankach urządzono stajnie. Zespół pielgrzymkowy ucierpiał także w czasie ofensywy wojsk rosyjskich w sierpniu 1914 roku. Podczas ataku rosyjskiego spłonął dach kościoła. Całkowicie zostały zniszczone barokowe hełmy na wieżach. Poważnie zniszczona została kaplica północno-wschodnia i przylegające doń fragmenty krużganka. Spalony został też dom kongregacji. Niemal natychmiast podjęto prace remontowe i trwały one do 1928 roku. W latach 1925–1927 drewniane figury Chrystusa i apostołów z attyki zachodniego skrzydła krużganka zostały zastąpione kamiennymi kopiami wykonanymi przez Franz Threyne z Królewca. Oryginalne figury w 1941 r. zostały wywiezione do Królewca. Świeżo odrestaurowane po zniszczeniach wojennych sanktuarium w Krośnie w 1932 r. znalazło się obok [[lkwim:Bazylika Mniejsza Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Świętej Lipce|Świętej Lipki]], [[lkwim:Bazylika Mniejsza Narodzenia NMP w Gietrzwałdzie|Gietrzwałdu]], [[lkwim:Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Stoczku Klasztornym|Stoczka]] i [[lkwim:Sanktuarium Najświętszego Sakramentu i Męki Pańskiej w Głotowie|Głotowa]] na liście znaczniejszych miejsc peregrynacji polecanych wiernym przez synod diecezjalny. Druga wojna światowa nie spowodowała w zabudowaniach zespołu tak poważnych zniszczeń jak pierwsza. Sanktuarium poniosło jednak ogromną stratę. W 1945 r. zaginęła czczona tu od 500 lat alabastrowa figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem. [[Plik:parafiakrosno7.jpg|right|thumb|288px|Organy kościelne w Sanktuarium w Krośnie, fot. Mieczysław Kalski]] 18 października 1994 roku w Krośnie utworzona została samodzielna parafia. Granice jej objęły miejscowość Krosno wraz z koloniami, należącymi odwiecznie do parafii św. Jana Chrzciciela w Ornecie. Kościołem parafialnym został zabytkowy kościół barokowy, a plebania i kancelaria parafialna znalazły pomieszczenie w zabytkowym budynku Sanktuarium Maryjnego w Krośnie, stanowiącym dawniej Dom Księży Emerytów Diecezji Warmińskiej. W 2014 r. parafia liczyła niewiele ponad 300 osób, a pierwszym jej proboszczem i kustoszem został ks.kanonik [[Andrzej Krużycki]].
 
W czasie wojen napoleońskich kościół krośnieński został splądrowany, ale najbardziej ucierpiał podczas I wojny światowej, kiedy to wojska carskie podpaliły świątynię. Spalono dach kościoła, kopuły wież na krużgankach oraz dach na domu kapłańskim. W 1945 kościół został również splądrowany, a w krużgankach urządzono stajnie. Zespół pielgrzymkowy ucierpiał także w czasie ofensywy wojsk rosyjskich w sierpniu 1914 roku. Podczas ataku rosyjskiego spłonął dach kościoła. Całkowicie zostały zniszczone barokowe hełmy na wieżach. Poważnie zniszczona została kaplica północno-wschodnia i przylegające doń fragmenty krużganka. Spalony został też dom kongregacji. Niemal natychmiast podjęto prace remontowe i trwały one do 1928 roku. W latach 1925–1927 drewniane figury Chrystusa i apostołów z attyki zachodniego skrzydła krużganka zostały zastąpione kamiennymi kopiami wykonanymi przez Franz Threyne z Królewca. Oryginalne figury w 1941 r. zostały wywiezione do Królewca. Świeżo odrestaurowane po zniszczeniach wojennych sanktuarium w Krośnie w 1932 r. znalazło się obok [[lkwim:Bazylika Mniejsza Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Świętej Lipce|Świętej Lipki]], [[lkwim:Bazylika Mniejsza Narodzenia NMP w Gietrzwałdzie|Gietrzwałdu]], [[lkwim:Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Stoczku Klasztornym|Stoczka]] i [[lkwim:Sanktuarium Najświętszego Sakramentu i Męki Pańskiej w Głotowie|Głotowa]] na liście znaczniejszych miejsc peregrynacji polecanych wiernym przez synod diecezjalny. Druga wojna światowa nie spowodowała w zabudowaniach zespołu tak poważnych zniszczeń jak pierwsza. Sanktuarium poniosło jednak ogromną stratę. W 1945 r. zaginęła czczona tu od 500 lat alabastrowa figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem. [[Plik:parafiakrosno7.jpg|right|thumb|288px|Organy kościelne w Sanktuarium w Krośnie, fot. Mieczysław Kalski]] 18 października 1994 roku w Krośnie utworzona została samodzielna parafia. Granice jej objęły miejscowość Krosno wraz z koloniami, należącymi odwiecznie do parafii św. Jana Chrzciciela w Ornecie. Kościołem parafialnym został zabytkowy kościół barokowy, a plebania i kancelaria parafialna znalazły pomieszczenie w zabytkowym budynku Sanktuarium Maryjnego w Krośnie, stanowiącym dawniej Dom Księży Emerytów Diecezji Warmińskiej. W 2014 r. parafia liczyła niewiele ponad 300 osób, a pierwszym jej proboszczem i kustoszem został ks.kanonik [[Andrzej Krużycki]].
 
