Pióropusznik strusi: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Utworzono nową stronę "{{Roślina infobox |Nazwa rośliny = Pióropusznik strusi |Nazwa łacińska = Matteuccia struthiopteris |L = L. |Pusta linia = <br/> |grafika = |podpis grafiki =...")
 
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Rezerwaty przyrody" na " ")
 
(Nie pokazano 32 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{Roślina infobox
 
{{Roślina infobox
 
  |Nazwa rośliny = Pióropusznik strusi
 
  |Nazwa rośliny = Pióropusznik strusi
  |Nazwa łacińska = Matteuccia struthiopteris  
+
  |Nazwa łacińska = ''Matteuccia struthiopteris''
  |L = L.
+
  |L = (L.) Todaro
 
  |Pusta linia = <br/>
 
  |Pusta linia = <br/>
  |grafika =  
+
  |grafika = Matteuccia struthiopteris Oulu, Finland 31.05.2013.jpg
  |podpis grafiki =  
+
  |podpis grafiki = Pióropusznik strusi.<br>Fot. Matti Virtala. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Matteuccia_struthiopteris_Oulu,_Finland_31.05.2013.jpg Commons Wikimedia] [31.05.2013]
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Domena = eukarionty  
 
  |Domena = eukarionty  
Linia 13: Linia 13:
 
  |Klasa = paprocie
 
  |Klasa = paprocie
 
  |Rząd = paprotkowce
 
  |Rząd = paprotkowce
  |Rodzina = Onocleaceae
+
  |Rodzina = ''Onocleaceae''
 
  |Rodzaj = pióropusznik
 
  |Rodzaj = pióropusznik
 
  |Gatunek = pióropusznik strusi
 
  |Gatunek = pióropusznik strusi
Linia 19: Linia 19:
 
  |Lista synonimów =  
 
  |Lista synonimów =  
 
}}
 
}}
<br/>
+
'''Pióropusznik strusi''' (''Matteuccia struthiopteris'' (L.) Todaro) – gatunek paproci należący do rodziny ''Onocleaceae''.
 
 
'''Bażyna czarna''' (''Empetrum nigrum'' L.) – gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych (''Ericaceae'').
 
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 +
== Morfologia ==
 +
Pióropusznik strusi to roślina wieloletnia z krótkim kłączem (do 20 cm długości), z którego wyrastają lejkowato pojedyncze, podwójnie pierzaste liście płonne (asymilacyjne) o wysokości 30-170 cm i szerokości 35 cm. Są one lancetowate w zarysie, mocno zwężają się ku dołowi i mają bardzo krótki ogonek liściowy. W sierpniu lub wrześniu z wnętrza lejka wyrasta krótszy (do 60 cm długości), sztywny, początkowo zielony, później ciemnobrunatny, jednokrotnie pierzasty liść zarodnionośny, podobny do strusiego pióra (skąd pochodzi nazwa paproci).
  
=== Morfologia ===
+
Zarodnikowanie przypada na wrzesień–październik. Stosunkowo duże, ciemnobrunatne (czasem również czarne) zarodniki znajdują się w kubkach zarodnikowych leżących na obrzeżach blaszek liściowych, kiełkują po 14–22 dniach. Liście płonne zasychają wcześniej, pozostawiając na zimę tylko brunatne liście zarodnikowe. Paproć ta odznacza się zatem dwupostaciowością liści, tj. trofofil (część liścia zaopatrująca roślinę w substancje odżywcze) i sporofil (część liścia wytwarzająca zarodniki) występują oddzielne.
Wieloletnia zimozielona płożąca krzewinka, całkowicie mrozoodporna, pokrojem przypominająca wrzos. Jej gałązki, a także liście są gruczołowato owłosione. Osiąga wysokość 15-50 cm. Liście ciemnozielone, igiełkowe, równowąskie spodem prawie zrośnięte, z białym kantem. Wyrastają w gęstych okółkach po 3-4. Roślina obupłciowa lub dwupienna (u różnych podgatunków). Jasnoróżowe kwiaty zebrane w kilkukwiatowe baldachogrona na szczytach pędów. Działki kielicha orzęsione, korona dzbaneczkowatego kształtu. Jeden górny słupek z kilkukomorową, pękatą zalążnią i szerokim, podzielonym na kilka płatów znamieniem, które utrzymuje się jeszcze długo po przekwitnięciu kwiatów. Pręciki na długich nitkach z czerwonawymi pylnikami. Kwitnie od kwietnia do czerwca, jest owadopylna lub wiatropylna.
 
