Drulity: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 24 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:
 
  |herb artykuł          =
 
  |herb artykuł          =
 
  |dopełniacz wsi        =       
 
  |dopełniacz wsi        =       
  |zdjęcie              = Dwór w Drulitach.jpg  
+
  |zdjęcie              =   
  |opis zdjęcia          = Dwór w Drulitach
+
  |opis zdjęcia          =  
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
Linia 14: Linia 14:
 
  |sołectwo              =
 
  |sołectwo              =
 
  |wysokość              =
 
  |wysokość              =
  |liczba ludności      = 417 (łącznie z [[Tumpity|Tumpitami]])
+
  |liczba ludności      = 417 (łącznie z Tumpitami)
 
  |rok                  = 2010  
 
  |rok                  = 2010  
 
  |strefa numeracyjna    =
 
  |strefa numeracyjna    =
Linia 28: Linia 28:
 
  |wikisłownik          =
 
  |wikisłownik          =
 
  |www                  =
 
  |www                  =
}}<br/>
+
}}
''' Drulity ''' (niem. ''Draulitten'') – [[wieś sołecka]] położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat elbląski|powiecie elbląskim]], w [[gmina Pasłęk|gminie Pasłęk]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała [[podział administracyjny|administracyjnie]] do [[województwo elbląskie|województwa elbląskiego]].
+
''' Drulity ''' (niem. ''Draulitten'') – wieś sołecka położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat elbląski|powiecie elbląskim]], w [[Pasłęk (gmina miejsko-wiejska)|gminie Pasłęk]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
 
+
Miejscowość w 2010 roku liczyła 417 mieszkańców (łącznie z [[Tumpity|Tumpitami]]). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Katarzyna Wronkowska.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 417 mieszkańców (łącznie z [[Tumpity|Tumpitami]]). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Piotr Wojciechowski]]<ref>http://www.paslek.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1132:wybory-sotysow&catid=1:informacje-biece [data dostępu: 5.03.2014]</ref>.
+
<br/><br/>
 
 
<br/>
 
 
 
 
== Położenie ==
 
== Położenie ==
 
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze [[Wysoczyzna Elbląska|Wysoczyzny Elbląskiej]], na wschód od [[Kanał Elbląski|Kanału Elbląskiego]] i drogi wojewódzkiej nr 526, 13 km na południe od [[Pasłęk|Pasłęka]], w pobliżu granicy z [[powiat ostródzki|powiatem ostródzkim]].
 
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze [[Wysoczyzna Elbląska|Wysoczyzny Elbląskiej]], na wschód od [[Kanał Elbląski|Kanału Elbląskiego]] i drogi wojewódzkiej nr 526, 13 km na południe od [[Pasłęk|Pasłęka]], w pobliżu granicy z [[powiat ostródzki|powiatem ostródzkim]].
 