[[Plik:parafiakrosno4.jpg|right|thumb|288px|Wnętrze kościoła w Krośnie, źródło: [http://www.szlak-pielgrzymkowy.pl/p5vMlZ5ep szlak-pielgrzymkowy.pl] [25.09.2014]]]
 
[[Plik:parafiakrosno4.jpg|right|thumb|288px|Wnętrze kościoła w Krośnie, źródło: [http://www.szlak-pielgrzymkowy.pl/p5vMlZ5ep szlak-pielgrzymkowy.pl] [25.09.2014]]]

Wersja z 08:35, 21 lut 2015

Parafia pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i Świętego Józefa w Krośnie
Sanktuarium Maryjne Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa w Krośnie, fot. Mieczysław Kalski
Sanktuarium Maryjne Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa w Krośnie, fot. Mieczysław Kalski
Siedziba Krosno
Adres Krosno, 11-130 Orneta
Data powołania 18 października 1994 r.
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Archidiecezja warmińska
Dekanat Orneta
Kościół Sanktuarium Maryjne Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa w Krośnie


Parafia pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i Świętego Józefa w Krośnie — rzymskokatolicka parafia leżąca w dekanacie Orneta należącym do archidiecezji warmińskiej. Kościół parafialny znajduje się w Krośnie. Od 1994 r. proboszczem parafii jest ks. kan. mgr Andrzej Krużycki.


