Szlak pieszy grunwladzki: Grunwald - Bądzyn: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Opis)
 
(Nie pokazano 24 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{Szlak_turystyczny infobox
 
{{Szlak_turystyczny infobox
  | nazwa_szlaku      = Szlak pieszy grunwaldzki
+
  | nazwa_szlaku      = Szlak Grunwaldzki
 
  | szlak_grafika    = <!-- nazwa pliku graficznego, może być z przedrostkiem "Plik:" lub bez -->
 
  | szlak_grafika    = <!-- nazwa pliku graficznego, może być z przedrostkiem "Plik:" lub bez -->
 
  | opis zdjęcia      = <!-- jeśli plikiem graficznym jest zdjęcie, można je tu podpisać -->
 
  | opis zdjęcia      = <!-- jeśli plikiem graficznym jest zdjęcie, można je tu podpisać -->
 
  | państwo          = Polska
 
  | państwo          = Polska
  | województwo      = [[województwo warmińsko-mazurskie|warmińsko-mazurskie]]
+
  | województwo      = warmińsko-mazurskie
  | początek          = [[Grunwald]]
+
  | początek          = Grunwald
 
  | przez            =  
 
  | przez            =  
  | koniec            = [[Bądzyn]]
+
  | koniec            = Bądzyn
 
  | kod              =
 
  | kod              =
 
  | numer            =  
 
  | numer            =  
Linia 14: Linia 14:
 
  | etapy            =  
 
  | etapy            =  
 
  | typ              = pieszy
 
  | typ              = pieszy
  | administrator    = [[Oddział Warmińsko - Mazurski PTTK]]
+
  | administrator    = Oddział Warmińsko - Mazurski PTTK
 
}}
 
}}
'''Szlak pieszy''' – piesza trasa wycieczkowa oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki lądowe wykorzystują biegnące w terenie drogi i ścieżki. W [[Polska|Polsce]] ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała (np. czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą).<br/>
+
'''Szlak pieszy''' – piesza trasa wycieczkowa oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki lądowe wykorzystują biegnące w terenie drogi i ścieżki. W [[Polska|Polsce]] ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała (np. czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą).<br/><br/>
 
==Nazwa szlaku==
 
==Nazwa szlaku==
'''Szlak pieszy grunwaldzki'''
+
'''Szlak Grunwaldzki'''
 
== Trasa ==
 
== Trasa ==
''Grunwald – Leszcz – Uzdowo – Myślęta – Turza Wielka – Prioma – Płośnica – Turza Mała – Jeleń – Lidzbark - Bądzyn''
+
Grunwald – Leszcz – Uzdowo – Myślęta – Turza Wielka – Prioma – Płośnica – Turza Mała – Jeleń – Lidzbark Bądzyn
 
<br/>
 
<br/>
 
== Opis ==
 
== Opis ==
[[Plik:Barkweda.jpg|240px|right|thumb|Tablica informacyjna ze szlakiem napoleońskim, Barkweda]]
+
Szlak zaczyna się w pobliżu pól [[Grunwald|Grunwaldu]]. Jest to węzeł szlaków pieszych. Oprócz szlaku czerwonego, swój początek ma tu [[Szlak Grunwaldzki: Grunwald - Olsztynek|szlak zielony]] wiodący do [[Olsztynek|Olsztynka]], czarny do [[Kurzętnik|Kurzętnika]] oraz [[Szlak Grunwaldzki: Waplewo - Samborowo|szlak niebieski]].
[[Plik:Kapliczka w Gutkowie.jpg|240px|left|thumb|Kapliczka w Gutkowie]]
+
 
[[Plik:Drewniana chałupa w Jonkowie.jpg|240px|right|thumb|Drewniana chałupa w Jonkowie]]
+
Na polach grunwaldzkich doszło do bitwy pomiędzy połączonymi siłami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego a elitą wojsk zakonu krzyżackiego wspartą przez ciężkozbrojne rycerstwo z całej Europy Zachodniej. Miażdżące zwycięstwo wojsk polsko-litewskich złamało potęgę zakonu i przeszło do historii jako jedno z najwspanialszych zwycięstw oręża polskiego. W 550. rocznicę bitwy odsłonięto [[lkwim:Pomnik Grunwaldzki|Pomnik Zwycięstwa Grunwaldzkiego]], składający się z granitowego obelisku, jedenastu 30-metrowych masztów symbolizujących sztandary polskich i litewsko-ruskich chorągwi. Obok znajduje się amfiteatr z pomieszczeniami [[lkwim:Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku|Muzeum Bitwy pod Grunwaldem]], salą kinową i mapą plastyczną z kolorowych kamieni, pokazującą ustawienie wojsk przed bitwą. Na polu bitwy znajdują się również ruiny kaplicy pobitewnej, pozostałości Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie zburzonego przez hitlerowców w 1939 r., [[Kamień Jungingena]], [[Kopiec Jagiełły]] usypany przez harcerzy z ZHP w 1959 r.
Szlak prowadzi trasą przemarszu wojsk napoleońskich podczas wojny z Rosją i Prusami w lutym 1807 roku. W każdej miejscowości etapowej znajdujące się tablice informacyjne przybliżające turyście kolejne posunięcia wrogich sobie armii.
+
 