<br/>
 
<br/>
 +
== Dzieje miejscowości ==
 +
Początkowo nazwa wsi pojawiała się w różnych odmianach: ''Drwythen'', ''Traulitte'' oraz ''Draulitten''. Przywilej lokacyjny Drulit został wystawiony 23 czerwca 1435 roku przez wielkiego mistrza krzyżackiego [[Paul von Russdorff|Paula von Russdorffa]]. Odbiorcą przywileju obejmującego 18 łanów był Jakub von Pynnaw. W XVI w. wieś miała stanowić własność księcia [[Albrecht Hohenzollern|Albrechta Hohenzollerna]]. Pojawia się jednak wzmianka, że w 1531 roku Drulity miały stać się własnością Christoffa von Woygena. Od 1535 roku przez prawie 100 lat Drulity były dobrami lennymi [[von Schertwitz|Georga von Schwertwitza]] i jego dziedziców. Rodzina posiadała również pobliskie [[Kwitajny]] i [[Barzyna|Barzynę]]. W 1543 roku drulickie dobra obejmowały wsie: [[Czarna Góra]], [[Rydzówka (gmina Pasłęk)|Rydzówka]], [[Pólko]], [[Dargowo]] i [[Talpity]]. W połowie XVII w. majątek stał się własnością Zygmunta von Wallenrodta. Rodzina zarządzała Drulitami do 1730 roku. W latach 1787-1818 Drulity należały do Georga von Haake, ożenionego z Henriettą von Bodeck. W 1818 roku Haake sprzedał Drulity i Tumpity Adolfowi von Besserowi.
 +
 +
W 1851 roku Drulity i folwark w Tumpitach nabył od Adolfa von Bessera Jürgen Krahmer, kupiec z Hamburga. Po jego śmierci w 1855 roku majątkiem zarządzała wdowa wraz z najstarszym synem Emilem, zmarłym w 1859 roku. Obowiązki Emila przejął jego młodszy brat Gustaw, przebywający do tego czasu w Ameryce Południowej. Kolejny dziedzic z rodu Krahmerów – Robert – zarządzał 449 ha ziemi. W tym czasie w Drulitach prowadzono hodowlę 65 koni rasowych, 118 krów oraz 300 owiec merynosów. W 1939 roku Drulity wraz z Tumpitami były zamieszkane przez 234 osoby. Ostatnim właścicielem drulickiego majątku był dr Hans-Werner Krahmer. Jego matka pochodziła ze znakomitej bankierskiej rodziny żydowskiej Wertheimberów i po dojściu nazistów do władzy uciekła do Paryża, a w czerwcu 1949 roku po zajęciu stolicy Francji przez wojska III Rzeczy popełniła samobójstwo. Jej syn ożenił się z Greczynką Anną Protopapadakis – córką premiera greckiego rządu po I wojnie światowej. Ślub odbył się 27 lutego 1933 roku w Berlinie. Hans-Werner Krahmer przyjaźnił się z [[lkwim:Marion von Dönhoff]], zarządzającą do 1945 roku dobrami Fundacji Dönhoffów dla Biednych w pobliskich Kwitajnach oraz z [[von Perbandt|Martinem von Perbandt]] ze [[Śliwica|Śliwicy]]. W styczniu 1945 roku Hans-Werner Krahmer opuścił Drulity i osiadł w Krottenmühl w Górnej Bawarii.
  
== Dzieje miejscowości ==
+
W pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej miejscowość nosiła nazwę Orliniec. W pałacu miała siedzibę dyrekcja Zespołu Państwowych Nieruchomości Ziemskich (w 1949 r. zmienione na Państwowe Gospodarstwa Rolne). Pod jej zarządem był m.in. majątek w Orlińcu (Drulitach) oraz pobliskim [[Dargowo|Dargowie]] i Jodłówce (obecna nazwa [[Pniewo]]). Już pod koniec lat czterdziestych gospodarstwa te stały na dobrym poziomie organizacyjnym i technologicznym. Kierownikiem gospodarstwa był wtedy [[Stanisław Jankowski]] - znakomity fachowiec, zamiłowany rolnik, absolwent przedwojennej szkoły rolniczej w Wielkopolsce.  
Początkowo nazwa wsi pojawiała się w różnych odmianach: ''Drwythen'', ''Traulitte'' oraz ''Draulitten''. Przywilej lokacyjny Drulit został wystawiony 23 czerwca 1435 roku przez wielkiego mistrza [[Paul von Russdorff|Paula von Russdorffa]]. Odbiorcą przywileju obejmującego 18 łanów był Jakyb von Pynnaw. W wieku XVI wieś miała stanowić własność księcia [[Albrecht Hohenzollern|Albrechta Hohenzollerna]]. Pojawia się jednak wzmianka, że w 1531 roku Drulity miały stać się własnością Christoffa von Woygena. Od 1535 roku przez prawie 100 lat Drulity były dobrami lennymi [[von Schertwitz|Georga von Schwertwitza]] i jego dziedziców. Rodzina posiadała również pobliskie [[Kwitajny]] i [[Barzyna|Barzynę]]. W 1543 roku drulickie dobra obejmowały wsie: [[Czarna Góra]], [[Rydzówka (gmina Pasłęk)|Rydzówka]], [[Pólko]], [[Dargowo]] i [[Talpity]]. W połowie XVII stulecia majątek stał się własnością [[von Wallenrodt|Zygmunta von Wallenrodta]]. Rodzina zarządzała Drulitami do 1730 roku. W latach 1787-1818 Drulity należały do [[von Haake|Georga von Haake]], ożenionego z [[von Bodeck|Henriettą von Bodeck]]. W 1818 roku Haake sprzedał Drulity i Tumpity [[von Besser|Adolfowi von Besserowi]].
 