Historia parafii

Nie znana jest informacja, kiedy Krosno stało się ośrodkiem pątniczym. Pierwsza, wiarygodna wzmianka mówi o tym, że właściciel ziemi Jakub Barcz, w roku 1593 wzniósł w miejsce starej, zniszczonej kaplicy z cudowną figurką nową i większą. W kolejnym roku biskup warmiński wydał przywilej pozwalający wystawienie tam karczmy dla pielgrzymów. Pojawiły się również w tym okresie pierwsze wzmianki o tym, że miejsce to słynie z cudów. Najpopularniejsza legenda dotycząca powstania sanktuarium opowiada o dzieciach bawiących się nad brzegiem Drwęcy Warmińskiej. Na kamieniu w rzece znalazły one alabastrową figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem i zabrały ją do domu. Następnego dnia figurka została znaleziona w tym samym miejscu. Schowana i zamknięta przez matkę dzieci w skrzyni ponownie wróciła nad rzekę. Kilkakrotnie uroczyście przenoszona do kościoła w Ornecie również w cudowny sposób wracała na dawne miejsce. W końcu odczytując to jako znak boży wzniesiono nad rzeką kapliczkę i w niej pozostawiono figurkę, do której szybko zaczęli przybywać pątnicy.
Kopia cudownej figurki Matki Boskiej z Dzieciątkiem w Sanktuarium w Krośnie, źródło: szlak-pielgrzymkowy.pl [26.09.2014]
Pierwsza drewniana kaplica powstała prawdopodobnie około 1400 roku, później postawiono murowaną, która przetrwała do XVIII wieku. Wówczas w wyniku napływu pielgrzymów, mnożących się przypadków uzdrowień i łask oraz dzięki zabiegom proboszcza z Ornety Kaspra Simonisa, wybudowano w tym miejscu nowy, duży kościół. Kamień węgielny w roku 1715 poświęcił biskup Teodor Potocki, jeden z głównych współfundatorów kościoła. Istniejący obecnie kościół zbudowano na dębowych palach. Dodatkowo, aby ołtarz umiejscowić tam, gdzie odnaleziono alabastrową figurkę, zmieniono koryto rzeki Drwęcy Warmińskiej. Prace budowlane poprowadził majster Hans Christopher Reimers z Ornety, który po śmierci pochowany został w roku 1717 przed wejściem głównym do kościoła. Budowę kościoła zakończono w 1720 roku, a wykańczanie wnętrza i zdobienia fasady dopiero w 1759 roku. Budowa zespołu pielgrzymkowego w Krośnie wzorowana była na tym, które jest znane ze Świętej Lipki, czyli świątynia, obejścia krużgankowe z kaplicami narożnymi i dom kongregacji wybudowane zostały z czerwonej cegły i pokryte tynkiem. W roku 1726 postawiono w części północnej od kościoła budynek, na planie czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem, dla księży ze wspólnoty diecezjalnej, którzy opiekowali się świątynią i pielgrzymami. Później został on miejscem dla chorych i starszych kapłanów.
Dawny dom księży emerytów, obecnie plebania. Fot. Lotek70. Źródło: Wikimedia Commons [26.09.2014]
W czasie wojen napoleońskich kościół krośnieński został splądrowany, ale najbardziej ucierpiał podczas I wojny światowej, kiedy to wojska carskie podpaliły świątynię. Spalono dach kościoła, kopuły wież na krużgankach oraz dach na domu kapłańskim. W 1945 kościół został również splądrowany, a w krużgankach urządzono stajnie. Zespół pielgrzymkowy ucierpiał także w czasie ofensywy wojsk rosyjskich w sierpniu 1914 roku. Podczas ataku rosyjskiego spłonął dach kościoła. Całkowicie zostały zniszczone barokowe hełmy na wieżach. Poważnie zniszczona została kaplica północno-wschodnia i przylegające doń fragmenty krużganka. Spalony został też dom kongregacji. Niemal natychmiast podjęto prace remontowe i trwały one do 1928 roku. W latach 1925–1927 drewniane figury Chrystusa i apostołów z attyki zachodniego skrzydła krużganka zostały zastąpione kamiennymi kopiami wykonanymi przez Franz Threyne z Królewca. Oryginalne figury w 1941 r. zostały wywiezione do Królewca. Świeżo odrestaurowane po zniszczeniach wojennych sanktuarium w Krośnie w 1932 r. znalazło się obok Świętej Lipki, Gietrzwałdu, Stoczka i Głotowa na liście znaczniejszych miejsc peregrynacji polecanych wiernym przez synod diecezjalny. Druga wojna światowa nie spowodowała w zabudowaniach zespołu tak poważnych zniszczeń jak pierwsza. Sanktuarium poniosło jednak ogromną stratę. W 1945 r. zaginęła czczona tu od 500 lat alabastrowa figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
Organy kościelne w Sanktuarium w Krośnie, fot. Mieczysław Kalski
18 października 1994 roku w Krośnie utworzona została samodzielna parafia. Granice jej objęły miejscowość Krosno wraz z koloniami, należącymi odwiecznie do parafii św. Jana Chrzciciela w Ornecie. Kościołem parafialnym został zabytkowy kościół barokowy, a plebania i kancelaria parafialna znalazły pomieszczenie w zabytkowym budynku Sanktuarium Maryjnego w Krośnie, stanowiącym dawniej Dom Księży Emerytów Diecezji Warmińskiej. W 2014 r. parafia liczyła niewiele ponad 300 osób, a pierwszym jej proboszczem i kustoszem został ks.kanonik Andrzej Krużycki.
Wnętrze kościoła w Krośnie, źródło: szlak-pielgrzymkowy.pl [25.09.2014]


Kler parafialny

Proboszczowie:


Zobacz też

Archidiecezja Warmińska

Bibliografia

Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, red. Bronisław Magdziarz, Olsztyn 1999
Katalog duchowieństwa katolickiego diecezji warmińskiej (do 1945 roku), Andrzej Kopiczko, Olsztyn 2003
Katalog duchowieństwa katolickiego diecezji warmińskiej (1945-1992), Andrzej Kopiczko, Olsztyn 2006
Zabytek na dziś Gazeta Turystyczna Warmii i Mazur [26.09.2014]
Krosno — Dzieje sanktuarium Szlak pielgrzymkowy [26.09.2014]

Źródło: „http://encyklopedia.warmia.mazury.pl/index.php?title=Parafia_pw._Nawiedzenia_Najświętszej_Maryi_Panny_i_Świętego_Józefa_w_Krośnie&oldid=128806”