[[Barkweda]] to pierwszy punkt tego szlaku, osada położona 4 km od [[Brąswałd|Brąswałdu]], w szerokiej doliny [[rzeka Łyna|rzeki Łyny]]. We wsi znajduje się zabytkowy młyn, pozostałości parku dworskiego, dawny cmentarz, zabytkowe aleje przydrożne. W dniach 2–4 lutego 1807 r. w Barkwedzie i okolicy rozegrała się bitwa wojsk napoleońskich z wojskami rosyjskimi i pruskimi, o przeprawę na rzece Łynie. Okazały dąb, rosnący przy cmentarzu i kaplicy, został nazwany przez ludność miejscową „dębem Napoleona”. Według tradycji cesarz [[Napoleon]] miał pod drzewem swój punkt dowodzenia, a nawet miał nocować w obszernej dziupli. Jako pomnik przyrody przetrwał do 1922 r.
+
Z Grunwaldu szlak wiedzie do wsi [[Leszcz]]. Zabytkiem wartym zobaczenia jest gotycki [[Kościół pw. Świętej Trójcy w Leszczu | kościół pw. Świętej Trójcy]] z XIV w. W tym kościele modlił się król [[Władysław Jagiełło]] przed bitwą pod Grunwaldem. Dalej mijamy kolejne wsie i docieramy do miejscowości [[Lidzbark]]. Miasto w powiecie działdowskim nad [[rzeka Wel|rzeką Wel]] i [[Jezioro Lidzbarskie|Jeziorem Lidzbarskim]]. W pobliżu miasta znajdują się dwa parki krajobrazowe: [[Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy]] i [[Welski Park Krajobrazowy]]. Godne zobaczenia jest [[Kościół pw. św. Wojciecha w Lidzbarku|kościół pw. św. Wojciecha]], pozostałości gotyckiej baszty zamkowej z XIV w., kościół ewangelicko-augsburski z 1829 r. W Lidzbarku znajduje się [[Muzeum Pożarnictwa]]. Od wsi [[Konopaty]] do wsi [[Bądzyn]] szlak biegnie już na terenie województwa mazowieckiego.
 
<br/>
 
<br/>
[[Gutkowo]] - wieś leżąca obecnie w granicach admistracyjnych Olsztyna przy drodze prowadzącej na Morąg. Otoczone jest jeziorami [[jezioro Krzywe|Krzywe]], [[jezioro tyrsko|Tyrsko (Żbik)]] i [[jezioro Redykajny|Redykajny]]. Znajduje się tu [[kościół p.w. św. Wawrzyńca w Olsztynie|kościół p.w. św. Wawrzyńca]] z XIV wieku i trzy [[kaplica przydrożna|kapliczki przydrożne]]. W lutym 1807 roku, kiedy w okolicach wsi została rozgrywała się bitwa między wojskami francuskimi i rosyjskimi, [[Napoleon Bonaparte]] obserwował ją z wieży kościelnej.
+
 
<br/>
 
Kolejny punkt szlaku to wieś [[Mątki]] została założona przez [[Kapituła Warmińska|Kapitułę Warmińską]] w 1348 r. Tutaj 1 lutego 1887 roku urodził się [[ks. Jan Hanowski]], kanonik honorowy Kapituły Warmińskiej. Dalej szlak biegnie do [[Jonkowo|Jonkowa]]. Znajduje się tu [[kościół p.w. św. Jana Chrzciciela w Jonkowie|kościół p.w. św. Jana Chrzciciela]], cmentarz z zabytkowymi nagrobkami, kilka kapliczek. Kolejny punkt to malowniczo położona nad [[jezioro Łomy| Jez. Łomy]] wieś [[Łomy]] z zachowaną, typową zabudową warmińską. Znajduje się tu wiele ciekawych obiektów architektury z końca XIX i poczatków XX w., zbudowanych najczęściej z czerwonej cegły. Należą do nich: budynek dawnej szkoły, świetlicy, zabytkowa remiza strażacka oraz elementy sakralne, kapliczki przydrożne (cztery) pochodzące z XVIII, XIX, XX w.), niektóre budynki mieszkalne.<br/>
 
[[Rezerwat przyrody Kamienna Góra]] − utworzony został w 1995 roku [[Kudypy]] dla zachowania drzewostanu bukowego ze stanowiskami licznych gatunków rzadkich i chronionych. Najwyższe wzniesienie na terenie rezerwatu to [[Kamienna Góra]] 179 m n.p.m. Dalej [[Skolity]] z zabytkowym [[kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Skolitach| kościołem pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Jest to długa budowla jednonawowa z pseudogotyckim chórem i transeptem]] (1907). Szlak kończy się w [[Konradowo|Konradowie]], gdzie znajduje się kapliczka z dzwonkiem.
 
