Babięty Wielkie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Dzieje miejscowości)
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
Linia 30: Linia 30:
 
}}
 
}}
 
''' Babięty Wielkie ''' (niem. ''Gross Babenz'') – wieś sołecka położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat iławski|powiecie iławskim]], w [[Susz (gmina miejsko-wiejska)|gminie Susz]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
 
''' Babięty Wielkie ''' (niem. ''Gross Babenz'') – wieś sołecka położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat iławski|powiecie iławskim]], w [[Susz (gmina miejsko-wiejska)|gminie Susz]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
 
 
Miejscowość w 2010 r. liczyła 268 mieszkańców (łącznie z [[Babięty Małe|Babiętami Małymi]]). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Sławomir Zgorzelski]]<ref>[http://bip.susz.sisco.info/?id=1739 bip.susz.sisco.info] [05.03.2014].</ref>.
 
Miejscowość w 2010 r. liczyła 268 mieszkańców (łącznie z [[Babięty Małe|Babiętami Małymi]]). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Sławomir Zgorzelski]]<ref>[http://bip.susz.sisco.info/?id=1739 bip.susz.sisco.info] [05.03.2014].</ref>.
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
Linia 41: Linia 40:
 
Miejscowość została założona w 1313 r. W imieniu kapituły pomezańskiej zasiedlenia wsi miał dokonać niejaki Cundrat. Zasadźca pełnił również funkcję sołtysa oraz otrzymał pozwolenie na prowadzenie karczmy. Obszar wsi obejmował wówczas 40 łanów. W miejscowości działał młyn wodny. Babięty Wielkie należały do parafii w [[Falknowo|Falknowie Wielkim]].
 
Miejscowość została założona w 1313 r. W imieniu kapituły pomezańskiej zasiedlenia wsi miał dokonać niejaki Cundrat. Zasadźca pełnił również funkcję sołtysa oraz otrzymał pozwolenie na prowadzenie karczmy. Obszar wsi obejmował wówczas 40 łanów. W miejscowości działał młyn wodny. Babięty Wielkie należały do parafii w [[Falknowo|Falknowie Wielkim]].
  
W czasie wojny trzynastoletniej (1454–1466) miejscowość została całkowicie zniszczona. Po 1466 r. opuszczone grunty wsi zostały włączone do dóbr [[Szymbark|szymbarskich]] należących do biskupa [[Teofil von Polentz|Teofila von Polentza]]. Po 1525 r. Babięty Wielkie wielokrotnie zmieniały właścicieli. Należały m.in. do książąt Holstein-Gottorf, a po 1808 r. zostały podzielone na wieś chłopską i majątek ziemski. W tym czasie we wsi działała gospoda oraz wiatrak typu holenderskiego.  
+
W czasie wojny trzynastoletniej (1454–1466) miejscowość została całkowicie zniszczona. Po 1466 r. opuszczone grunty wsi zostały włączone do dóbr [[Szymbark|szymbarskich]] należących do biskupa [[Teofil von Polentz|Teofila von Polentz]]. Po 1525 r. Babięty Wielkie wielokrotnie zmieniały właścicieli. Należały m.in. do książąt Holstein-Gottorf, a po 1808 r. zostały podzielone na wieś chłopską i majątek ziemski. W tym czasie we wsi działała gospoda oraz wiatrak typu holenderskiego.  
  
 
W 1870 r. Babięty Wielkie stanowiły własność kupca Samuelsona rodem z [[Ostróda|Ostródy]], który wzniósł neobarokowy pałac. Na przełomie XIX i XX stulecia majątek nabył niejaki Moderow. W sprzedaży pośredniczył wówczas Bank Gospodarstwa Wiejskiego. Moderow wydzielił osiem nowych gospodarstw chłopskich, a pozostałe grunty (400 ha) kupił baron von Rosenberg. W latach 1901–1902 Rosenberg wybudował własny dwór, w którym nie mieszkał zbyt długo. W latach 1913–1918 Babięty Wielkie należały już do radcy rządowego von Bulowa, a od 1921 r. stanowiły własność niejakiego Wittiga.  
 