Owoc stanowi kulista, czarna, jagoda o średnicy do 5 mm.  
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 +
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 +
W Polsce przebiega północna granica zasięgu tego gatunku. Pióropusznik strusi występuje na pogórzu Karpat i Pienin, w Sudetach Zachodnich, Górach Świętokrzyskich i Bieszczadach.  Na niżu znany jest z rozproszonych stanowisk, można go spotkać m.in.: w północno-wschodniej Polsce, nad Nysą i Bobrem, w Mazowieckim Parku Krajobrazowym. Siedliska pióropusznika to brzegi potoków, wilgotne zbocza, mokre łąki i leśne polany.
  
=== Rozmieszczenie i ekologia ===
+
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] pióropusznik strusi jest chroniony w kilku rezerwatach przyrody. Jednym z najbardziej znanych jest rezerwat [[Rezerwat Pióropusznikowy Jar|Pióropusznikowy Jar]] położony w gminie [[Młynary (gmina miejsko-wiejska)|Młynary]], na terenie [[Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej|Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej]] oraz rezerwat [[Rezerwat Czarnówko| Czarnówko]]. Na uwagę zasługuje również bogate stanowisko tego gatunku w rezerwacie [[Rezerwat Czerwona Struga|Czerwona Struga]] w [[Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej|Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej]].
Występuje w Azji, Europie i Ameryce Północnej na obszarach o klimacie arktycznym i umiarkowanym. W Polsce występuje na torfowiskach, głównie w północnej części kraju oraz na halach w Sudetach i Karpatach. Występuje również nad morzem, w zbiorowisku roślinnym zwanym borem bażynowym.
 
Bażyna czarna jest reliktem polodowcowym. 
 
Siedlisko bażyny stanowią borówczyska i torfowiska nizinne. W górach rośnie w wilgotnych zaroślach kosodrzewiny oraz na torfowiskach i halach górskich. Lubi gleby torfowe, kwaśne i wilgotne. Na nizinach jest średnio pospolita, w górach jest rośliną rzadką.  
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
== Wartość użytkowa ==
=== Wartość użytkowa ===
+
W Polsce pióropusznik strusi podlega ścisłej ochronie prawnej. Roślina jest chętnie uprawiana ze względu na jej walory ozdobne, bywa sadzona w parkach, ogrodach i na cmentarzach. Polecana jest do nasadzeń w wilgotnych i cienistych zakątkach. Szybko wypełnia oferowaną jej przestrzeń, nie jest jednak inwazyjna.
Jagody bażyny czarnej nie są słodkie ale są jadalne i soczyste (niektóre źródła podają, że owoce bażyny czarnej są niejadalne). Są bogate w witaminy: C i PP oraz w mikroelementy takie jak jod i lit. Są dobrym źródłem antocyjanów, podobnie jak owoce borówki. Najlepiej smakują po przemrożeniu, także gotowanie oraz mieszanie z innymi jagodowymi zdecydowanie poprawia ich smak.
 
 
 
W dawnych czasach sok z jagód używano do farbowania płótna i wełny na kolor brunatny i czerwony (po zmieszaniu z ałunem).
 
 
 
Roślina w skali kraju rzadka, objęta ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona na "Czerwonej Liście" w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria V).
 
 
 
Bażyna coraz częściej jest uprawiana jako roślina ozdobna. Roślina ta cechuje się bardzo wysoką mrozoodpornością i z tego względu może zastąpić wrzosy, które w przeciwieństwie do niej nie są odporne na niskie temperatury.
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
== Zobacz też ==
=== Ciekawostki ===
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Pi%C3%B3ropusznik_strusi pl.wikipedia.org, Pióropusznik strusi] [25.04.2014]
Epitet ''nigrum'' znaczy czarne i nawiązuje do koloru owoców bażyny.
 