<br/>
 
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
1. Darmochwał T., Rumiński M. J., Warmia Mazury, przewodnik, Białystok 1996.
+
Bałdowski J., Grunwald i okolice - przewodnik turystyczny, Warszawa 1986<br/>
2. Lewicka D., Tomkiewicz R., Gmina Dywity. Teraźniejszość i przeszłość, Olsztyn 1994.
+
Darmochwał T., Rumiński M. J., Warmia Mazury, przewodnik, Białystok 1996.<br/>
3. Słownik Języka Polskiego, Warszawa 1995.
+
[http://gminagrunwald.pl www.gminagrunwald.pl]] [22.12.2013]<br/>
4. Styperek, J., www.studiaperiegetica.pl/pub/1_2_2008.pdf
+
[http://szlaki.mazury.pl www.szlaki.mazury.pl] [22.12.2013]
5. Syrwid R., Kościoły parafialne gminy Jonkowo, Olsztyn 2005.
 
6. www.szlaki.mazury.pl
 
 
<br/>
 
<br/>
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria:Szlaki turystyczne]] [[Kategoria:Szlaki piesze]]<br />
+
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria:Szlaki turystyczne]] [[Kategoria:Szlaki piesze]] [[Kategoria:Powiat olsztyński]] [[Kategoria:Powiat działdowski]] [[Kategoria:Powiat ostródzki]]<br />

Aktualna wersja na dzień 11:57, 18 mar 2015

Szlak Grunwaldzki

Dane szlaku
Państwo Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Początek Grunwald
Koniec Bądzyn
Kolor znakowania czerwony Czerwony.gif
Długość 98 km
Typ szlak pieszy
Administrator Oddział Warmińsko - Mazurski PTTK

Szlak pieszy – piesza trasa wycieczkowa oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki lądowe wykorzystują biegnące w terenie drogi i ścieżki. W Polsce ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała (np. czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą).

Nazwa szlaku

Szlak Grunwaldzki

Trasa

Grunwald – Leszcz – Uzdowo – Myślęta – Turza Wielka – Prioma – Płośnica – Turza Mała – Jeleń – Lidzbark – Bądzyn

Opis

Szlak zaczyna się w pobliżu pól Grunwaldu. Jest to węzeł szlaków pieszych. Oprócz szlaku czerwonego, swój początek ma tu szlak zielony wiodący do Olsztynka, czarny do Kurzętnika oraz szlak niebieski.

Na polach grunwaldzkich doszło do bitwy pomiędzy połączonymi siłami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego a elitą wojsk zakonu krzyżackiego wspartą przez ciężkozbrojne rycerstwo z całej Europy Zachodniej. Miażdżące zwycięstwo wojsk polsko-litewskich złamało potęgę zakonu i przeszło do historii jako jedno z najwspanialszych zwycięstw oręża polskiego. W 550. rocznicę bitwy odsłonięto Pomnik Zwycięstwa Grunwaldzkiego, składający się z granitowego obelisku, jedenastu 30-metrowych masztów symbolizujących sztandary polskich i litewsko-ruskich chorągwi. Obok znajduje się amfiteatr z pomieszczeniami Muzeum Bitwy pod Grunwaldem, salą kinową i mapą plastyczną z kolorowych kamieni, pokazującą ustawienie wojsk przed bitwą. Na polu bitwy znajdują się również ruiny kaplicy pobitewnej, pozostałości Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie zburzonego przez hitlerowców w 1939 r., Kamień Jungingena, Kopiec Jagiełły usypany przez harcerzy z ZHP w 1959 r.

Z Grunwaldu szlak wiedzie do wsi Leszcz. Zabytkiem wartym zobaczenia jest gotycki kościół pw. Świętej Trójcy z XIV w. W tym kościele modlił się król Władysław Jagiełło przed bitwą pod Grunwaldem. Dalej mijamy kolejne wsie i docieramy do miejscowości Lidzbark. Miasto w powiecie działdowskim nad rzeką Wel i Jeziorem Lidzbarskim. W pobliżu miasta znajdują się dwa parki krajobrazowe: Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy i Welski Park Krajobrazowy. Godne zobaczenia jest kościół pw. św. Wojciecha, pozostałości gotyckiej baszty zamkowej z XIV w., kościół ewangelicko-augsburski z 1829 r. W Lidzbarku znajduje się Muzeum Pożarnictwa. Od wsi Konopaty do wsi Bądzyn szlak biegnie już na terenie województwa mazowieckiego.

Bibliografia

Bałdowski J., Grunwald i okolice - przewodnik turystyczny, Warszawa 1986
Darmochwał T., Rumiński M. J., Warmia Mazury, przewodnik, Białystok 1996.
www.gminagrunwald.pl] [22.12.2013]
www.szlaki.mazury.pl [22.12.2013]