W 1870 r. Babięty Wielkie stanowiły własność kupca Samuelsona rodem z [[Ostróda|Ostródy]], który wzniósł neobarokowy pałac. Na przełomie XIX i XX stulecia majątek nabył niejaki Moderow. W sprzedaży pośredniczył wówczas Bank Gospodarstwa Wiejskiego. Moderow wydzielił osiem nowych gospodarstw chłopskich, a pozostałe grunty (400 ha) kupił baron von Rosenberg. W latach 1901–1902 Rosenberg wybudował własny dwór, w którym nie mieszkał zbyt długo. W latach 1913–1918 Babięty Wielkie należały już do radcy rządowego von Bulowa, a od 1921 r. stanowiły własność niejakiego Wittiga.  
Linia 55: Linia 54:
 
*1933 – 317 osób
 
*1933 – 317 osób
 
*1939 – 359 osób
 
*1939 – 359 osób
 +
 
== Edukacja ==
 
== Edukacja ==
 
*[[Szkoła Podstawowa w Babiętach Wielkich]]
 
*[[Szkoła Podstawowa w Babiętach Wielkich]]

Wersja z 20:47, 29 lip 2015

Babięty Wielkie

Babięty Wielkie. Pałac w okresie międzywojennym.Źródło: Źródło: www.aefl.de/rosenberg
Babięty Wielkie. Pałac w okresie międzywojennym.
Źródło: Źródło: www.aefl.de/rosenberg
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat iławski
Gmina Susz
Liczba ludności (2010) 268[1]
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Babięty Wielkie
Babięty Wielkie
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Babięty Wielkie
Babięty Wielkie
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Babięty Wielkie (niem. Gross Babenz) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Susz. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 r. liczyła 268 mieszkańców (łącznie z Babiętami Małymi). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Sławomir Zgorzelski[2].

Babięty Wielkie. Szkoła w pałacu.
Źródło: www.spwbabietach.pl

Położenie

Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Pojezierzu Iławskim, 16 km na północny zachód od Iławy i 9 km na południowy wschód od Susza.

Dzieje miejscowości

Miejscowość została założona w 1313 r. W imieniu kapituły pomezańskiej zasiedlenia wsi miał dokonać niejaki Cundrat. Zasadźca pełnił również funkcję sołtysa oraz otrzymał pozwolenie na prowadzenie karczmy. Obszar wsi obejmował wówczas 40 łanów. W miejscowości działał młyn wodny. Babięty Wielkie należały do parafii w Falknowie Wielkim.

W czasie wojny trzynastoletniej (1454–1466) miejscowość została całkowicie zniszczona. Po 1466 r. opuszczone grunty wsi zostały włączone do dóbr szymbarskich należących do biskupa Teofila von Polentz. Po 1525 r. Babięty Wielkie wielokrotnie zmieniały właścicieli. Należały m.in. do książąt Holstein-Gottorf, a po 1808 r. zostały podzielone na wieś chłopską i majątek ziemski. W tym czasie we wsi działała gospoda oraz wiatrak typu holenderskiego.

W 1870 r. Babięty Wielkie stanowiły własność kupca Samuelsona rodem z Ostródy, który wzniósł neobarokowy pałac. Na przełomie XIX i XX stulecia majątek nabył niejaki Moderow. W sprzedaży pośredniczył wówczas Bank Gospodarstwa Wiejskiego. Moderow wydzielił osiem nowych gospodarstw chłopskich, a pozostałe grunty (400 ha) kupił baron von Rosenberg. W latach 1901–1902 Rosenberg wybudował własny dwór, w którym nie mieszkał zbyt długo. W latach 1913–1918 Babięty Wielkie należały już do radcy rządowego von Bulowa, a od 1921 r. stanowiły własność niejakiego Wittiga.

W 1927 r. majątek został wykupiony przez Wschodniopruskie Towarzystwo Ziemskie. Babięty Wielkie zostały zasiedlone przez osadników z Poznania oraz powiatów zachodniopruskich.

Liczba mieszkańców i budynków mieszkalnych (wieś i majątek) w następujących latach wynosiła:

  • 1864 – 247 osób, 21 domów
  • 1871 – 248 osób, 21 domów
  • 1885 – 229 osób, 18 domów
  • 1895 – 283 osoby, 16 domów
  • 1905 – 246 osób, 27 domów
  • 1933 – 317 osób
  • 1939 – 359 osób

Edukacja

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Redakach.

Zabytki

  • wiatrak typu holenderskiego
  • dawny cmentarz, na którym zachowały się nagrobki z polskimi nazwiskami mieszkańców wsi
  • dawny pałac, który po przebudowie i odnowieniu jest siedzibą szkoły

Przypisy

  1. Łącznie Babięty Wielkie i Babięty Małe.
  2. bip.susz.sisco.info [05.03.2014].

Zobacz też

Bibliografia

Iława. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1972.
Niesiobędzki Wiesław, Powiat iławski. Dzieje, zabytki, pejzaż i kultura. Szkice historyczne, wydanie II poprawione i poszerzone, Iława 2008.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Westpreussen, Commission bei Leon Saunier, Danzig und Elbing 1858.
Plan rozwoju lokalnego gminy i miasta Susz [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
verwaltungsgeschichte.de [05.03.2014]