Eugeniusz Buchholz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = 17 lutego 1928 r. | |data śmierci = 17 lutego 1928 r. | ||
| − | |miejsce śmierci =Orneta | + | |miejsce śmierci = Orneta |
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Eugeniusz Buchholz ''' (ur. 6 marca 1865 r. w [[Orneta|Ornecie]], zm. 17 lutego 1928 r. | + | ''' Eugeniusz Buchholz ''' (ur. 6 marca 1865 r. w [[Orneta|Ornecie]], zm. tamże 17 lutego 1928 r.) – literat, redaktor, tłumacz, księgarz. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | Ojciec August Buchholz był piekarzem, a od 1881 roku właścicielem cegielni. Matką Eugeniusza była Berta z domu Thiel | + | Ojciec Eugeniusza Buchoholza, August Buchholz, był piekarzem, a od 1881 roku właścicielem cegielni. Matką Eugeniusza była Berta z domu Thiel, natomiast jego bratem był historyk i nauczyciel [[Franz Buchholz|Franza Buchholza]]. |
| − | Eugeniusz Buchholz jest | + | Eugeniusz Buchholz jest autorem książki poświęconej osobie biskupa [[lkwim:Stanisław Hozjusz| Stanisława Hozjusza]] oraz podręcznika przeznaczonego do nauki języka polskiego. Jako tłumacz podjął się przekładu na język niemiecki utworów [[lkwim: Ignacy Krasicki| Ignacego Krasickiego]], Władysława Reymonta, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Turgieniewa, Mikołaja Gogola. Do jego korespondencyjnych serdecznych znajomych należał [[lkwim: Wojciech Kętrzyński|Wojciech Kętrzyński]] oraz ksiądz [[Walenty Barczewski|Walenty Barczewski]]. |
| − | Od połowy lat 90. XIX stulecia Buchholz przeżywał trudne chwile. Paraliż nóg przykuł go do wózka inwalidzkiego. W 1906 roku podjął decyzję o sprzedaży olsztyńskiej księgarni. Powrócił do rodzinnej | + | |
| + | Od połowy lat 90. XIX stulecia Buchholz przeżywał trudne chwile. Paraliż nóg przykuł go do wózka inwalidzkiego. W 1906 roku podjął decyzję o sprzedaży olsztyńskiej księgarni. Powrócił do rodzinnej Ornety, gdzie zamieszkał w domu opieki prowadzonym przez siostry katarzynki. Przez [[Plebiscyt na Warmii i Mazurach|plebiscytem 1920 roku]] publikował swoje artykuły w niemieckich dodatkach do [[lkwim:"Gazeta Olsztyńska"|"Gazety Olsztyńskiej"]]. | ||
| + | |||
| + | Zmarł w wieku 63 lat. | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | Przez trzy lata ( | + | Przez trzy lata (1880–1883) Buchholz uczęszczał do gdańskiej szkoły handlowej. W Poznaniu, do którego przeniósł się na pewien czas, poznawał tajniki rynku księgarskiego, zasady wydawania i redakcji. W trakcie swojego pobytu w Królewcu przesyłał korespondencje do "Ermländische Zeitung", na którego łamach były one publikowane. |
<br/> | <br/> | ||
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | W 1887 roku Buchholz stał się właścicielem księgarni w [[Barczewo|Barczewie]], należącej wcześniej do [[Adam Napieralski|Adama Napieralskiego]]. | + | W 1887 roku Buchholz stał się właścicielem składu papieru oraz księgarni w [[Barczewo|Barczewie]], należącej wcześniej do [[Adam Napieralski|Adama Napieralskiego]]. Księgarnia ta stała się wkrótce znana za sprawą zatargu z lokalną policją, która bezskutecznie próbowała nakłonić właściciela do usunięcia polskiego napisu znajdującego się na ścianie frontowej budynku. |
| + | |||
| + | Od 1888 roku teksty Buchholza ukazywały się w "Dzienniku Poznańskim". Rok później, za namową księdza [[Feliks Schreiber|Feliksa Schreibera]], księgarz zamieszkał w [[Olsztyn|Olsztynie]]. Założył tu drukarnię, skład papieru oraz księgarnię, w której sprzedawał tytuły sprowadzane z Pomorza i Wielkopolski. Podjął współpracę z redakcją "Pielgrzyma" oraz "Przewodnika Katolickiego". | ||
| + | |||
| + | W latach 90. XIX wieku rozpoczął działalność wydawcy prasowego. Pisma przez niego wydawane drukowano po polsku, a należały do nich "[[Nowiny Warmińskie]]" (1890–1891) oraz "[[Warmiak]]" (1893–1905). Buchholz wydał także drukiem "Kalendarz Polsko-Warmijski na rok 1892". Wśród publikowanych niemieckojęzycznych tytułów znalazły się natomiast "Allensteiner Volkszeitung" oraz "Allensteiner Volksblatt" (1891–1896). | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | ||
Wersja z 21:13, 25 wrz 2014
| Pole-obowiązkowe Jan Ornecki, Warmiak, Prawdomir | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 marca 1865 r. Orneta |
| Data i miejsce śmierci | 17 lutego 1928 r. Orneta |
| Zawód | literat, redaktor, tłumacz, księgarz |
Eugeniusz Buchholz (ur. 6 marca 1865 r. w Ornecie, zm. tamże 17 lutego 1928 r.) – literat, redaktor, tłumacz, księgarz.