  
W 1851 roku Drulity i folwark w [[Tumpity|Tumpitach]] nabył od Adolfa von Bessera nabył Jürgen Krahmer, kupiec z Hamburga. Po jego śmierci w 1855 roku majątkiem zarządzała wdowa wraz z najstarszym synem Emilem, zmarłym w 1859 roku. Obowiązki Emila przejął jego młodszy brat Gustaw, przebywający dotychczas w Ameryce Południowej. Kolejny dziedzic z rodu Krahmerów Robert zarządzał 449 ha ziemi. W tym czasie w Drulitach prowadzono hodowlę 65 koni rasowych, 118 krów oraz 300 owiec merynosów. W 1939 roku Drulity wraz z Tumpitami były zamieszkane przez 234 osoby. Ostatnim właścicielem drulickiego majątku był dr Hans-Werner Krahmer - jego matka pochodziła ze znakomitej bankierskiej rodziny żydowskiej Wertheimberów. Po dojściu nazistów do władzy uciekła do Paryża. W czerwcu 1949 roku po zajęciu stolicy Francji przez wojska III Rzeczy popełniła samobójstwo. Jej syn ożenił się z Greczynką Anną Protopapadakis - córką premiera greckiego rządu po [[I Wojna Światowa| I wojnie światowej]]. Ślub odbył się 27 lutego 1933 roku w Berlinie. Hans-Werner Krahmer przyjaźnił się z [[Marion von Dönhoff]], zarządzającą do 1945 roku dobrami Fundacji Dönhoffów dla Biednych w pobliskich Kwitajnach oraz z [[von Perbandt|Martinem von Perbandt]] ze [[Śliwica|Śliwicy]].W styczniu 1945 roku  Hans-Werner Krahmer opuścił Drulity i osiadł w Krottenmühl w Górnej Bawarii.
+
W latach sześćdziesiątych w Zespole PGR Drulity prowadzone były przez naukowców z Katedry Ekonomiki i Organizacji Przedsiębiorstw Rolnych SGGW w Warszawie badania nad wypracowaniem modelu zarządzania i kierowania w PGR-ach. Pracami tymi kierował prof. Wiktor Prandota, który następnie w latach 1965-1969 był kierownikiem Katedry Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa WSR w Olsztynie, a potem ekspertem ONZ do spraw rolnictwa.  
  
W miejscowości istnieje [[Parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Drulitach|parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Drulitach]], erygowana w roku 2003. W Drulitach działa jednostka [[Ochotnicza Straż Pożarna w Drulitach|Ochotniczej Straży Pożarnej w Drulitach]]. Funkcjonuje boisko do koszykówki, piłki nożnej, siatkówki oraz plac zabaw dla dzieci. W miejscowości działa centrum szkoleniowo-konferencyjne.
+
W miejscowości istnieje [[parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Drulitach|parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Drulitach]], erygowana w 2003 r. W Drulitach działa jednostka [[Ochotnicza Straż Pożarna w Drulitach|Ochotniczej Straży Pożarnej w Drulitach]]. Funkcjonuje boisko do koszykówki, piłki nożnej, siatkówki oraz plac zabaw dla dzieci. W miejscowości działa centrum szkoleniowo-konferencyjne.
 
<br/>
 
<br/>
  
 
==Turystyka==
 
==Turystyka==
*Czarny szlak rowerowy o długości 7,5 km - przebieg trasy: [[Sambród]] – [[Marzewo]] – Drulity – [[Buczyniec|Pochylnia Buczyniec]]
+
*czarny szlak rowerowy o długości 7,5 km przebieg trasy: [[Sambród]] – [[Marzewo]] – Drulity – [[Buczyniec|Pochylnia Buczyniec]]
<br/>
 
 
 