 
<br/>
 
<br/>
 
 
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
K. Zarzycki, Z. Szeląg: ''Red list of the vascular plants in Poland''. W: Z. Mirek, . Zarzycki, W. Wojewoda Z. Szelag (red.), ''Red lists of plants and fungi in Poland''. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006, 11-20.
+
Wójciak Hanna, ''Porosty, mszaki, paprotniki. Flora Polski'', Warszawa 2003.
<br/>
 
 
 
 
 
== Linki zewnętrzne ==
 
http://pl.wikipedia.org/wiki/Bażyna_czarna
 
<br/>
 
  
[[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria:Rośliny]][[Kategoria: Rośliny chronione]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]]
+
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Parki krajobrazowe]]

Aktualna wersja na dzień 17:26, 21 mar 2015

Pióropusznik strusi

Matteuccia struthiopteris
(L.) Todaro
Pióropusznik strusi.Fot. Matti Virtala. Źródło: Commons Wikimedia [31.05.2013]
Pióropusznik strusi.
Fot. Matti Virtala. Źródło: Commons Wikimedia [31.05.2013]
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada "paprotniki"
Klasa paprocie
Rząd paprotkowce
Rodzina Onocleaceae
Rodzaj pióropusznik
Gatunek pióropusznik strusi
Synonimy

Pióropusznik strusi (Matteuccia struthiopteris (L.) Todaro) – gatunek paproci należący do rodziny Onocleaceae.

Morfologia

Pióropusznik strusi to roślina wieloletnia z krótkim kłączem (do 20 cm długości), z którego wyrastają lejkowato pojedyncze, podwójnie pierzaste liście płonne (asymilacyjne) o wysokości 30-170 cm i szerokości 35 cm. Są one lancetowate w zarysie, mocno zwężają się ku dołowi i mają bardzo krótki ogonek liściowy. W sierpniu lub wrześniu z wnętrza lejka wyrasta krótszy (do 60 cm długości), sztywny, początkowo zielony, później ciemnobrunatny, jednokrotnie pierzasty liść zarodnionośny, podobny do strusiego pióra (skąd pochodzi nazwa paproci).

Zarodnikowanie przypada na wrzesień–październik. Stosunkowo duże, ciemnobrunatne (czasem również czarne) zarodniki znajdują się w kubkach zarodnikowych leżących na obrzeżach blaszek liściowych, kiełkują po 14–22 dniach. Liście płonne zasychają wcześniej, pozostawiając na zimę tylko brunatne liście zarodnikowe. Paproć ta odznacza się zatem dwupostaciowością liści, tj. trofofil (część liścia zaopatrująca roślinę w substancje odżywcze) i sporofil (część liścia wytwarzająca zarodniki) występują oddzielne.

Rozmieszczenie i ekologia

W Polsce przebiega północna granica zasięgu tego gatunku. Pióropusznik strusi występuje na pogórzu Karpat i Pienin, w Sudetach Zachodnich, Górach Świętokrzyskich i Bieszczadach. Na niżu znany jest z rozproszonych stanowisk, można go spotkać m.in.: w północno-wschodniej Polsce, nad Nysą i Bobrem, w Mazowieckim Parku Krajobrazowym. Siedliska pióropusznika to brzegi potoków, wilgotne zbocza, mokre łąki i leśne polany.

Na Warmii i Mazurach pióropusznik strusi jest chroniony w kilku rezerwatach przyrody. Jednym z najbardziej znanych jest rezerwat Pióropusznikowy Jar położony w gminie Młynary, na terenie Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej oraz rezerwat Czarnówko. Na uwagę zasługuje również bogate stanowisko tego gatunku w rezerwacie Czerwona Struga w Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej.

Wartość użytkowa

W Polsce pióropusznik strusi podlega ścisłej ochronie prawnej. Roślina jest chętnie uprawiana ze względu na jej walory ozdobne, bywa sadzona w parkach, ogrodach i na cmentarzach. Polecana jest do nasadzeń w wilgotnych i cienistych zakątkach. Szybko wypełnia oferowaną jej przestrzeń, nie jest jednak inwazyjna.

Zobacz też

pl.wikipedia.org, Pióropusznik strusi [25.04.2014]

Bibliografia

Wójciak Hanna, Porosty, mszaki, paprotniki. Flora Polski, Warszawa 2003.