Jezioro Mamry

Mamry
Fot. Mieczysław Kalski
Powierzchnia	2504.00 ha
Wymiary	7,6 × 5.2 km
Średnia głębokość	11,7 m
Maksymalna głębokość	43,8 m
Długość brzegu	34000.0m
Objętość	292968.0 tys. m3
Klasa czystości	II
Wysokość n.p.m.	116,2 m n.p.m.
Wyspy	7
Rodzaj	morenowe – moreny dennej
54°10′21″N 21°41′54″E

Kanał Jegliński łączy Jezioro Mamry z Jeziorem Roś.
Fot. Mieczysław Kalski

Jezioro Mamry (niem. Mauersee) – jezioro w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo. Jezioro znajduje się w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, na wysokości 116,2 m n.p.m. Nie jest samodzielnym jeziorem, lecz elementem kompleksu jezior także noszącego nazwę Mamry, co niekiedy wywołuje nieporozumienia. Do pozostałych jezior kompleksu Mamr można dopłynąć przez jezioro Kirsajty na jezioro Dargin lub przez Kalską Bramkę na jezioro Święcajty. Na północnym zachodzie znajduje się wyjątkowo głęboka zatoka (to tu znajduje się jedyna głębia Mamr Właściwych), która występuje w literaturze pod osobną nazwą jako Jezioro Przystań. Z jeziora wypływa rzeka Węgorapa i wychodzi niedokończony Kanał Mazurski. Węgorapą, a potem Kanałem Węgorzewskim można dopłynąć do portu w Węgorzewie.

Położenie

Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa Mamry odpowiada jedynie jezioru nazywanemu Mamry Północne.

Mamry dzielą się na trzy wydzielone części:

• Bodma
  
• Mamry Małe
  
• Przystań
  

W części publikacji pod nazwą Mamry opisuje się cały kompleks złożony z 6 połączonych ze sobą jezior: Mamry Północne (lub właściwe), Kirsajty, Kisajno, Dargin, Święcajty, Dobskie.

W kompleksie jezior znajdują się 33 wyspy o łącznej powierzchni 213 ha, część z nich na jeziorach Mamry i Kisajno tworzy rezerwat ornitologiczny. Największa wyspa na Mamrach (i na Mazurach) to Upałty. Z Mamr wypływa rzeka Węgorapa.

Jakość wód

Jest to jeden z nielicznych zbiorników, który posiada dwa odpływy powierzchniowe: Kanał Jegliński, prowadzący do jeziora Roś, i rzekę Wyszkę wpływającą do jeziora Białoławki. Oba cieki mają przepływ regulowany śluzą.

Pod względem podatności na degradację ekologiczną zanieczyszczeniem przez człowieka jezioro zakwalifikowane jest do drugiej kategorii (2,29 pkt.). Posiada dość korzystne warunki morfometryczno-zlewniowe. Dla zachowania stanu czystości ważna jest właściwa gospodarka ściekowa w rejonie dopływów (przy maksymalnej redukcji zanieczyszczeń). Jezioro jeszcze nie posiada bezpośrednich zrzutów ścieków. Ocena zbiornika pozostaje czasowo pozytywna pomimo występowania znacznej ilości związków fosforowych przy dnie.

Przyroda

Obrzeża niskie, często podmokłe, bagniste, odcinki brzegów północno-wschodnich i środkowa część północnych wyższe, miejscami strome. Roślinność zanurzona urozmaicona.

Najpopularniejsze gatunki ryb zamieszkujące zbiornik to: leszcz, miętus, okoń, sandacz, sieja, sum, szczupak, węgorz, jaź.

Turystyka

Jezioro jest atrakcyjne turystycznie. Zalesione, mało zagospodarowane brzegi, tworzą przyjemne krajobrazy. Woda w jeziorze jest czysta i zachęca do kąpieli (szczególnie w okolicy ujścia jeziora do Węgorapy, gdzie woda jest wyjątkowo przejrzysta, choć też wyjątkowo zimna). Z północno-zachodniego brzegu jeziora wychodzi niedokończony Kanał Mazurski, który miał połączyć Mazury z Bałtykiem przez rzekę Pregołę. Powojenne zmiany granic (podzielenie Prus Wschodnich na polskie Mazury i rosyjski obwód kaliningradzki) uczyniło kontynuowanie projektu bezzasadnym. Do tego jednak czasu wybudowano większość kanału i kilka dużych śluz, które można podziwiać do dziś. Na południowym brzegu kanału znajduje się również duży kompleks bunkrów z czasów II wojny światowej – pozostałości kwatery OKH.

Bibliografia

pl.wikipedia.org [30.06.2014]
mojemazury.pl [30.06.2014]