 
== Zabytki ==
 
== Zabytki ==
*[[lkwim: Dwór w Drulitach|Klasycystyczny dwór]] z  połowy XIX stulecia - obecnie własność prywatna
+
*[[lkwim: Dwór w Drulitach|klasycystyczny dwór]] z  połowy XIX w. – obecnie własność prywatna
*Zabudowania folwarczne: budynek gospodarczy w parku, rządcówka, budynek gospodarczy przy rządcówce, browar, budynek gospodarczy przy browarze, wieżyczka studni, ogrodzenie od północy
+
*zabudowania folwarczne: budynek gospodarczy w parku, rządcówka, budynek gospodarczy przy rządcówce, browar, budynek gospodarczy przy browarze, wieżyczka studni, ogrodzenie od północy
*Nowy folwark: obora, chlewnia, stodoła
+
*nowy folwark: obora, chlewnia, stodoła
<br/>
 
 
 
== Bibliografia ==
 
#Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.
 
#Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, ''Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych'', Elbląg 2012.
 
#''Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany'', red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
 
#''Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297-1997'', red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
 
#[http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims| Bank Danych Lokalnych GUS] [data dostępu: 5.06.2014]
 
#[http://www.glospasleka.pl/index.php?id=news&idd=16432| Lech Słodownik, Drulity] [data dostępu: 5.06.2014]
 
#[http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/15450,drulity-palac-%28pol--xix-w-%29.html| Polska Niezwykła] [data dostępu: 5.06.2014]
 
 
{{Przypisy}}
 
{{Przypisy}}
 
<references/>
 
<references/>
<br/>
+
== Bibliografia ==
 
+
#Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.<br/>
 +
#Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, ''Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych'', Elbląg 2012.<br/>
 +
#''Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297-1997'', red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.<br/>
 +
#''Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany'', red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.<br/>
 +
#[http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims| Bank Danych Lokalnych GUS] [05.06.2014]<br/>
 +
#[http://www.glospasleka.pl/index.php?id=news&idd=16432| Słodownik Lech, ''Drulity'', glospasleka.pl] [05.06.2014]<br/>
 +
#[http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/15450,drulity-palac-%28pol--xix-w-%29.html| polskaniezwykla.pl] [05.06.2014]
 +
#Informacje nadesłane przez [[Apolinary Zapisek|Apolinarego Zapiska]]
  
[[Kategoria: Miejscowość]]  [[Kategoria: Powiat elbląski]] [[Kategoria: Gmina Pasłęk (gmina wiejska)]] [[Kategoria: Wsie sołeckie]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Pałace i dwory]]
+
[[Kategoria: Miejscowość]]  [[Kategoria: Powiat elbląski]] [[Kategoria: Pasłęk (gmina miejsko-wiejska)]] [[Kategoria: Wsie sołeckie]][[Kategoria: 1401-1500]]

Aktualna wersja na dzień 10:09, 27 kwi 2020

Drulity

Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat elbląski
Gmina Pasłęk
Liczba ludności (2010) 417 (łącznie z Tumpitami)
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Drulity
Drulity
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Drulity
Drulity
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Drulity (niem. Draulitten) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 417 mieszkańców (łącznie z Tumpitami). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Katarzyna Wronkowska.

Położenie

Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, na wschód od Kanału Elbląskiego i drogi wojewódzkiej nr 526, 13 km na południe od Pasłęka, w pobliżu granicy z powiatem ostródzkim.

Dzieje miejscowości

Początkowo nazwa wsi pojawiała się w różnych odmianach: Drwythen, Traulitte oraz Draulitten. Przywilej lokacyjny Drulit został wystawiony 23 czerwca 1435 roku przez wielkiego mistrza krzyżackiego Paula von Russdorffa. Odbiorcą przywileju obejmującego 18 łanów był Jakub von Pynnaw. W XVI w. wieś miała stanowić własność księcia Albrechta Hohenzollerna. Pojawia się jednak wzmianka, że w 1531 roku Drulity miały stać się własnością Christoffa von Woygena. Od 1535 roku przez prawie 100 lat Drulity były dobrami lennymi Georga von Schwertwitza i jego dziedziców. Rodzina posiadała również pobliskie Kwitajny i Barzynę. W 1543 roku drulickie dobra obejmowały wsie: Czarna Góra, Rydzówka, Pólko, Dargowo i Talpity. W połowie XVII w. majątek stał się własnością Zygmunta von Wallenrodta. Rodzina zarządzała Drulitami do 1730 roku. W latach 1787-1818 Drulity należały do Georga von Haake, ożenionego z Henriettą von Bodeck. W 1818 roku Haake sprzedał Drulity i Tumpity Adolfowi von Besserowi.

