Wólka

Wólka
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	piski
Gmina	Ruciane-Nida
Liczba ludności (2010)	93
Strefa numeracyjna	(+48) 87
Kod pocztowy	12-220
Tablice rejestracyjne	NPI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Wólka
Położenie na mapie Polski Wólka
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Wólka (niem. Dietrichswalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane–Nida. Do 1972 roku wieś wchodziła w skład gminy (później gromady) Ukta w powiecie mrągowskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 r. liczyła 93 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Dorota Bogucka.

Położenie

Wieś położona jest w południowo–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, na Równinie Mazurskiej, na terenie Puszczy Piskiej, na zachód od Rucianego-Nidy, a na południe od drogi wojewódzkiej nr 610 Ruciane–Nida – Piecki.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w 1700 roku jako osada szkatułowa z prawem chełmińskim na 2 łanach, w leśnej okolicy zwanej Świńskim Laskiem (niem. Swini Lasseck). Niemiecka nazwa wsi pochodzi od leśniczego Dytryka (Dietricha) Polkeina. Około 1750 roku funkcjonował we wsi folwark (stąd polska nazwa Wólka), należący do majątku w Śwignajnie. Do momentu utworzenia parafii w Ukcie wieś należała do parafii w Piszu.

Szkoła we wsi powstała około 1800 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 43 dzieci.

W czasie działań wojennych w 1945 roku w Wólce spalono 6 budynków. W latach 1946–1947 wieś została niemal całkowicie zasiedlona przez osadników z Polski centralnej. Wólkę zelektryfikowano w 1962 roku. Od 1960 roku działał we wsi sklep. Przez prawie 25 lat sołtysem wsi był Jan Pietkiewicz (począwszy od 1951 roku). Wieś ma charakter rolniczy, ale istnieje też możliwość wynajęcia pokoju w gospodarstwie agroturystycznym; część mieszkańców znalazła zatrudnienie poza wsią.

Aktualnie Wólka jest siedzibą sołectwa.

Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych w poszczególnych okresach:

• 1785 r. – 19 gospodarstw

• 1839 r. – 120 osób, 13 gospodarstw

• 1857 r. – 155 osób

• 1864 r. – 128 osób

• 1867 r. – 161 osób

• 1933 r. – 249 osób

• 1939 r. – 197 osób, 14 gospodarstw

• 1949 r. – 20 gospodarstw

• 1970 r. – 92 osoby, 18 gospodarstw

• 1978 r. – 70 osób, 13 gospodarstw

• 1987 r. – 97 osób

Zabytki

• kilka przykładów budownictwa z początku XX wieku: domy i zabudowania gospodarcze (zagrody nr 2 i 7)
• zespół budynków szkolnych z okresu międzywojennego: szkoła i budynek gospodarczy
• dawny cmentarz ewangelicki z lat 40. XIX wieku, na południe od wsi, na skraju lasu
• dawny cmentarz ewangelicki z lat 40. XIX wieku, rodzinny, na południe od wsi, wśród pól

Bibliografia

Bielawny Krzysztof, Nekropolie w granicach parafii ewangelickich Nawiady, Piecki i Stara Ukta, Znad Pisy, nr 15, 2006, ss. 162–211.
von Hippel Rudolf, Przegląd statystycznych i innych uwarunkowań powiatu Johannisburg na podstawie przeprowadzonego spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1867 r. wg zestawienia starosty von Hippela w roku 1868, Znad Pisy, nr 19–20, 2010–2011, ss. 83–157.
Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1975.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Śliwiński Józef, Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic, Olsztyn 1993.
Żurkowska Tekla, Mazurskie cmentarze. Symbole w krajobrazie, Olsztyn 2008.
Deutsche Verwaltungsgeschichte [25.08.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [25.08.2013]
Strona Urzędu Gminy Biała Piska [25.08.2013]