Spis treści
Życiorys
Ojciec Eugeniusza Buchoholza, August Buchholz, był piekarzem, a od 1881 roku właścicielem cegielni. Matką Eugeniusza była Berta z domu Thiel, natomiast jego bratem był historyk i nauczyciel Franza Buchholza.
Eugeniusz Buchholz jest autorem książki poświęconej osobie biskupa Stanisława Hozjusza oraz podręcznika przeznaczonego do nauki języka polskiego. Jako tłumacz podjął się przekładu na język niemiecki utworów Ignacego Krasickiego, Władysława Reymonta, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Turgieniewa, Mikołaja Gogola. Do jego korespondencyjnych serdecznych znajomych należał Wojciech Kętrzyński oraz ksiądz Walenty Barczewski.
Od połowy lat 90. XIX stulecia Buchholz przeżywał trudne chwile. Paraliż nóg przykuł go do wózka inwalidzkiego. W 1906 roku podjął decyzję o sprzedaży olsztyńskiej księgarni. Powrócił do rodzinnej Ornety, gdzie zamieszkał w domu opieki prowadzonym przez siostry katarzynki. Przez plebiscytem 1920 roku publikował swoje artykuły w niemieckich dodatkach do "Gazety Olsztyńskiej".
Zmarł w wieku 63 lat.
Szkoła i wykształcenie
Przez trzy lata (1880–1883) Buchholz uczęszczał do gdańskiej szkoły handlowej. W Poznaniu, do którego przeniósł się na pewien czas, poznawał tajniki rynku księgarskiego, zasady wydawania i redakcji. W trakcie swojego pobytu w Królewcu przesyłał korespondencje do "Ermländische Zeitung", na którego łamach były one publikowane.
Praca
W 1887 roku Buchholz stał się właścicielem składu papieru oraz księgarni w Barczewie, należącej wcześniej do Adama Napieralskiego. Księgarnia ta stała się wkrótce znana za sprawą zatargu z lokalną policją, która bezskutecznie próbowała nakłonić właściciela do usunięcia polskiego napisu znajdującego się na ścianie frontowej budynku.
Od 1888 roku teksty Buchholza ukazywały się w "Dzienniku Poznańskim". Rok później, za namową księdza Feliksa Schreibera, księgarz zamieszkał w Olsztynie. Założył tu drukarnię, skład papieru oraz księgarnię, w której sprzedawał tytuły sprowadzane z Pomorza i Wielkopolski. Podjął współpracę z redakcją "Pielgrzyma" oraz "Przewodnika Katolickiego".
W latach 90. XIX wieku rozpoczął działalność wydawcy prasowego. Pisma przez niego wydawane drukowano po polsku, a należały do nich "Nowiny Warmińskie" (1890–1891) oraz "Warmiak" (1893–1905). Buchholz wydał także drukiem "Kalendarz Polsko-Warmijski na rok 1892". Wśród publikowanych niemieckojęzycznych tytułów znalazły się natomiast "Allensteiner Volkszeitung" oraz "Allensteiner Volksblatt" (1891–1896).
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
W 1891 roku razem z Sewerynem Pieniężnym (seniorem) założył olsztyńskie Polsko-Katolickie Towarzystwo "Zgoda" pw. św. Kazimierza.
Bibliografia
Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
Chłosta Jan, Znani i nieznani mieszkańcy olsztyniacy XIX i XX wieku, Olsztyn 1996.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku, Warszawa 1983.