W 1851 roku Drulity i folwark w Tumpitach nabył od Adolfa von Bessera Jürgen Krahmer, kupiec z Hamburga. Po jego śmierci w 1855 roku majątkiem zarządzała wdowa wraz z najstarszym synem Emilem, zmarłym w 1859 roku. Obowiązki Emila przejął jego młodszy brat Gustaw, przebywający do tego czasu w Ameryce Południowej. Kolejny dziedzic z rodu Krahmerów – Robert – zarządzał 449 ha ziemi. W tym czasie w Drulitach prowadzono hodowlę 65 koni rasowych, 118 krów oraz 300 owiec merynosów. W 1939 roku Drulity wraz z Tumpitami były zamieszkane przez 234 osoby. Ostatnim właścicielem drulickiego majątku był dr Hans-Werner Krahmer. Jego matka pochodziła ze znakomitej bankierskiej rodziny żydowskiej Wertheimberów i po dojściu nazistów do władzy uciekła do Paryża, a w czerwcu 1949 roku po zajęciu stolicy Francji przez wojska III Rzeczy popełniła samobójstwo. Jej syn ożenił się z Greczynką Anną Protopapadakis – córką premiera greckiego rządu po I wojnie światowej. Ślub odbył się 27 lutego 1933 roku w Berlinie. Hans-Werner Krahmer przyjaźnił się z lkwim:Marion von Dönhoff, zarządzającą do 1945 roku dobrami Fundacji Dönhoffów dla Biednych w pobliskich Kwitajnach oraz z Martinem von Perbandt ze Śliwicy. W styczniu 1945 roku Hans-Werner Krahmer opuścił Drulity i osiadł w Krottenmühl w Górnej Bawarii.

W pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej miejscowość nosiła nazwę Orliniec. W pałacu miała siedzibę dyrekcja Zespołu Państwowych Nieruchomości Ziemskich (w 1949 r. zmienione na Państwowe Gospodarstwa Rolne). Pod jej zarządem był m.in. majątek w Orlińcu (Drulitach) oraz pobliskim Dargowie i Jodłówce (obecna nazwa Pniewo). Już pod koniec lat czterdziestych gospodarstwa te stały na dobrym poziomie organizacyjnym i technologicznym. Kierownikiem gospodarstwa był wtedy Stanisław Jankowski - znakomity fachowiec, zamiłowany rolnik, absolwent przedwojennej szkoły rolniczej w Wielkopolsce.

W latach sześćdziesiątych w Zespole PGR Drulity prowadzone były przez naukowców z Katedry Ekonomiki i Organizacji Przedsiębiorstw Rolnych SGGW w Warszawie badania nad wypracowaniem modelu zarządzania i kierowania w PGR-ach. Pracami tymi kierował prof. Wiktor Prandota, który następnie w latach 1965-1969 był kierownikiem Katedry Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa WSR w Olsztynie, a potem ekspertem ONZ do spraw rolnictwa.

W miejscowości istnieje parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Drulitach, erygowana w 2003 r. W Drulitach działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej w Drulitach. Funkcjonuje boisko do koszykówki, piłki nożnej, siatkówki oraz plac zabaw dla dzieci. W miejscowości działa centrum szkoleniowo-konferencyjne.

Turystyka

Zabytki

  • klasycystyczny dwór z połowy XIX w. – obecnie własność prywatna
  • zabudowania folwarczne: budynek gospodarczy w parku, rządcówka, budynek gospodarczy przy rządcówce, browar, budynek gospodarczy przy browarze, wieżyczka studni, ogrodzenie od północy
  • nowy folwark: obora, chlewnia, stodoła

Przypisy

Bibliografia

  1. Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.
  2. Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
  3. Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297-1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
  4. Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
  5. Bank Danych Lokalnych GUS [05.06.2014]
  6. Słodownik Lech, Drulity, glospasleka.pl [05.06.2014]
  7. polskaniezwykla.pl [05.06.2014]
  8. Informacje nadesłane przez Apolinarego Zapiska