Leżnica: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | Wieś została założona 19 lutego 1277 roku przez ówczesnego marszałka [[Zakon Krzyżacki|Zakonu Krzyżackiego]] - [[Konrad von Thierberg|Konrada von Thierberga]], który nadał czterem Prusom - Pygantowi, Wayseylowi, Stonenowi i Naschomowi 36 łanów ziemi. Na początku XV wieku Leżnice, zwane wówczas ''Leysen'' należały do komornictwa pasłęckiego. W tym czasie we wsi gospodarzyło trzech wolnych Prusów. W 1448 roku w miejscowości żyło dodatkowo 13 wolnych pruskich chłopów. W tym okresie Leżnice podlegały już komornictwu w [[Burdajny|Burdajnach]]. Na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci miejscowość wchodziła w skład dóbr [[von Pinnau|Jakuba von Pinnaua]], była również pustką osadniczą, co odntowowano po zakończeniu [[wojny polsko-krzyżackie|wojen polsko-krzyżackich]]. Od 1543 roku Leżnice podlegały parafii protestanckiej w Pasłęku. W pierwszej połowie XVII wieku wieś stanowiła własność [[von Borck|Achatiusa von Borcka], właściciela [[Kwitajny|Kwitajn]]. W 1875 roku Leżnice były zamieszkane przez 101 osób. W 1939 roku w [[Maciejowizna|Maciejowiźnie]], [[Malinowo|Malinowie]] i Leżnicy mieszkało łącznie 147 osób. Na początku XX wieku w 15 domach żyło 163 mieszkańców, w tym 155 ewangelików i 8 katolików. Od 1919 do 1940 roku dzierżawcą a następnię zarządcą miejscowych dóbr był Max Hube. Pon nim do 1945 roku zarządcą w Leżnicy był nadinspektor Georg Klatt z Kwitajn i Hermann Korbahn. Była to decyzja [[lkwim: Marion | + | Wieś została założona 19 lutego 1277 roku przez ówczesnego marszałka [[Zakon Krzyżacki|Zakonu Krzyżackiego]] - [[Konrad von Thierberg|Konrada von Thierberga]], który nadał czterem Prusom - Pygantowi, Wayseylowi, Stonenowi i Naschomowi 36 łanów ziemi. Na początku XV wieku Leżnice, zwane wówczas ''Leysen'' należały do komornictwa pasłęckiego. W tym czasie we wsi gospodarzyło trzech wolnych Prusów. W 1448 roku w miejscowości żyło dodatkowo 13 wolnych pruskich chłopów. W tym okresie Leżnice podlegały już komornictwu w [[Burdajny|Burdajnach]]. Na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci miejscowość wchodziła w skład dóbr [[von Pinnau|Jakuba von Pinnaua]], była również pustką osadniczą, co odntowowano po zakończeniu [[wojny polsko-krzyżackie|wojen polsko-krzyżackich]]. Od 1543 roku Leżnice podlegały parafii protestanckiej w Pasłęku. W pierwszej połowie XVII wieku wieś stanowiła własność [[von Borck|Achatiusa von Borcka], właściciela [[Kwitajny|Kwitajn]]. W 1875 roku Leżnice były zamieszkane przez 101 osób. W 1939 roku w [[Maciejowizna|Maciejowiźnie]], [[Malinowo|Malinowie]] i Leżnicy mieszkało łącznie 147 osób. Na początku XX wieku w 15 domach żyło 163 mieszkańców, w tym 155 ewangelików i 8 katolików. Od 1919 do 1940 roku dzierżawcą a następnię zarządcą miejscowych dóbr był Max Hube. Pon nim do 1945 roku zarządcą w Leżnicy był nadinspektor Georg Klatt z Kwitajn i Hermann Korbahn. Była to decyzja [[lkwim: Marion von Dönhoff| hrabiny Marion von Dönhoff]]. Hrabina zarządzała dobrami wchodzącymi w skład Fundacji Rodziny von Dönhoff dla Biednych w Kwitajnach. Las w pobliżu Leżnic należał również do majątku w Kwitajnach. Pierwsi Polacy przybyli do wsi w 1945 roku. Nowi mieszkańcy ochrzcili wieś mianem ''Zieleńca''. Pierwszym sołtysem został [[Jan Woźniak]]. |
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
== Zabytki == | == Zabytki == | ||
Wersja z 19:01, 26 cze 2014
| Leżnice | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Pasłęk |
| Liczba ludności (2010) | brak danych |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Leżnice | |
| Położenie na mapie Polski  Leżnice | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Leżnice (do 2013 Leżnica, niem. Lägs) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, nad rzeczką Wąską, 5 km na wschód od Pasłęka, na południe od drogi wojewódzkiej nr 513.
Dzieje miejscowości
Wieś została założona 19 lutego 1277 roku przez ówczesnego marszałka Zakonu Krzyżackiego - Konrada von Thierberga, który nadał czterem Prusom - Pygantowi, Wayseylowi, Stonenowi i Naschomowi 36 łanów ziemi. Na początku XV wieku Leżnice, zwane wówczas Leysen należały do komornictwa pasłęckiego. W tym czasie we wsi gospodarzyło trzech wolnych Prusów. W 1448 roku w miejscowości żyło dodatkowo 13 wolnych pruskich chłopów. W tym okresie Leżnice podlegały już komornictwu w Burdajnach. Na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci miejscowość wchodziła w skład dóbr Jakuba von Pinnaua, była również pustką osadniczą, co odntowowano po zakończeniu wojen polsko-krzyżackich. Od 1543 roku Leżnice podlegały parafii protestanckiej w Pasłęku. W pierwszej połowie XVII wieku wieś stanowiła własność [[von Borck|Achatiusa von Borcka], właściciela Kwitajn. W 1875 roku Leżnice były zamieszkane przez 101 osób. W 1939 roku w Maciejowiźnie, Malinowie i Leżnicy mieszkało łącznie 147 osób. Na początku XX wieku w 15 domach żyło 163 mieszkańców, w tym 155 ewangelików i 8 katolików. Od 1919 do 1940 roku dzierżawcą a następnię zarządcą miejscowych dóbr był Max Hube. Pon nim do 1945 roku zarządcą w Leżnicy był nadinspektor Georg Klatt z Kwitajn i Hermann Korbahn. Była to decyzja hrabiny Marion von Dönhoff. Hrabina zarządzała dobrami wchodzącymi w skład Fundacji Rodziny von Dönhoff dla Biednych w Kwitajnach. Las w pobliżu Leżnic należał również do majątku w Kwitajnach. Pierwsi Polacy przybyli do wsi w 1945 roku. Nowi mieszkańcy ochrzcili wieś mianem Zieleńca. Pierwszym sołtysem został Jan Woźniak.
Zabytki
- Dom dawnego zarządcy folwarku - obecnie własność prywatna
- Zabytkowa leśniczówka
- Pozostałości dawnego niemieckiego cmentarza, położone za leśniczówką, na skarpie wąwozu
Bibliografia
- Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
- Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297-1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
- Lech Słodownik, Leżnice [data dostępu: 15.06.2014]
Przypisy
